«صبح من» با مطالب روانشناسی: نه اینکه نظرات دیگران بی‌اهمیت باشد، اما برخی واقعاً همه تصمیم‌ها و رفتارهای دلخواه‌شان به نظرات دیگران منوط می‌کنند که باعث می‌شود یک عمر بدون لذت زندگی کنند. سرکوب امیال به خاطر فکر دیگران، شاید حسرت بزرگی باشد. چه ویژ‌گی‌هایی لازم داریم تا تبدیل به چنین فردی شویم؟
به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»، بین آدمی که برده نظرات دیگران است با کسی که به کل از فکر آنچه مردم فکر می‌کنند، آزاد است، تفاوت بسیار زیادی است. این تفاوت‌ها ناشی از عادت‌های متفاوت است. وقتی برده نظرات دیگران هستید، مدام رفتارها و اعمال‌تان را بر مبنای فکر دیگران و اینکه چه فکری درباره رفتارتان می‌کنند، تنظیم می‌کنید. شما عروسک خیمه‌شب‌بازی در دست آن‌ها هستید.
اما کسانی که حقیقتاً از نگرانی درباره عقاید دیگران رها هستند، عادت‌های خاصی را در خودشان پرورش داده‌اند که آن‌ها را توانمند کرده که بتوانند، بدون اینکه ذره‌ای اضطراب مهرطلبی داشته باشند، پرقدرت و اصیل زندگی کنند.
آیا شما یکی از این افراد هستید؟ بیایید ویژگی‌های این افراد را با هم مرور کنیم.
اصالت دارند
یکی از عادت‌های این افراد آن است که خودِ حقیقی‌شان را پذیرفته‌اند. یک سوال از خودتان بپرسید:
چقدر قبل از انجام هر کار یا تصمیم‌گیری‌ای، یا بیان کردن حس دوست‌داشتن یا تنفرتان نسبت به چیزی به انتظاراتی که دیگران دارند فکر می‌کنید؟ آیا اغلب اینطور هستید؟
کسانی که حقیقتاً تحت تأثیر عقاید دیگران قرار نمی‌گیرند، هنر اصالت را به خوبی آموخته‌اند. آن‌ها آموخته‌اند که با خودشان راحت باشند، خصلت‌ها و ویژگی‌ها و نقص‌های خودشان را قبول کرده‌اند.
معنایش این نیست که خودخواه یا غیرقابل تغییر هستند. صرفاً معنایش این است که انتخاب‌هایشان، به جای آنکه وابسته به تلاش‌شان برای مهرطلبی و جلب نظر دیگران و جا شدن در یک جمع باشد، مبتنی بر ارزش‌ها و باورهایی است که حقیقتاً به آن باور دارند.
می‌دانید که فارغ بودن از بار نگرانی دائمی نسبت به برآورده کردن انتظارات همه، تا چه اندازه می‌تواند رهایی‌بخش باشد؟
این قدرت اصالت است و شما هم می‌توانید آن را به عادت خودتان تبدیل کنید. فقط یادتان باشد که باید خودتان را با همه نقص‌هایتان بپذیرید.
خودتأییدی را تمرین می‌کنند
تجربه‌های فردی نشان می‌دهد که تمرین خودتأییدی، عادتی قدرتمند است که برای احساس رهایی از نگرانی نسبت به موضع و عقاید دیگران، بسیار ضروری است. وقتی مهرطلب باشید، مدام سعی می‌کنید کاری را بکنید که فکر می‌کنید باعث می‌شود در نگاه دیگران عنصر مطلوب و خواستنی بشوید. گاهی وقت‌ها نیاز دارید نه بگویید، اما چون اضطراب طرد شدن دارید، نه نمی‌گویید. سعی می‌کنید از هر نوع موضع‌گیری و تعارضی اجتناب کنید که خواستنی باشید.
اما با این رفتار دارید نیازها و امیال خودتان را نادیده می‌گیرید. برای همین است که کسی که یاد گرفته نیازها و امیالش را بشناسد، مفهوم خود-تأییدی را بلد است. او ارزش‌ها و توانایی‌هاش را خودش تأیید می‌کند و نیازی به محرک‌های خارجی ندارد.
