«صبح من» با دلنوشته‌ها: در ماه قرآن قرار داریم. چرا این ماه به ماه قرآن معرفی شد؟ نمی‌دانم. ولی هر چه هست قرآن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود که این ماه را ماه روزه ننامیدند و به ماه قرآن شهرت دادند.
هر جای قرآن را ورق بزنیم نور امید در درونمان روشن می‌شود.
ای خالق بی همتا کمک کن تا قرآن برجان ما بنشیند.
ای کاش از کودکی با خواندن روزانه قرآن عمرم را سپری می‌کردم تا به بزرگی این امر عادتم می‌شد.
تصور کن کلام خودِ خودِ خدا را به دستمان داده‌اند. از این بالاتر چیزی هست؟ از این باارزش‌تر چیزی هست؟
چگونه می‌شود که معجزه‌ای به این بزرگی بر طاقچه خانه ما خاک می‌خورد؟
در این کتاب زندگی، هر سوالی را پاسخ داده‌اند. چرا در کنار چندین جلد کتاب روانشناسی به سمت قرآن نمی‌رویم تا درمان روح و روانمان باشد؟
چرا قرآن تنها بر سر سفره عید ما جا دارد؟ در رمضان جزء خوانی داریم و برای گفتن «بک یا الله» بر سر می‌گذاریم. یعنی کلام الهی در زندگی من به همین میزان ارزش دارد؟ نعوذ بالله.
ای همه هستی قرآن را بر جانمان بنشان.
قرآن باید کتابی باشد که همیشه همراه ما باشد. آن را آنقدر خوانده باشیم که از بَر باشیم. برای تک تک امور زندگی از آن الهام بگیریم.
قرآن در قوم پیامبر مهجور مانده است. به دادش برسیم.
از این نعمت عظیم قطعا در آن دنیا سؤال می‌شود. هیچ بهانه‌ای قبول نیست. کلام الهی به این راحتی در دسترس ماست. چه بهانه‌ای چه چیزی داریم تا پاسخگو باشیم؟ هیچِ هیچ.
ای عالم بلا معلم، علم قرآن را با روحمان ممزوج کن که در تنگناهای زندگی دستگیرمان شود.
ای قادر مطلق، به ما قوتی ده که شیطان را از خود دور کنیم و روزانه با قرآن مأنوس باشیم.
ای هدایتگر و هادی، ما را به راه قرآن هدایت فرما.
ای رزاق، روزی هر روزه ما را تلاوت با فهم قرآن قرار ده.
ای مهربان، ما را ببخش بابت دوری از قرآن.
دلنوشته‌های پیشین:
- دلبرا! در بیابان شک و خطا افتاده‌ایم؛ زمان غافله‌سالاری‌ات کِی می‌رسد؟
- دلنوشته: خلوتی با معبود
- دلنوشته: ای خالق بلاشبیه مرا دریاب…
- اگر فرشته مرگ به سراغمان آمد، در آن لحظه به چه می‌اندیشیم؟
- چرا «لغزش» عادتم شده است؟
