آشنایی با حقایقی جذاب درباره زندگی فلامینگوها

«صبح من» با حیوانات: فلامینگو یا مرغ آتشی پرنده‌ای است از راستهٔ بال‌آتشی‌سانان. فلامینگو پرنده‌ای است با پاهای دراز و منقاری منحنی و گردن بلند و خمیده، آبچر بابدنی بسیار کشیده و پر و بالی به رنگهای سفید و صورتی است. در پروازها باها و گردنش کشیده و قدری پائین‌تر از سطح بدن قرار می‌گیرد. بالهایش ترکیب زیبائی از رنگهای سرخ و سیاه است. پرنده نابالغ قهوه‌ای مایل به خاکستری چرک است.

به گزارش مجله خبری صبح من، فلامینگو به آرامی راه می‌رود ودر حالیکه سر ومنقار خودرا در آب کم عمق فرو برده تغذیه می‌کند. فلامینگو از ۹۰/۰ تا ۵/۱ متر بلندی دارد. بیشتر فلامینگوها حلزون و گیاهان آبی را می‌خورند. این پرندگان بصورت دست جمعی و در دسته‌های چند هزارتایی زندگی می‌کنند. راسته‌ بال‌آتشی‌سانان که فلامینگو به آن تعلق دارد از پرندگان آبزی و بزرگ‌جثه هستند که غذا را از منقار خمیده و صافی‌مانند خود می‌گذرانند.

تغذیه و زیستگاه

فلامینگوها در مرداب‌های ساحلی کم عمق. مانداب‌های حاصل طغیان دریاچه‌ها، لجن‌زارها و غیره به سر می‌برند.
رژیم غذایی فلامینگو سخت پوستی به نام آرتمیا می‌باشد.

مشخصات ظاهری

این پرنده، ۱۳۰ سانتی متر طول دارد، که با پاهای بلند و گردن دراز، در رنگ های صورتی و سفید، یا منقار به پاتیین برگشته، از سایر پرندگان کنار آب چر متمایزمی شود. فلامینگو در مقایسه فلامینگو کوچک از جمعیت و پراکندگی بیشتری برخوردار است.

نر وماده همشکل اند ولی ماده اندکی کوچکتر است و سفیدی پرو بال ، به تدریج صورتی رنگ و سپس به رنگ قرمز تبدیل می شود. فلامینگوهای جوان به اندازه نصف فلامینگوهای بالغ اند و به رنگ خاکستری مایل به قهوه ای دیده می شوند. فلامینگو کوچک به واسطه ی رنگ صورتی از فلامینگو متمایز است. روتنه سفید وبال ها و شانه هایش صورتی قرمز است. شاهپرهای اولیه و ثانویه سیاه و پاها و منقارش قرمز رنگ است. اما توک منقار سیاه است. هنگام پرواز، پاها و گردن را کشیده و در امتداد بدن قرار می دهد و سر را اندکی پایین نگه می دارد.

بیشتر بخوانید: مطالبی شگفت انگیز از دنیای حیوانات کوچولو

جفتگیری فلامینگو

سالی یکبار جفتگیری می‌کند؛ و لانه‌ای گلین برای تخمگذاری می‌سازد. بیشتر فلامینگوهای ماده یک تخم در سوراخ لانه می‌گذارند ونر و ماده هردو به نوبت روی تخم می‌خوابند. پس از سی روز جوجه از تخم بیرون می‌آید. جوجه فلامینگو بعد از ۵ روز لانه را ترک می‌گوید وبه گروه فلامینگوهای جوجه می‌پیوندد. اما برای تغذیه به لانه‌ای که درآن تولد یافته و پدر ومادر برایش خوراک آماده کرده‌اند بازمی‌گردد. بعد از دوهفته خود به جستجوی خوراک می‌پردازد.