یادتان باشد که این تأییدات در ابتدای امر ممکن است نیاز به تمرین‌های مشخص داشته باشند اما باید کم‌کم خودجوش بشوند. دیگر نباید نیاز داشته باشید که هر بار جلوی آینه به خودتان بگویید : «من کافی هستم.» وقتی کافی باشید، نیازی ندارید مدام به خودتان یادآوری کنید.
هر چه بیش‌تر خودتان را باور کنید، اعتماد به نفس‌تان بالاتر می‌رود و وقت تصمیم‌گیری احساس امنیت بیش‌تری می‌کنید. یاد می‌گیرید که برای عقایدتان ارزش و احترام قائل باشید.
درونی کردن ذهن‌آگاهی
ذهن‌آگاهی، تمرین تمرکز روی لحظه حال بدون هیچ قضاوتی است و با کم کردن اضطراب اجتماعی و افزایش عزت نفس مرتبط است. کسانی که حقیقتاً نگران عقاید دیگران درباره خودشان نیستند، ذهن‌آگاهی را اغلب تمرین می‌کنند. با حضور در لحظه، قادرند که بین رفتار و اعمال خودشان و واکنش‌های دیگران تمیز قائل شوند و درک می‌کنند که فقط روی یک نفر کنترل دارند نه روی دیگری.
ذهن‌آگاهی به فهم گذرا بودن افکار و احساسات کمک می‌کند. صرفاً چون کسی امروز نسبت به شما احساس منفی دارد معنایش این نیست که فردا هم همین احساس را خواهد داشت. این فکر همچنین به این معنی نیست که فکر دیگران از ارزش شما می‌کاهد.
وقتی که ذهن‌آگاهی را درونی می‌کنید به خودتان دوراندیشی را هدیه می‌دهید. دیگر برگی رهاشده از درخت نیستید که با باد عقاید دیگران به هر سو بچرخد، بلکه خودتان آن درخت ریشه-در-خاکی می‌شوید که با نیروهای خارجی تکان نمی‌خورد.
خوداتکایی را بلدید
یکی دیگر از ویژگی‌ها و مشخصه‌های افرادی که عقاید دیگران اذیت‌شان نمی‌کند، خوداتکایی است. آن‌ها اهمیت ایستادن روی پای خود و ماندن به پای تصمیم‌های خود را می‌دانند. متکی بودن به تأییدات و اعتباربخشی‌های دیگران مثل راه رفتن روی پوست موز است. مانند آن است که کنترل زندگی‌تان را بدهید به دست دیگران تا آن‌ها دکمه احساس خوشحالی‌تان را بزنند. کسانی که حقیقتاً نگران عقاید دیگران نیستند، روی پاهای خودشان می‌ایستند. آن‌ها با خودشان مشورت می‌کنند، به قضاوت خودشان اعتماد می‌کنند و به توانایی‌هایشان باور و ایمان دارند. آن‌ها می‌دانند که بهترین وکلای مدافع خودشان و شادکننده‌های خودشان هستند.
اتکای به خود به معنای نادیده گرفتن عقاید دیگران به شکل کامل نیست. بلکه به معنی آن است که عقاید دیگران را ارزیابی می‌کنید، بخش مفید عقاید را می‌گیرید و آنهایی که ارتباطی با شما ندارند را کنار می‌گذارید. به معنای دانستن ارزش خودتان و اعتماد کردن به سفر خودتان است.
انتخاب دلسوزی به جای قضاوت
کسانی که حقیقتاً نگران عقاید دیگران نسبت به خودشان نیستند، حسی عمیق از همدلی دارند. آن‌ها درک می‌کنند که هر فردی، شامل خودشان، نبرد خودش را در زندگی دارد. آن‌ها انتخاب می‌کنند که در قبال همه مهربان باشند و به جای آنکه آن‌ها را سریع قضاوت کنند، درک‌شان کنند.
این همدلی شامل حال خودشان هم می‌شود. آن‌ها درک می‌کنند که خطا بخشی از زندگی است و ایرادی ندارد که کامل نباشند. آن‌ها همان همدلی‌ای را که نسبت به دیگران دارند، در قبال خودشان هم دارند و نقص‌های خودشان را می‌بخشند و قوت‌هایشان را جشن می‌گیرند.
