«صبح من» با شخصیت های فرهنگی: سید محمدباقر صدر در تاریخ ۲۵ ذوالقعده ۱۳۵۳ قمری (۱۰ اسفند ۱۳۱۳ش) ، در شهر کاظمینِ عراق، به دنیا آمد. وی دومین فرزند خانواده بود. پدرش آیت الله العظمی سیدحیدر صدر و مادرش، دختر آیت‌الله شیخ عبدالحسین آل یاسین بود. چهار سال پس از او دختری با نام آمنه (بنت‌الهدی) به دنیا آمد که سرنوشت این برادر و خواهر از ولادت تا شهادت درهم آمیخته شد.
زندگینامه شهید محمدباقر صدر
به گزارش مجله خبری صبح من، سید محمد باقر صدر از سن پنج سالگی به مدرسه رفت. مسئولان امور آموزشی و پرورش عراق تصمیم گرفتند او را به مدرسه تیزهوشان دولتی بگذارند و سپس به دانشگاه های اروپا اعزام کنند. اما نه تنها مادر و برادرش مخالف این امر بودند بلکه خود ایشان راضی به این کار نشد. سرانجام با مشورت و راهنمایی دو دایی ایشان، آیت الله شیخ محمد و آیت الله شیخ مرتضی آل یاسین، تصمیم گرفتند که او به تحصیل علوم حوزوی و اسلامی بپردازد و نبوغ خویش را در راه نشر معارف الهی به کار گیرد.
تحصیل علوم حوزوی
آیت الله سیدمحمد باقر صدر، در راه تحصیل علوم دینی از همان ابتدای نوجوانی تلاش کرد. بخشی از سطوح را نزد برادرش آموخت. دورۀ عالی فقه و اصول را نزد سید ابوالقاسم خویی و شیخ محمدرضا آل یاسین گذراند. فلسفه اسلامی (اسفار ملاصدرا) را از صدرا بادکوبه‌ای آموخت و در کنار آن فلسفه غرب و نظرات فلاسفه غیرمسلمان را هم فراگرفت. گفته می‌شود وی در دروس علامه جعفری در این زمینه شرکت کرده است. همچنین بسیاری از کتاب‌های درسی فقه و اصول را که طُلاب حوزه در طول چند سال نزد استادان بزرگ می خوانند، بدون استاد مطالعه کرد و بدین گونه درس‌های دورۀ سطح را در مدتی کوتاه گذراند.
شهید صدر در فلسفه، اقتصاد، منطق، اخلاق، تفسیر و تاریخ نیز مطالعه و تحقیقاتی داشت. وی را می‌توان بنیانگذار منطق استقرائی در حوزه دانست. آیت الله سیدمحمدباقر صدر در کنار تحصیل، به آموزش و تدریس علوم مختلف به خواهر کوچکش؛ آمنه بنت الهدی پرداخت.
بیشتر بخوانید: زندگینامه شهید سید حسین علم الهدی
مرجعیت
دستیابی آیت الله شهیدصدر به درجه اجتهاد و فقاهت، پیش از بلوغ شرعی در تاریخ شیعه بی‌سابقه بود. همچنین مرجعیت این فقیه جوان و تقلیدِ مردم عراق و دیگر بلاد عربی از او نیز بسیار حایز اهمیت بود. زیرا او پیش از رسیدن به چهل سالگی از مراجع بزرگ جهان اسلام محسوب می‌شد.
آثار علمی شهید آیت الله صدر
اگر چه شهید آیت الله سیدمحمدباقر صدر، همواره در سنگر جهاد و مبارزه بود، با این وجود، ۲۲ اثر از او به جای مانده که مهم‌ترین آنان عبارتند از:
- فدک در تاریخ
- نهایت اندیشه در علم اصول
- فلسفه ما
- اقتصاد ما
- فتوای روشن
- بانک بدون ربا در اسلام
- امام مهدی، حماسه ای از نور
- ولایت از نظر عقل و فطرت
- نقش امامان در اسلام
- نظام عبادت از دیدگاه اسلام
زندگینامه شهیده بنت الهدی صدر
شهیده سیده آمنه صدر معروف به بنت الهدی صدر از زنان مجاهد و فعال فرهنگی-سیاسی در عراق بود که در راه دین، اندیشه و اصلاح جامعه خود از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. وی همانند برادرش از طرفدران امام خمینی بود و به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، کوشید تا موج‌های انقلاب اسلامی را در عراق گسترش دهد و در این راه، از بذل مال و جان خویش دریغ نکرد.
