«صبح من» با تلویزیون: همان طور که می‌دانیم، کودکان، شاکله‌ی یک جامعه و آینده‌سازان آن هستند و اگر کودکان با نگاه و ادبیات درست، تربیت نشوند، هیچگاه جامعه به اهداف خود نخواهد رسید.
به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»، پُر واضح است که در این غوغای فقر فرهنگی، لازم است با برنامه‌‌ریزی شایسته، مسیر پیشرفت را برای آینده‌سازان میهن اسلامی‌مان به سوی تعالی جامعه و پیشبرد اهداف یک حکومت اسلامی، مهندسی‌سازی کنیم.
شبکه «پویا» یکی از شبکه‌های تلویزیونی کودک است که در ۲۸ تیر ۱۳۹۱، پخش رسمی خود را آغاز کرد. در آن سال، این شبکه مختص سه رده سنی خردسال، کودک و نوجوان بود. پس از گذشت مدتی، شبکه پویا به دو بخش، تقسیم شد و برنامه کودک از نوجوان جدا شد.
شبکه پویا برای خردسالان و شبکه نهال، بخش دیگر شبکه کودک، به شکل تخصصی برای کودکان ۶ تا ۱۲ سال فعالیت خود را در ۳۰ فروردین ۱۳۹۵ همزمان با ولادت امام جواد(ع) آغاز کرد.
هر کدام از این دو بخش شبکه، ساعت مشخصی برای پخش دارد. شبکه پویا از ساعت ۸ تا ۱۴ و شبکه نوجوان یا همان نهال از ساعت ۱۴ تا ۲۲ بر روی آنتن می‌رود. هر کدام از این بخش‌ها به دو بخش تقسیم می‌شود که نیمی از این زمان‌ها، به تکرار برنامه‌ی روز قبل اختصاص می‌یابد و نیمی دیگر از آن به برنامه جدید، اختصاص دارد.
اگر فرزند خردسال یا نوجوانی در خانه دارید، خوب متوجه شده‌اید در کل این ۱۴ ساعت پخش دو قسمت کودک و نوجوان شبکه پویا یا نهال، در مجموع چند برنامه محدود جدید پخش می‌شود. بین تمام این برنامه‌ها نیز تبلیغ برنامه‌ها یا نماهنگ‌های تکراری پخش می‌شود که برای مخاطب کودک و نوجوان، خسته‌کننده است.
این تکرار تا جایی است که اگر کودک شما مشغول دیدن برنامه‌ها ـ آن هم نه به طور دائم ـ باشد همه‌ی آنها را از بَر شده است و دیگر جذابیتی برای او ندارد.
نکته‌ی جالب اینجاست که هنگام تبلیغ برنامه‌ها، آن‌قدر رنگ و لعاب به تبلیغ اضافه می‌کنند که گویا برای نخستین بار قرار است در این شبکه، چنین پویانمایی‌ای قرار گیرد!
این تکرار چندباره باعث می‌شود وقتی فرزند شما، برای بار چندم برنامه‌ی تکراری را می‌بیند، قادر باشد ماجرا را برای شما تعریف کند، آن هم با تحلیل! چراکه بارها دیده و هر بار از زاویه‌ای دیگر به پای این برنامه نشسته است!
این تکرار مکررات، شبکه پویا را که قرار بود کودکان را مجذوب خود کند، به شبکه‌ای کسل‌کننده تبدیل کرده است.
اما به نظر شما این شبکه، چگونه می‌تواند مخاطبین خود را حفظ و یا حتی بیشتر کند؟
یکی از کارهایی که به نظر می‌رسد این است که شبکه‌ی پویا از پتانسیل کودکان استفاده کند و برای مثال با فراخوان از آنها بخواهد تا پویانمایی‌های کوتاهی را تولید و برای شبکه بفرستند و با اعطای جایزه و پخش آن در شبکه، آنها را به تولید محتوای داخلی تشویق کند.
این شبکه حتی می‌توانست با قرار دادن کلاس‌هایی مانند آموزش پویانمایی، از کودکان در این راه بهره بگیرد.
البته از عدالت به دور است که از مزایای این شبکه سخنی نگفت. ساخت برنامه‌هایی مانند پویانمایی «پهلوانان»، «جوانمردان»، «مهارت‌های زندگی»، «مثل‌نامه»، «ببعی»، «خروس زیرک، روباه کلک»، «ریرا» و … از جمله برنامه‌هایی است که علاوه بر جذب مخاطب، پیام‌هایی مفید برای کودکان داشته است. اگر برنامه‌سازان از ساخت برنامه‌های مجری‌محور که با کمک یک یا چند مجری و عروسک، اجرا می‌شود، فاصله گرفته و به سمت ساخت برنامه‌های پویانمایی مفید روی آورند تا جای انبوه پویانمایی‌هایی که با فرهنگ ما سازگار نیست را بگیرد، می‌توان به آینده‌ی این سرزمین، امیدوار بود.
در پایان، از خداوند منان شاکریم که افرادی متدین و صالح‌اندیش در این مجموعه هستند تا برنامه‌های مفید و ارزشمندی برای قشر باارزش جامعه یعنی کودکان تهیه می‌کنند. در این برنامه‌ها نکات تربیتی، علمی، مذهبی و اصولی در حال آموزش است اما پیشرفت و حرکت رو به جلو را می‌طلبد.
گفتنی است، ساخت خوراک فرهنگی متناسب با فرهنگ ایرانی و اسلامی ما با توجه به فشار فرهنگی موجود، جهادی همگانی می‌طلبد؛ چه از نظر نیرو و امکانات چه از نظر محتوا و شاکله. به امید تحقق این جهاد همگانی.
