«صبح من» با دانستنی‌های مذهبی: دانستن برخی مطالب مذهبی، به ما کمک می‌کند علاوه بر افزایش آگاهی، بهتر در مقابل انحرافات مذهبی، بایستیم. «صبح من» از این پس سلسله مطالبی را در این زمینه در اختیار شما قرار خواهد داد.
در مطلب امروز از محضر استاد حسین انصاریان بهره خواهیم گرفت تا بدانیم چگونه بفهمیم که خداوند ما را دوست دارد و از کارهای ما راضی است؟
به گفته‌ی استاد انصاریان، این سؤال به دو صورت قابل فهم است: یکی آن که علامت محبت الهی به بندگان و آفریدگان خود چیست و دیگر آن که نشانه‌های محبت او نسبت به یک بنده خاص چه چیزی است؟
همین سؤال را مردی از امام محمد باقر(ع) پرسید؛ امام در پاسخ فرمود: «به قلبت رجوع کن و ببین که آیا دوستان خدا را در دل دوست داری یا خیر؟ اگر چنین محبتی را در خویش یافتی، بدان که پروردگار نیز تو را دوست می‌دارد.»
استاد انصاریان می‌افزاید: نشانه‌های بسیاری از حضور محبت خدا نسبت به بندگان می‌توان دید. حالات روحی، روانی ما می‌تواند نشان‌دهنده آن باشد. حقیقت این است که ما تا به کسی ارادت و محبتی نداشته باشیم، به دیدارش نمی‌رویم، او را به مهمانی دعوت نمی‌کنیم، از سخن گفتن با او اکراه داریم، نامه‌ای برایش نمی‌فرستیم و تلفنی برای جویا شدن از احوالش نمی‌نماییم. وجود هر یک از این اعمال نزد ما، گویای محبتی درونی به طرف مقابلمان است. بنابراین با همین قیاس کوچک می‌توانیم پی به رابطه محبت‌آمیز خداوند با خویش بریم.
به گفته‌ی استاد انصاریان، قرآن، این نامه‌ی بزرگ الهی، آیا برای کسی جز انسان فرستاده شده؟ آیا دعوت به عبادت به ویژه نماز و روزه آن هم در مواقع خاص، مفهومی جز محبت پروردگار دارد؟ آیا این خدا نیست که از رگ گردن به ما نزدیکتر و بین قلب ما و خود ما قرار دارد؟
این استاد اخلاق در ادامه می‌گوید: امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزه ثمالی درباره این محبت خداوندی که تمامی عالم را فراگرفته، بسیار سخنان نغز آورده است. در جایی از این دعا می‌فرماید: «الحمد لله الذی أنادیه کلما شئتُ لحاجتی و أخلوا به حیث شئت لسرّی بغیر شفیع فیقضی لی حاجتی… و الحمد لله الذی تحبّب الی و هو غنی عنّی»
امام، خدا را شکر کرده و می‌گویند: «سپاس خدایی را که هر وقت خواستم او را برای رسیدن به حاجتی مخاطب ساختم و هر میل داشتم، بدون واسطه شفاعت کسی با او خلوت کردم و او حاجت را به جا آورد. سپاس خدایی را که به من محبت و نیکویی کرد، در حالی که کمتر نیازی به من نداشت.»
استاد انصاریان درباره‌ی بهترین راهی که می‌توان فهمید که آیا خداوند مرا دوست دارد یا خیر، می‌گوید: بهترین راه این است که به قلب خود رجوع کرده و ببینم آیا من او را دوست دارم و به آنچه برای من پسندیده و از من خواسته، راضی بوده و عشق می‌ورزم؟ با او بودن و راز و نیاز با او را بهتر می‌پسندم و بر کارهای دیگر ترجیح می‌دهم؟ آیا دوستان او و نشانه‌های وی را دوست دارم؟
به گفته‌ی استاد انصاریان، واضح است که خداوند با انجام فرائض و اعمالی که به آنها امر فرموده (مثل نماز، روزه، جهاد، امر به معروف، احترام به والدین و…) خشنود است و از منهیات ناراضی. در روایتی از حضرت امام باقر(ع) همین معنا را می‌یابیم: «خدا سه چیز را در سه چیز دیگر پوشانده: خشنودی‌اش را در طاعتش قرار داده، پس هیچ طاعتی را کم مشمار، شاید رضایت خدا در آن طاعت باشد. دوم: خشمش را در معصیت پوشانده، پس معصیتی را ناچیز مشمار، شاید خشم او در آن معصیت باشد. سوم: اولیائش را در مردمان پنهان کرده، پس کسی را تحقیر مکن! شاید همو ولی خدا باشد.»
استاد انصاریان در پایان تأکید می‌کند: وقتی به کار خوبی دست می‌زنید و نیت «قربه الی الله» می‌کنید، در مسیر رضای الهی قرار گرفته‌اید اما وقتی به کار ناشایستی دست می‌یازید، از این رضایت دور شده‌اید.
اخبار «صبح من» را در بله و ایتا دنبال کنید:
کانال «صبح من» در بله:
https://ble.ir/sobheman
کانال «صبح من» در ایتا:
https://eitaa.com/Sobheman