فلامینگو در محیط طبیعی از ۱۵ تا ۲۰ سال زندگی می‌کند. بیشتر پرنده‌شناسان فلامینگوها را به چهار گونه تقسیم کرده فلامینگوهای بزرگ در آفریقا، جنوب آسیا و اروپا و جنوب آمریکای جنوبی و هند غربی زندگی می‌کنند. فلامینگوهای کوچک در دره بزرگ نشستی کنیا و تانگانیکا در آفریقا به سر می‌برند. فلامینگوهای دیگر دو گونه هستند. گونه کمیاب فلامینگوهای آندی وجیمس می‌باشند که در کرانهٔ دریاچه‌های بلند کوه‌های آند در آمریکای جنوبی به سر می‌برند. فلامینگوهای وحشی روزگاری در فلوریدای جنوبی می‌زیستند، اما مردم آنها را به خاطر برهای زیبایشان کشتند.

بیشتر بخوانید: داخل کیسه کانگوروها چه خبر است؟

رفتار اجتماعی

فلامینگوها اغلب در دسته های بزرگ چندصدتایی دیده می شوند. این پرنده ها بیشتر فعالیت های خود، از جمله تغذیه، مهاجرت، لانه سازی و جوجه آوری را به صورت گروهی انجام می دهند. فلامینگوها، برخلاف جثه ی بزرگشان، حیوانات بسیار ضعیفی هستند و حیوانات شکارگری مانند شغال، روباه و پرنده های شکاری، به راحتی آنها را شکار می کنند، به همین سبب، این پرندگان ترجیح می دهند که در گروه های بزرگ زندگی کنند تا امنیتشان حفظ شود. در دسته های بزرگ افراد بیشتری مراقب شکارچیان هستند و این امر، خطر شکار شدن را کاهش می دهد.

نقش تغذیه در رنگ بدن فلامینگو

رنگ بدن فلامینگوها کاملا سفید است اما بخشی از بال آنها قرمز یا صورتی است. این رنگ قرمز یا صورتی، به غذایی که آنها می خورند، بستگی دارد؛ بنابراین، اگر فلامینگوها برای مدتی غذاهای کاروتن دار (کاروتن همان ماده ای است که در هویج یافت می شود)، نخورند، رنگ صورتی و قرمز بال هایشان از بین می رود و خاکستری می شود.

آنزیم‌های موجود در کبد فلامینگوها رنگدانه‌های کاروتنوئید را که وارد بدن آنها شده است، تجزیه کرده و از تجزیه این رنگدانه‌ها مولکول‌هایی به رنگ‌های صورتی و نارنجی حاصل می‌شود که در بال‌ها، منقار و پاهای این پرندگان رسوب می‌کند. به همین دلیل معمولا گروهی از فلامینگوها که از جلبک‌ها تغذیه می‌کنند در مقایسه با فلامینگوهایی که جانوران کوچک ساکن آب‌ها را شکار می‌کنند، بسیار پررنگ‌تر هستند. اغلب برای فلامینگوهایی که در قفس از آنها نگهداری می‌شود،

برنامه غذایی خاصی که شامل گونه‌ای از میگوها و افزودنی‌هایی نظیر بتاکاروتن است در نظر گرفته می‌شود. این در حالی است که اگر برنامه غذایی آنها را تغییر دهیم این فلامینگوها به رنگ نارنجی نبوده و رنگ آنها در محدوده‌ای از رنگ سفید تا صورتی کمرنگ متغیر خواهد بود.

بیشتر بخوانید: معرفی حیوانات خطرناک موجود در جهان

علت ایستادن فلامینگو بر یک پا

این موضوع یکی از اسراری بود که ذهن محققین را به خود مشغول کرده بود تا این که امروزه آن ها دلیل این کار فلامینگوها را کشف نموده اند.

