«ریچل هالیس» یکی از نویسندگان کتاب‌های پرفروش «نیویورک تایمز» و «یو.اس.ای.تودی» هست. او مجری یکی از پربازدیدترین برنامه‌های اینترنتی و یکی از معروف‌ترین سخنران‌های انگیزشی جهان است که به عنوان یکی از نویسنده‌های پرفروش و دارای سبک زندگی تأثیرگذار، طرفداران بی‌شماری را در سراسر جهان دارد.
مجله‌ی خبری «صبح من» قصد دارد برش‌هایی از نوشته‌های انگیزشی «ریچل هالیس» را برای شما قرار دهد. برای داشتن به یک برنامه‌ی بدون شرمساری برای رسیدن به هدف، سلسله مطالب انگیزشی ما را دنبال کنید.
فرض من این است که هر کس این مطلب را می‌خواند، دچار کمبود وقت است. شاید شما پدر، مادر یا فرد مجردی باشید. شاید به تازگی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اید و برای امرار معاش، دو شغل دارید، شاید پدر و مادری باشید که همه‌ی فرزندان خود را به خانه‌ی بخت فرستاده‌اند و کل برنامه‌های زندگی آنها پر است.
واقعیت این است که صرف نظر از شخصیت و برهه‌ای از زمان که در آن حضور دارید، احتمالا با مشکل کمبود وقت، روبرو هستید.
همواره این طور به نظر می‌رسد که زمان کافی ندارید تا استفاده و لذت بیشتری از زندگی ببرید، زمان بیشتری با دوستان، همسر و خانواده بگذرانید، زمان بیشتری برای قدم زدن تنهایی در فروگاه یا سپری کردن یک ساعت کامل با فرزند خود را ندارید تا بتوانید این احساس را در خود زنده کنید که زندگی آزادانه و عاری از هرگونه دغدغه‌ی زمانی، چه لذتی دارد.
پیدا کردن وقت آزاد برای رسیدن به اهداف، کاری دشوار است. چه زمانی می‌خواهید به این مسأله بپردازید؟ با توجه به شغل فعلی و موفقیت فعلی فرزندانتان، این هدف باید کدام بخش از برنامه‌ی زندگی شما باشد، چگونه می‌توانید اهداف خود را به برنامه‌ای اضافه کنید که بسیار سنگین و غیرقابل اجراست؟
واقعیت این است که قرار نیست برای دستیابی به اهداف خود، دنبال زمان باشید. باید برای پیگیری اهدافتان، زمان بسازید و اولین چیزی که باید بپذیرید، این است که کنترل برنامه‌ی شما، دست خودتان است.
بله، درست است. شما مدیر ارشد برنامه‌های خود هستید. بله. شما. شمایی که مادر ۴ فرزند هستید. شمایی که دانشجو هستید و قرار است همین هفته در ۲۷ همایش شرکت کنید. بله. شمایی که دستیار مبتدی هستید و رئیستان تقاضاهای زیادی از شما دارد. این شما هستید که باید کنترل زندگی‌تان را در دست بگیرید.
درواقع، می‌توان گفت، حتی یک روز از زندگی‌تان سپری نشده است که شما کنترل آن را به عهده نداشته باشید. یک لحظه به این موضوع فکر کنید.
سرتان خیلی شلوغ است؟ مقصر اصلی خودتان هستید. حتی وقت غذا خوردن هم ندارید؟ خودتان مقصرید. شبی دو ساعت تلویزیون می‌بینید و یا در صفحه‌ی اینستاگرام می‌چرخید تا آرامش بگیرید؟ این هم انتخاب خودتان است.
شما هرگز نباید این سوال را از خود بپرسی که آیا وقت کافی داری؟ بلکه باید بپرسی از زمان خود چگونه استفاده می‌کنی؟
شما حتی می‌توانید با داشتن دو فرزند هم وارد دانشگاه شوید. خیلی از خانم‌ها این کار را می‌کنند. می‌توانید شغل تمام وقت داشته باشید و هم‌زمان برای مسابقه‌ی دوی نیمه ماراتن هم آماده شوید. خانم‌های زیادی این کار را می‌کنند. می‌توانید وقتی کارهای روزمره خود را به اتمام رساندید، آخر شب، مشغول فعالیت‌های خود شوید. خودم این کار را کرده‌ام.
گفته‌اند که «اگر می‌خواهی به چیزی برسی که تاکنون نداشته‌ای، باید کاری را انجام بدهی که تا به حال انجام نداده‌ای.» به عنوان مثال من باید قید سریال‌های آخر شب را در کنار هم می‌زدم. باید از فکر گشت و گذار آخر هفته برای خریدن روختخی جدید اتاق مهمان، بیرون می‌آمد. در عوض، بیشتر کار کردم.
فکر می‌کنید بعد از انجام ساعت کاری روتین خود در طول هفته خسته نمی‌شدم؟ اما رفته رفته یاد گرفتم که چگونه، زمان را مدیریت کنم و اولین بار که کسب و کارم را شروع کردم، متوجه شدم هر زمان که بخواهم به کار جدیدی تعهد داشته باشم، اولین مانع پیش‌روی من و هدفم، علاقه و شور و اشتیاقی است که برای یافتن زمان نشان خواهم داد.
مقلا وقتی می‌خواستم اولین کتابم را بنویسم، هر روز ساعت ۵ صبح از خواب بیدار می‌شدم تا بتوانم قبل از بیدار شدن بچه‌ها، یک تعداد مشخص از کلماتی که برنامه‌ریزی کرده بودم، بتنویسم. کم کم یاد گرفتن هر زمان و به هر نحو ممکن، کار کنم تا به هدفم برسم. همین تاکتیک را تا به امروز به کار گرفته‌ام.
همین الان روی پله‌های گیت شلوغ فرودگاه تورنتو نشسته‌ام و در حال ویرایش کتاب خود هستم. آن هم وقتی که سه روز تمام را صرف کنفرانس‌های خبری و مراسم امضای کتاب کرده‌ام و دارم از پا درمی‌آیم اما اعتقاد عجیبی به کارم دارم و دوست دارم آن را به پایان برسانم بنابراین بخشی از زمان استراحت خود را فدا کرده‌ام تا به هدفم برسم.
نباید هیچ گاه از خودم بپرسم آیا از عهده‌اش برمی‌آیم یا نه؟ بلکه همواره باید از خودم بپرسم که برای رسیدن به آن، از چه چیزهایی دست بکشم. مسأله داشتن زمان کافی یا نداشتن آن نیست، آنچه که اهمیت دارد این است که آیا هدف شما، آنقدر متقاعدکننده، زیبا و برای شادمانی شما در آینده ضروری است که بخواهید از راحتی شرایط فعلی خود دست بکشید تا به آن برسید؟ آیا حاضرید برای رسیدن به هدف خود، فداکاری کنید؟ آیا می‌خواهید بخشی از راحتی و آرامش امروز خود را فدای دستیابی به احتمالات فردا کنید؟
پس نخستین گام این است که بهانه‌ی کمبود وقت را کنار بگذاری. گام بعدی تغییر در برنامه‌ی زمانی زندگی شماست تا بتوانید به اهداف مورد نظر برسید.
در بخش‌های بعدی، روش‌های این کار را با شما در میان خواهیم گذاشت.
