«صبح من» با روانشناسی کودک: گاهی اوقات، والدین در تلاشند تا با فرزندان خود ارتباط بهتری برقرار کنند و از این رو به درددل کردن دربارهی مشکلات و چالشهای خود میپردازند. اما آیا این کار همیشه مناسب است؟ برخی از متخصصان و روانشناسان بر این باورند که درددل کردن والدین با فرزندان میتواند پیامدهای منفیای به دنبال داشته باشد. در این مقاله به دلایلی که ممکن است والدین هرگز نباید با فرزندان خود درددل کنند، پرداخته میشود.
دلایل منع درددل کردن با فرزندان
بار عاطفی اضافی
کودکان معمولاً هنوز از نظر عاطفی به اندازهای بالغ نیستند که بتوانند با چالشهای بزرگسالان مانند مشکلات مالی، حرفهای یا رابطهای کنار بیایند. به اشتراک گذاشتن این مسائل با آنها میتواند بر دوش آنها بار عاطفی سنگینی بگذارد و موجب استرس و اضطراب شود.

نقش والد و فرزند
در روابط والد و فرزند، والدین معمولاً مسئولیت هدایت و حمایت از فرزندان را دارند. وقتی والدین بارها از مشکلات خود صحبت میکنند، این میتواند باعث گیجی کودک شود و احساس کند که باید به والدینشان کمک کند، که این در واقع وظیفه آنها نیست.
افت کیفیت رابطه
به اشتراک گذاشتن مشکلات شخصی با فرزندان ممکن است رابطه را تحت تأثیر قرار دهد. فرزند ممکن است نسبت به والدین خود احساس تنش، نگرانی یا حتی دلخوری کند و این میتواند منجر به فاصله عاطفی و کمرنگ شدن ارتباط عاطفی شود.
بیشتر بخوانید: چرا کودک با همسالان خود بازی نمی کند؟
ناتوانی در حل مشکلات
بچهها ممکن است به خاطر برخی از مشکلات بزرگسالان احساس ناتوانی کنند و نسبت به خود احساس کمبود کنند. وقتی والدین به جای بررسی و حل مشکل به درددل میپردازند، بچهها ممکن است یاد بگیرند که در برابر مشکلات بزرگسالان تسلیم شوند.

ایجاد احساس گناه
درددل کردن در مورد مشکلات مالی یا عاطفی میتواند به فرزندان احساس گناه بیافزاید. آنها ممکن است خود را مسئول احساسات والدین ببینند و تلاش کنند تا مشکلات آنها را حل کنند که این امر نه تنها آنها را تحت فشار میگذارد، بلکه میتواند به عدم سلامت روانی منجر شود.
بیشتر بخوانید: چرا کودک ما لجبازی می کند؟
جایگزینهای مناسب
گفتگوهای سالم
به جای درددل، والدین میتوانند با فرزندان در مورد مشغلههای خود به شیوهای ملایم و ساده صحبت کنند. این میتواند در مورد تستهای مدرسه، فعالیتهای روزانه یا چالشهای کوچک باشد که مناسب سن کودک است.
سازماندهی احساسات
والدین میتوانند احساسات و نگرانیهای خود را با دوستان، همکاران یا مشاوران خود در میان بگذارند تا بار عاطفی خود را کاهش دهند و در عوض بر تقویت ارتباط مثبت با فرزندان تمرکز کنند. درددل باید با افرادی انجام شود که میتوانند حمایت و درک کافی ارائه دهند. در ادامه به برخی از گزینههای مناسب برای درددل کردن اشاره خواهیم کرد:

- دوستان نزدیک
- خانواده
- مشاور یا روانشناس
- گروههای حمایتی
- همکاران
- مربی یا معلم
بیشتر بخوانید: دلیل بازی نکردن کودک با اسباببازی و روشهای حل این مشکل
نتیجهگیری
گرچه درددل کردن با فرزند ممکن است از نظر والدین خالصانه و واقعی به نظر بیاید، اما پیامدهای منفی آن میتواند به روابط و توسعه عاطفی فرزندان آسیب بزند. والدین بهتر است احساسات و مشکلات خود را با دیگر بزرگسالان در میان بگذارند و در عوض فضایی امن و حمایتگر برای فرزندان ایجاد کنند. هدف باید کمک به رشد عاطفی و روانی کودکان و تقویت روابط خانوادگی باشد.
والدین میتوانند با نمایش نحوهی مدیریت مشکلات و احساسات خود، الگوی خوبی برای فرزندان باشند. این کار میتواند فرزندان را تشویق کند تا روشهای بهتری برای بیان احساسات و مقابله با چالشها بیاموزند.