«صبح من» با تربیت کودک: بازی نکردن کودک با همسالان می تواند دلایل مختلفی داشته باشد اما هرچه هست اصلاً به نفع کودک نیست. بازی راهی است که کودک از همان بدو تولد می تواند از آن طریق با خود و دنیای اطرافش آشنا شده و موجب تقویت ابعاد مختلف جسمی، حرکتی، شناختی، ذهنی و فکری او می شود. اهمیت بازی در علم روانشناسی کودک تا حدی مهم تلقی می شود که از آغاز تولد برای آنان بازی هایی طراحی و معرفی شده که می بایست با نظارت والدین یا مربیان انجام شود.
به گزارش مجله خبری صبح من، این بازی ها کودک را برای مواجه با دنیای واقعی و بزرگسالی و درک صحیح تری از آن آماده می کند. بازی‌های انفرادی و گروهی، بازی با والدین و مربیان و بازی با اسباب بازی همگی اگر به‌صورت هدفمند انجام شود بسیار ارزشمند هستند. از طریق بازی می توان تعادلی بین درون گرایی افراطی، هیجان و برون گرایی ایجاد نمود.
علت بازی نکردن کودک با همسالان
ارتباط برقرار نکردن کودک با دیگر کودکان اگر به درستی توسط والدین و مربیان علت یابی و ارزیابی شود، می تواند سبب از بین رفتن بسیاری از مشکلاتی شود که شاید تا قبل از آن متوجه آن نبودند. از این رو توجه و حضور والدین در بازی کودکان نه تنها موجب تقویت رابطه آنها با کودکان می شود بلکه از این طریق می توان به روحیات، علاقمندی ها، استعداد و توانایی فرزندان و حتی مشکلات روحی و جسمی آنان پی برده و به راحتی از طریق متخصصان نسبت به رفع آنها اقدام نمود. اگر والدین وقت کافی ندارند میتوانند کودک خود را به خانه بازی ببرند.
در واقع کودکان از طریق بازی مکنونات ذهنی و جسمی خود را به نمایش می گذارند. پس بازی نکردن کودک با همسالان نیز می تواند ریشه در ذهن و جسم کودک داشته باشد. از مهمترین دلایل عدم بازی کودک با دیگران می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- درون گرایی
- انزوا طلبی
- عدم اعتماد به نفس
- خجالتی بودن
- مشکلات جسمی یا ضعف جسمی مانند کمبود آهن، تنگی نفس یا اشکال در دید
- سلطه گری و پرتوقعی
- پرخاشگری
- اضطراب
- طرد شدگی از سوی هم بازی ها
- شیوه های تربیتی نا مناسب والدین
بیشتر بخوانید: تنها بازی کردن کودک؛ آری یا نه؟
در مواجهه با بازی نکردن کودک، چه کاری باید انجام دهید؟
به عنوان والدین، مربیان و معلمان، معمولاً فکر می‌کنیم که کودکان به طور طبیعی می‌دانند چگونه بازی کنند. وقتی آنها به بیرون از خانه می‌روند، بلافاصله شروع به دویدن می‌کنند تا طبیعت اطراف خود را کشف کنند و ساختارهای خلاقانه‌ای را بسازند یا تصاویر دقیق و جزئیات‌داری را در ذهن خود ترسیم کنند. این کنجکاوی طبیعی درباره دنیای اطرافشان، به کودکان اجازه می‌دهد تا مهارت‌های لازم برای دستیابی به موفقیت را یاد بگیرند، کشف کنند و ایجاد کنند.
دلیل بازی نکردن کودکان سرگردان (wanderer)
بچه‌هایی که در کلاس یا محیط بازی به راحتی سرگردان می‌شوند، به عنوان “کودک سرگردان” شناخته می‌شوند. این بچه‌ها ممکن است این رفتار را به خاطر تعداد زیادی فعالیت که میتوانند انتخاب کنند یا به دلیل تجربه محدودی با کودکان دیگر انجام دهند. این کودکان ممکن است مهارت‌های اساسی بازی کردن را برای ورود به فعالیتی که در حال اجرا است، نداشته باشند.
دلیل بازی نکردن کودکان هوسران (dabbler)
اشخاصی که از یک فعالیت به فعالیت دیگر پریدن و بدون واقعیت در آنها مشغول شوند، به عنوان “هوسران” شناخته می‌شوند. این گروه از افراد ممکن است نتوانند برای مدت طولانی بر روی یک کار تمرکز کنند و اغلب رفتارهایی را نشان می‌دهند که کمبود توجه را نشان می‌دهد. کودکان هوسران، به عنوان افرادی که به تنوع علاقه‌مند هستند و به سرعت بازی‌های خود را انتخاب می‌کنند، به تفاوت از دسته قبلی، اما هرگز به طور کامل درگیر آن فعالیت نمی‌شوند.
دلیل بازی نکردن کودکان طرد شده
دلیل بازی نکردن کودکان طرد شدهگروه بعدی کودکان طرد شده هستند. یک کودک طرد شده (rejected child) معمولاً در مهارت‌های اساسی بازی کردن کمبود دارد. این مهارت‌ها شامل آگاهی از دیگران، مهارت نوبت دهی و مهارت حل مسئله می‌شوند. اگر کودکی نسبت به دیگران بی‌اطلاع و بی‌توجه باشد، ممکن است نتواند به صحبت‌های بقیه گوش دهد و علاوه بر این، نتواند دیدگاه‌های آنها را درک کند. مهارت حل مسئله به بچه‌ها این امکان را می‌دهد تا نیازها و خواسته‌های خود را بیان کنند و در عین حال به نیازها و خواسته‌های دیگران نیز گوش کنند و با همکاری با یکدیگر همکاری کنند.
بیشتر بخوانید: دلیل بازی نکردن کودک با اسباب‌بازی و روش‌های حل این مشکل
بازی کردن چه اهمیتی در کودکان دارد؟
احتمالاً فکر می‌کنید که بازی کردن تنها یک تفریح و روشی برای تخلیه انرژی و سرگرم شدن است، اما در واقع بازی نقشی بسیار بیشتر از اینها دارد و وجود آن برای رشد کودکان ضروری است. بازی‌ها به بهبود و سلامت شناختی، جسمی، اجتماعی و عاطفی کودکان کمک می‌کنند. همچنین، بازی‌ها امکان تعامل بین والدین و فرزندان را فراهم می‌کنند و در نتیجه، اساسی قوی برای ایجاد روابط آینده میان آنها ساخته می‌شود.
براساس گزارشی از آکادمی اطفال آمریکا، بازی برای رشد کودکان اهمیت بسیار زیادی دارد و به عنوان حق مسلم هر کودک توسط کمیسیون عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد تأیید شده است. بازی کردن به فرزندان عزیز ما فرصتی می‌دهد تا تخیل و خلاقیت خود را برای رشد و گسترش به کار بگیرند. همچنین، به آنها کمک می‌کند تا یاد بگیرند چگونه با دیگران همکاری کنند و به طور همزمان، اجازه می‌دهد تا با شوق و علاقه جهان را کشف کنند. بنابراین، به بازی کردن به جدیت توجه کنید و آن را به عنوان یک عامل مهم برای رشد فرزندانتان در نظر بگیرید.