محققین آتلانتا تبار، یکی از آنان Young-Hui Chang از موسسه جورجیا و دیگری Lena Ting از دانشگاه Emory بر روی طرز زندگی کردن این پرنده های زیبا (زنده یا مرده آن ها) آزمایشاتی کرده اند تا به مکانیزم فیزیکی آن ها آشنایی بیشتری پیدا کنند و دریابند که داستانی که پشت این گونه ایستادن وجود دارد چیست.

مطلب بسیار جالبی که در این میان است فلامینگوهای مرده هستند که حتی این پرندگان مرده را نیز می توان به صورت ایستاده بر یک پا روی زمین قرار داد بدون آن که به شیئی تکیه داشته باشد یا توسط اشیایی استوار بایستد. این موضوع بدین معناست که هیچ انرژی و نیرویی در این میان وجود ندارد تا بخواهد بدن را به وسیله آن توان و انرژی نگه دارد.

بررسی ها نشانگر آن بوده است که فلامینگوها از هیچ عضله و ماهیچه فعالی برای ایستا خوابیدن استفاده نمی کنند, در حقیقت آن ها با این عمل حتی انرژی نیز ذخیره می کنند تا فعالیت های بعدی شان را با مصرف آن به انجام برسانند. یک مکانیزم انفعالی درگیر پایی می باشد که در آن حالت واقع شده است.

محققین در رابطه با این حالت, آن را ”مکانیزم ایستادن جاذبه ای منفعل” نامیده اند. ایستادن بر روی یک پا انرژی و نیروی کمتری را نسبت به ایستادن بر هر دو پا طلب می کند. در موقع استراحت او انرژی به حداقل می رسد. فلامینگوها طی سال ها تکامل و پیشرفت توانسته اند بر یک پا بایستند هر چند دلیل آن که دقیقا چرا آن ها برای کسب این توانایی پروسه ای را گذراندن, نامعلوم باقی مانده است.

بیشتر بخوانید: سریع ترین حیوانات در خشکی، هوا و دریا

حقایقی خواندنی درباره فلامینگوها

• واژه «فلامینگو» از واژه اسپانیایی و لاتین «فلامنکو» به معنی آتش گرفته شده و به رنگ روشن پر این پرندگان اشاره دارد.

• فلامینگوها پرندگانی آبی محسوب می شوند. آنها از نظر ژنتیکی نزدیک ترین خویشاوند مرغابی شانه به سر (grebes) هستند.

• فقط شش گونه فلامینگو وجود دارد اما آنها در سراسر جهان از کارائیب و آمریکای جنوبی گرفته تا آفریقا، خاورمیانه و اروپا یافت می شوند.

• طول بال فلامینگوها به یک تا ۱٫۵ متر می رسد.

• فلامینگوها هنگام غذا خوردن نفس شان را نگه می دارند.

• وقتی که فلامینگوها می خواهند استراحت کنند روی یک پا می ایستند.

• فلامینگوها هنگام تغذیه منقارشان را چند ساعت در روز وارونه نگه می دارند. بنابراین می توانند غذایشان را هنگام شنا در آب فیلتر کنند.

• با این که فلامینگوها اغلب پرندگان آبی در نظر گرفته می شوند اما در واقع پروازکنندگان و شناگرانی قوی هستند که البته به ندرت شنا می کنند.

• هنگامی که فلامینگوها در گله پرواز می کنند اوج سرعت آنها می تواند به ۵۶ کیلومتر در ساعت برسد.

• منقار جوجه فلامینگوها کوچک و راست است، اما پس از چند ماه شکل منحنی مشخصی پیدا می کند.

بیشتر بخوانید: آشنایی با گونه های مختلف خرس در جهان

• فلامینگوی بزرگ، بزرگ ترین گونه فلامینگو است و قد آن می تواند به ۱٫۵ متر بالغ شود، اما وزن آن حداکثر به ۳٫۵ کیلوگرم می رسد. قد کوچک ترین فلامینگو ۹۰ سانتی متر است.

• طول عمر فلامینگوها در حیات وحش ۲۰-۳۰ سال است، اما در اسارت تا ۵۰ سال و بیشتر هم ثبت شده است.

