«صبح من» با نجوم: صورت فلکی «ثور» یکی از مشخص‌ترین، چشم‌گیرترین و زیباترین صورت‌های فلکی آسمان است. این صورت در عهد بابلی‌ها هم شناخته شده بود.
به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»، گفته می‌شود ثور (گاو یا گاومیش) به خواهش «ایشتار»، الهه‌ی عشق بابل، به آسمان صعود کرد تا قهرمان افسانه‌ای «گیلگمش» را که به ندای عشق او پاسخ نداده بود، نابود سازد.
مصریان باستان در این صورت فلکی، گاو مقدس «اَپیس» را می‌دیدند که در آغاز سال صفحه‌ی خورشید را میان شاخ‌هایش می‌گرفت و آن را به بالاترین وضعیتش در آسمان بلند می‌کرد، وضعیتی که خورشید در تابستان به خود می‌گیرد.
می‌گویند زمانی نیرومندترین خدای یونانیان، زئوس، خود را به صورت گاوی درآورده و دختر پادشاه را که «اروپا» نام داشت ـ و قاره‌ی اروپا نامش را مدیون اوست ـ به جزیره‌ی کِرت (جزیره‌ای یونانی در دردیای مدیترانه در سواحل جنوب شرقی یونان) ربوده بود.
«اروپا» از زئوس صاحب پسری به نام «مینوس» شد که تمدن و فرهنگ مینویی در این جزیره‌ی زیبای دریای مدیترانه امروزه هنوز هم به یاد او، به همین نام خوانده می‌شود.
هنگامی که مینوس بزرگ شد، به پادشاهی رسید. در کنار قصر او بنایی که «لابیرنت» نامیده می‌شد، قرار داشت؛ ساختمانی با راهروهای پیچ در پیچ گیج‌کننده‌ی فراوان. در این بنا، هیولای ترسناکی به نام «مینوتاروس» می‌زیست. اغلب این هیولا در نقش انسانی با سر گاومیش نشان داده می‌شود. این هیولا از گوشت انسان‌ها تغذیه می‌کرد و بالاخره به دست قهرمان افسانه‌ای بزرگ یونان، تزوس، به قتل رسید.
تزوس پس از کشتن هیولا به کمک گلوله‌ی نخ بازشده‌ای که «آریادنه» دختر پادشاه به او داده بود، از راهروهای پیچ در پیچ لابیرینت خارج شد.
صورت فلکی ثور تمام این افسانه‌ها را به خاطر انسان می‌آورد. صورتی که سر V شکل آن در پاییز و زمستان به راحتی قابل تشخیص است. ستاره‌ی اصلی قرمز رنگ این صورت فلکی «الدبران» همان‌گونه که امروزه می‌دانیم، از گونه‌های ستارگان غول قرمز است یا به عبارت دیگر خورشیدی در حال مرگ که در مبارزه با مرگ به شدت انبساط یافته است.
این ستاره، حدود ۷۰ سال نوری با ما فاصله دارد و ۱۳۰ بار نورانی‌تر از خورشید است. ستارگانی که شکل V را در سر صورت فلکی ثور می‌سازند، هفت‌اختران (هفت ستاره‌ای که در رأس صورت فلکی ثور قرار دارند و ستاره الدبران جزو آنهاست) نیز خوانده می‌شوند.
