«ویسکوزیته مایعات»، شاهدی بر اعجاز قرآن

کد خبر : 68479
09 دی 1403 - 18:00

۱۴۰۰ سال پیش، مردم می‌دانستند که عسل ماده‌ای بسیار لَزِج و چسبنده است اما نمی‌توانستند تشخیص دهند که از بین مایعاتی مثل آب، شراب یا شیر، کدامیک چسبندگی بیشتری دارند. قرآن اما قرن‌ها پیش از آنکه علم بتواند پاسخ این سوال را کشف کند، از آن پرده برداشته است... .

«صبح من» با دانستنی‌های مذهبی: دانستن برخی مطالب مذهبی، به ما کمک می‌کند علاوه بر افزایش آگاهی، بهتر در مقابل انحرافات مذهبی، بایستیم. «صبح من» از این پس سلسله مطالبی را در این زمینه در اختیار شما قرار خواهد داد. در این مطلب با اعجاز قرآن درباره ویسکوزیته مایعات آشنا می‌شویم.

به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»، ۱۴۰۰ سال پیش، مردم می‌دانستند که عسل ماده‌ای بسیار لَزِج و چسبنده است اما نمی‌توانستند تشخیص دهند که از بین مایعاتی مثل آب، شراب یا شیر، کدامیک چسبندگی بیشتری دارند. قرآن اما قرن‌ها پیش از آنکه علم بتواند پاسخ این سوال را کشف کند، از آن پرده برداشته است.

اصطلاح علمی ویسکوزیته یا گران‌ْروی (چسبناکی و لِزْجَت)، یک ویژگی مواد است که نشان می‌دهد یک سیال (مایع یا گاز) چقدر مقاومت می‌کند تا جریان پیدا کند. مثلاً عسل چسبناک‌تر از شیر است و دیرتر جاری می‌شود. به وجود آمدن مقاومت در حالتی خواهد بود که حرکت نسبی بین لایه‌های سیال وجود داشته باشد. به عبارتی می توان گفت که به اصطکاک داخلی بین لایه‌های سیال، گران‌روی می‌گویند. اما این کمیت تحت تاثیر دماست. به طوری که با افزایش دما، میزان گران‌روی کم شده ولی با کاهش دما، گرانروی زیاد می‌شود.

طبق اطلاعات علمی امروزی، آب کمترین لِزْجَت را دارد، بعد از آن شیر، شراب و در نهایت عسل. این موضوع را دانشمندان به تازگی کشف کرده‌اند.

اما نکته جالب اینجاست که در قرآن ۱۴۰۰ سال پیش، به این ترتیبِ گران‌ْروی مایعات در بهشت اشاره کرده است. آنجا که می‌فرماید:

مَّثَلُ الْجَنَّهِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِیهَا أَنْهَارٌ مِّن مَّاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِّن لَّبَنٍ لَّمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّهٍ لِّلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَهٌ مِّن رَّبِّهِمْ ۖ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ (محمد:۱۵)

«توصیف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده، چنین است: در آن نهرهایی از آب صاف و خالص که بدبو نشده، و نهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایی از شراب (طهور) که مایه لذّت نوشندگان است، و نهرهایی از عسل مصفّاست، و برای آنها در آن از همه انواع میوه‌ها وجود دارد؛ و (از همه بالاتر) آمرزشی است از سوی پروردگارشان! آیا اینها همانند کسانی هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده می‌شوند که اندرونشان را از هم متلاشی می‌کند؟!»

در این آیه چنانکه می‌بینید آمده که در بهشت رودخانه‌هایی از آب، شیر، شراب و عسل جاری است. از آنجایی که رودخانه‌ها جریان دارند، یعنی مایع هستند. اما با کمی تدبر و دقت در آیه معلوم می‌شود که ترتیب قرار گرفتن این مایعات در کلام خدا، دقیقاً مطابق با ترتیب ویسکوزیتۀ آن‌ها از کم به زیاد است. یعنی ابتدا آب که کمترین گران‌ْروی را دارد، سپس شیر، بعد شراب و در نهایت عسل!

کسانی که قرآن را ساخته و پرداختۀ پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌ می‌دانند باید به این سؤال پاسخ دهند که چگونه ممکن است که یک مرد بی‌سواد در ۱۴۰۰ سال پیش، به ویسکوزیتۀ مایعات آگاه بوده باشد؟