• فلامینگوها پرندگانی تک همسری هستند که هر سال تنها یک تخم می گذارند. در صورتی که تخم از دست برود و یا آسیب ببیند، آنها معمولاً تخم جایگزینی نمی گذارند.

• جوجه های فلامینگوها به رنگ خاکستری یا سفید متولد می شوند و سه سال به طول می انجامد تا پرهای تزیینی شان به رنگ نارنجی، صورتی یا قرمز بالغ ها در آید.

• فلامینگوهای والد جوجه هایشان را در ۵-۱۲ روز پس از خروج از تخم به طور انحصاری با شیر تغذیه می کنند. این ماده که پروتئین و چربی بالایی دارد مانند شیر پستانداران نیست اما یک ماده مغذی بسیار عالی برای تغذیه جوجه در حال رشد است. جوجه فلامینگوها برای دریافت شیر منقارهایشان را به داخل دهان والدینشان می چسبانند.

• رنگ صورتی، نارنجی و یا قرمز پرهای یک فلامینگو به خاطر رنگدانه کاروتنوئید موجود در غذایشان ایجاد می شود. رژیم غذایی فلامینگوها حاوی میگو، پلانکتون، جلبک و سخت پوستان است.

• طول پای یک فلامینگوی بزرگسال به ۷۵- ۱۲۵سانتی متر بالغ می شود که طول آن بیش از تمام بدنش است.

• زانوی خم شده به عقب پای یک فلامینگو در واقع مچ پای پرنده است. زانوی واقعی فلامینگو خیلی به بدنش نزدیک است و از میان پرهایش قابل مشاهده نیست.

بیشتر بخوانید: حقایقی جالب درباره تنبل سه انگشتی

• فلامینگوها، پرندگانی اجتماعی هستند که وقتی در گله های خیلی کوچکند فعالیتشان را خوب انجام نمی دهند. بنابراین یک گله معمولی از چند ده پرنده تشکیل شده. گله هایی حاوی یک میلیون فلامینگو و یا بیشتر نیز ثبت شده است.

• فلامینگوی آند بیشتر از همه گونه های فلامینگوی دیگر در معرض تهدید است و برآوردها نشان می دهد فقط ۳۰،۰۰۰ تا از این پرندگان در حیات وحش باقی مانده اند.

• در طول مهاجرت، آنها با سرعت بیش از ۶۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کنند و فاصله ای به اندازه بیش از ۴۸۰ کیلومتر را می پیمایند تا به زیستگاه جدیدشان برسند.

• بزرگ ترین تهدیدها برای فلامینگوها شامل شکارچیان و از دست رفتن زیستگاه ها است. شکارچیان این پرندگان را برای پرهای تزئینی شان به طور غیر قانونی شکار می کنند. همچنین انسان ها فلامینگوها را شکار می کنند تا تخم هایشان را جمع آوری کنند و به عنوان غذا از آنها استفاده کنند و یا زبانشان را به عنوان گوشت مصرف کنند.

بیشتر بخوانید: آشنایی با خوابالوترین حیوانات جهان

• فلامینگوها ۱۵-۳۰ درصد از روز را صرف تمیز کردن پرهایشان می کنند: آنها روغن تولید شده در غده ویژه شان را با کمک منقارشان روی پرها پخش می کنند.

• بچه فلامینگوها در لانه ساخته شده از گل از تخم بیرون می آیند.

• هم پدر و هم مادر تخم را قبل از این که جوجه از آن بیرون بیاید گرم می کنند. چند روز پس از این که جوجه از تخم بیرون می آید والدین جوجه شان را با ماده ای شبیه به شیر که غنی از چربی و پروتئین است تغذیه می کنند.

گردآوری و تنظیم: مجله خبری صبح من

💠 کانال «صبح من» در بله  💠 کانال «صبح من» در ایتا  💠 کانال «صبح من» در واتساپ