«صبح من» با تاریخ: عکس‌های ظاهر شده از نگاتیوهای شیشه‌ای، زندگی روزمره را در نیوانگلند قرن نوزدهم به تصویر می‌کشند.
به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»، در سال ۲۰۱۹، تری کاپوچی، عکاس مستند و علاقه‌مند محافظت از عکس‌های قدیمی، از یکی از همکارانش شنید که مجموعه بزرگی از نگاتیوهای شیشه‌ای قدیمی وجود دارد. مالک آن زمان مجموعه دیگر نمی‌توانست آنها را نگه دارد. کاپوچی که سال‌ها عکس‌های قرن نوزدهمی خود را با استفاده از فرآیند کلودیون صفحه مرطوب تولید می‌کرد، فرد‌ایده‌آلی برای مالکیت این مجموعه عظیم بود.
هنگامی که او شروع به جستجوی ۴۰۰۰ نگاتیو شیشه‌ای کرد که با دوربین‌های بزرگ و متوسط گرفته شده بودند، کاپوچی از حال و هوای قرن نوزدهم مطلع شد. این تصاویر که توسط عکاسان مختلف گرفته شده و از دهه ۱۸۶۰ تا ۱۹۳۰ را در بر می‌گیرد، سفری به گذشته هستند.
کاپوچی شروع به بازیابی و دیجیتالی کردن تصاویر کرد، از آنجا که پیش از این تلاش، سیل در استودیوی خانگی‌اش ۲۰ سال از کار او را از بین برده بود، علاقه او به پروژه جدید بیشتر شده بود. پشیمانی او از دیجیتالی نکردن و بایگانی نکردن نگاتیوهای خودش، او را تشویق به مراقبت مناسب از مجموعه کرده بود.
او با جمع‌آوری کمک مالی برای خرید مواد مناسب شروع به کار کرد. از آنجا، او عاشقانه شروع به بازسازی این مجموعه کرد، که بیشتر آنها شرایط وخیمی داشتند، او یک وب سایت برای انتشار نتایج راه‌اندازی کرد.
به منظور اطمینان از سالم ماندن مجموعه و مراقبت خوب، کاپوچی اخیراً نگاتیوهای شیشه‌ای را به کتابخانه UMass Amherst اهدا کرده است.
اسکن‌های کاپوچی به زودی از طریق پایگاه داده Credo در دسترس همگان قرار خواهد گرفت و آنها به فهرست‌نویسی دقیق، حفظ و دیجیتال‌سازی که کاپوچی آغاز کرده است، ادامه خواهند داد.
آنچه برای کاپوچی مهم است، دیده شدن پروژه و درک ارزش تصاویر تاریخی توسط مردم است. او همچنین‌امیدوار است که دیگرانی که ممکن است چنین مجموعه‌هایی داشته باشند به اهمیت آنها پی ببرند.
او می‌گوید: «نگاتیوهای بشقاب شیشه‌ای هرگز نباید در جعبه‌های اتاق زیر شیروانی یا زیرزمین افراد خاک بخورند. کسی را پیدا کنید که بتواند آنها را ترمیم و ظاهر کند و مطمئن باشید که در اختیار کسی قرار می‌گیرند که آنها را با دنیا به اشتراک می‌گذارد.»