بنت‌الهدی خواندن و نوشتن را در خانه و نزد مادر، که نخستین آموزگارش بود، آموخت. مادرش همیشه ذکاوت و استعداد تعلیم و تعلم او را می‌ستود و می‌گفت هرچیزی که به او یاد می‌دهم فراموش نمی‌کند. وی تحصیلات عالی خود را در زمینه ادبیات، اصول فقه و علم حدیث و تفسیر، در نجف اشرف و نزد برادرانش، سید اسماعیل و سید محمدباقر، فراگرفت.
فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی
بنت‌الهدی صدر فعالیت های خود را در محورهای فرهنگی و فکری و سیاسی به پیش می‌برد. پرورش دختران از طریق برپایی کلاس‌های درسی و همایش‌ها و پیگیری انجام عبادات از سوی دختران تازه به سن تکلیف رسیده و منتشر کردن حجاب در میان آنان. همچنین وی بر مدارس الزهرا در شهر کاظمین و نجف نظارت داشت.
بنت‌الهدی فعالیت سیاسی را از سال ۱۳۳۶ ق. آغاز کرد، اما جهاد علمی، تربیتی و تبلیغی وی به صورت‌های گوناگونی بوده‌است: در ۱۳۴۴ قمری با نام مستعار (ا. ح) به نوشتن مطالب دینی پرداخت. بنت‌الهدی با سلاح علم و قلم برای راهبری زنان عراق و آشنایی آنان با اسلام تلاش جدیدی آغاز نمود و پرچمدار آموزش اسلامی بانوان در عراق گردید. مقاله‌های او در نشریه الاضواء که گروهی از علمای نجف آن را منتشر می‌کردند، گوشه‌ای دیگری از کارهای علمی او را نشان می‌دهد.
وی از پایه‌گذاران مدراس دخترانه الزهرا در بغداد، نجف، کاظمین، بصره، دیوانیه و حله بود. هدف او از پی‌ریزی این مدرسه‌ها، تربیت دختران مسلمان در دو مرحله دبستان و بالاتر به شیوه اسلامی بود که در مدرسه‌های دولتی عراق چنین چیزی دیده نمی‌شد. در این مدرسه‌ها افزون بر درس‌های رسمی، دروس اعتقادی هم تدریس می‌شد تا دختران را با تربیت اسلامی آشنا سازند. از دبیران علمی که از دید اعتقادی هم برخودار بودند، استفاده می‌گردید و آنها آموزش‌های مورد نیاز برای پیشرفت سطح علمی و اعتقادی را می‌گذراندند. سطح علمی مدرسه‌ها به اندازه‌ای بالا بود که مردم دلباخته ورود دخترانشان به این مدرسه‌ها بودند، ولی حکومت بعثی عراق در ۱۳۵۰ قمری همه مدرسه‌ها را دولتی کرد و بر پایه بخشنامه‌ای این آموزشگاه‌ها از بنت‌الهدی گرفته شد.
بنت‌الهدی پس از این تاریخ، بیشتر به نوشتن کتاب و داستان پرداخت. درس‌دادن نمونه‌ای از کوشش‌های او بود. بنت‌الهدی سه روز در مدرسه‌های بغداد و کاظمین و سه روز هم در مدرسه‌های نجف درس می‌داد. در فضای سرکوب حاکم بر عراق در زمان بعثی ها و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، با پیروی از روش امام سجاد علیه السلام، در راستای گسترش دین اسلام از روش غیر مستقیم استفاده می‌کرد و کتاب‌های فراوانی به سبک جدید می‌نوشت. نخستین زن شیعه مسلمان بود که وارد فضای داستان‌نویسی برای دختران جوان و نوجوان شد. داستان‌های وی ریشه در واقعیت‌های جامعه داشت و از قرآن و سنت به شیوه‌ای روان و شیوا یاری می‌گرفت تا شمار بسیاری بتوانند از آنها استفاده کنند. کتاب‌هایش در دوران حکومت بعثی‌ها و صدام حسین، در شمار کتاب‌های ممنوعه بودند، اما مردم با شیفتگی آنها را می‌خواندند و هنگامی که نیروهای امنیتی صدام به خانه‌ها یورش می‌بردند، آنها را در زیر خاک یا جای دیگر پنهان می‌کردند.
