«صبح من» با دانش موسیقی: هیچ سازی به اندازه‌ی دهل نمی‌تواند روح یک جمع را به وجد آورد! این ساز کوبه‌ای اصیل با صدای پرطنین و ریتم‌های پرانرژی، قرن‌هاست در آیین‌های مذهبی، جشن‌های عروسی و حتی میدان‌های نبرد حاضر بوده است.
به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»، در این مطلب قرار است با دنیای پرتحرک دهل، ساختار منحصربه‌فرد و نقش آن در فرهنگ موسیقایی ایران آشنا شوید.
دهل؛ سلطان سازهای کوبه‌ای ایران
خاستگاه: ایران با گسترهٔ نفوذ از خراسان تا سیستان و بلوچستان
جنس ساز: پوست حیوانات + بدنهٔ چوبی/فلزی
انواع: دهل بزرگ، دهل کوچک، دهل زورخانه‌ای
بیشتر بخوانید:
- دف؛ سازی از اعماق تاریخ تا قلب موسیقی مدرن
- آشنایی با انواع سازهای زهی؛ صدای جادویی موسیقی
- «عود» و «نی» چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟
- آشنایی با انواع سازهای ایرانی
- آشنایی با انواع کلید در موسیقی
- با انواع آکوردها در موسیقی آشنا شوید
- آشنایی با انواع بافت موسیقی و ویژگی‌های آن‌ها ـ ۲
- آشنایی با انواع بافت موسیقی و ویژگی‌های آن‌ها ـ ۱
ویژگی‌های منحصربه‌فرد
- تولید صدای مهیب با ترکیب «بم» و «تَم»؛ (صدای تمبک را تصور کنید، آن ضربه‌ی واضح و خشکی که مثل چکش روی پرده گوش می‌نشیند، همان «تـَم» است)
- استفاده همزمان از چوب و دست برای نواختن
- کاربرد در موسیقی مقامی مناطق مختلف ایران
چرا شنیدن آوای دهل، گوش‌نواز است؟
این ساز نه‌تنها ریتم می‌سازد، بلکه حکایت‌گر فرهنگ یک ملت است:
- در آیین‌های عاشورایی نوای دهل، غم را فریاد می‌زند.
- در عروسی‌های جنوب ایران، پایکوبی‌ها را هیجان می‌بخشد.
- در زورخانه‌ها، ضربان آن ورزش پهلوانی را همراهی می‌کند.