یادتان باشد که قضاوت کردن دیگران راحت است اما دلسوزی نشان دادن نسبت به دیگران نیاز به قدرت دارد. همین قدرت است که افراد را از هم متمایز می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد که رها از بار عقاید دیگران زندگی کنند.
پذیرش تغییرات و عدم‌قطعیت‌ها
تغییر و عدم‌قطعیت بخشی از زندگی است و گاهی به سختی این را یاد می‌گیریم. گاهی آنقدر می‌خواهیم روی دیگران کنترل داشته باشیم که می‌خواهیم بدانیم دقیقاً چه فکری درباره‌مان می‌کنند و چه نظری دارند. این کار فرسوده‌کننده است. همیشه می‌خواهید حدس بزنید و پیش‌بینی کنید که دیگران چه فکری در سرشان است.
اما افرادی که حقیقتاً نگران افکار دیگران نیستند، رویکردی متفاوت دارند. آن‌ها تغییر و عدم‌قطعیت را می‌پذیرند. آن‌ها درک می‌کنند که زندگی یک جریان رونده است و همه چیز هر لحظه در حال تغییر کردن و تبدیل شدن است و این هیچ ایرادی ندارد.
به جای آنکه از عالم ناشناخته‌ها بترسید، بهتر است که ناشناخته‌ها را فرصتی برای رشد‌تان بدانید. بپذیرید که قرار نیست همه با شما موافق باشند یا همان راهی را بروند که شما می‌خواهید.
یادگیری پذیرش تغییر و عدم قطعیت رهایی‌بخش است. به شما امکان می‌دهد که از نقطه آسایش و امن‌تان خارج شوید، خطرپذیر شوید و زندگی را به تمامی تجربه کنید و از اینکه مدام به فکر، افکار دیگران باشید، خلاص شوید.
برخورداری از مرزهای سالم
مرزهای سالم یکی دیگر از عادات ضروری آدم‌هایی است که نگران فکر دیگران نیستند. آن‌ها درک می‌کنند که نمی‌توانند همه چیز برای دیگران باشند و ایرادی ندارد. آن‌ها محدودیت‌هایشان را می‌دانند و نمی‌ترسند که درباره محدودیت‌هایشان با دیگران گفت‌وگو کنند.
تعیین مرزهای سالم به معنای احترام به وقت، انرژی و فضای احساسی‌تان است. یعنی زمانی که احساس نیاز می‌کنید، نه بگویید، بدون اینکه به دلیل نه گفتن احساس گناه کنید.
با مرزهای سالم، از رفاه ذهنی و عاطفی‌تان محافظت می‌کنید. این افراد فضا و انرژی‌شان را صرف نیازها و آرزوهایشان می‌کنند، به جای اینکه حس کنند به کل از زندگی ساقط شده‌اند چون می‌خواهند به انتظارات دیگران پاسخ مثبت بدهند.
اولویت دادن به احساس خودارزشمندی
سفر آزادی از عقاید دیگران ریشه در احساس خودارزشمندی دارد. کسانی که به این آزادی رسیده‌اند، رشد فردی‌شان را برتر از هر چیزی می‌دانند. آن‌ها زمان و وقت‌شان را برای درک خودشان، پرورش علایق‌شان و نقاط قوت‌شان صرف می‌کنند.
خودارزشمندی یعنی یادگیری مداوم، بازنگری در گذشته و خودارتقایی.
مهم است که اگر تصمیم دارید به بهترین نسخه از خودتان تبدیل شوید، این کار را فقط برای خودتان بکنید، نه به خاطر دیگران.
وقتی که خودارزشمندی را در الویت می‌گذارید، ارزش خودتان را بهتر می‌دانید. تشخیص می‌دهید که ارزش‌تان با عقاید دیگران تعریف نمی‌شود بلکه با سفر و موفقیت‌های خودتان تعریف می‌شود.
اخبار «صبح من» را در بله و ایتا دنبال کنید:
کانال «صبح من» در بله:
https://ble.ir/sobheman
کانال «صبح من» در ایتا:
https://eitaa.com/Sobheman