بیشتر بخوانید: زندگینامه شهید سپهبد قرنی؛ اولین شهید ترور انقلاب اسلامی
در روزهای حج به‌عنوان سرپرست کاروان از بغداد یا کاظمین نزدیک به ۲۰۰ بانوی عراقی را برای این سفر روحانی همراهی می‌کرد تا فرهنگ بیداری اسلامی را در میان زنان بگستراند و چون آشنایی خوبی با فتاوای مراجع دینی داشت، نیاز فقهی هرکس را براساس مرجع خویش پاسخ می‌گفت.
بدین ترتیب شهید بنت‌الهدی با شعر و داستان، نمونه زنده و واقعی زن مسلمان را در چگونگی مواجهه با جامعه فاسد ترسیم کرد و با سلاح علم و قلم، تلاش جدیدی برای هدایت زنان عراق آغاز نمود؛ تلاشی که او را پرچمدار حرکت اسلامی زنان در عراق کرد. یکی از زنان مجاهد عراقی در این باره می‌گوید: «بنت‌الهدی آگاهی را در میان زنان بالا برد و حجاب را رواج داد و باعث شد تا دیدگاه‌های جامعه درباره زن و دیدگاه‌های زنان درباره اسلام تغییر کند».
آثار و تألیفات بنت الهدی صدر
آثار بنت‌الهدی صدر، بیشتر به صورت داستان و رمان‌های نیمه‌بلند بوده و ترسیم‌کننده وضعیت فرهنگی و اجتماعی فاسد عراق هستند. برخی از تألیفات او عبارت است از:
- الفضیله تنتصر
- الخاله الضائعه
- امرئتان و رجل
- صراع لقاء فی المستشفی
- مذکّرات الحجّ
- لیتنی کنت أعلم
- بطولات المرأه المسلمه
- کلمه و دعوه
- الباحثه عن الحقیقه
- المرأه مع النبی (ص)
- ذکریات علی تلال مکه
وی تألیفات خطی دیگری نیز داشت که دستگاه حاکم بر عراق هنگام مصادره اموال بیت شهید سید محمدباقر صدر، پس از شهادت او آنها را مصادره نمود.
شهادت شهید صدر و خواهر گرامی
در ماه رجب سال ۱۳۹۹ هـ. ق، رژیم عراق، آیت الله سید محمدباقر صدر را دستگیر کرد. بنت الهدی تا خیابان اصلی به دنبال برادر رفت و تصمیم داشت همراه او سوار ماشین شود، ولی ماموران اجازه این کار را به او ندادند. او به راننده حامل آیت الله صدر گفت، «سرانجام تو روزی بیدار می شوی و از این کار خود پشیمان خواهی شد.» او همان جا ماند و سخنرانی عجیبی را ایراد کرد و به برادرش گفت، «من برنمی گردم. می خواهم مانند حضرت زینب که برادرش امام حسین را همراهی کرد، همراه شما باشم.» هنگامی که ماشین حامل آیت الله صدر حرکت کرد، بنت الهدی با تکبیرهای رعدآسای خود، قلب دشمن را لرزاند. سپس به طرف حرم مطهر امیرالمؤمنین حرکت و در آنجا سخنرانی پرشوری را ایراد کرد و مردم را به گریه انداخت و به تحرک واداشت.
تلاش های پیگیر بنت الهدی، سرانجام برادر را از زندان آزاد کرد، ولی طولی نکشید که در بیستم جمادی الاول سال ۱۴۰۰ هـ.ق (فروردین ۱۳۵۹ ش)، خواهر و برادر توسط رژیم خونخوار عراق دستگیر شدند. رئیس سازمان امنیت کشور عراق، آیت الله صدر را به مرگ تهدید کرد و از ایشان خواست که چند کلمه برضد انقلاب اسلامی ایران بنویسد تا از مرگ نجات یابد. اما آیت الله صدر مخالفت کرد و گفت: «من آماده شهادتم.» آن گاه این خواهر و برادر مجاهد و عالم را به شکنجه‌گاه بردند و به شهادت رساندند. سرانجام در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۵۹، در نیمه های شب جنازه آن دو شهید را به خانواده‌شان تحویل دادند.
گردآوری و تنظیم: مجله خبری صبح من
