«صبح من» با علوم: انسان بیش از ۲۰۰۰ سال پیش با واژه‌ی «اتم» آشنا شد. «ذیمقراطیس»، یکی از بزرگترین دانشمندان یونان باستان، بر این باور بود که تمام مواد از ذرات بسیار کوچک غیرقابل تشخیصی تشکیل شده‌اند. او این ذرات را «اتم» نامید.
فرضیه‌ی او به طور شگفت‌انگیزی به حقیقت نزدیک بود. در ادامه، قصد داریم، مطالبی مختصر درباره‌ی «اتم» را با شما به اشتراک بگذاریم. با مجله‌ی خبری «صبح من»، همراه باشید.
در حدود سال ۱۸۰۰ میلادی، بار دیگر فرضیه‌ی قدیمی اتم، مورد توجه قرار گرفت. انسان دریافت که باید انواع گوناگونی از اتم‌ها وجود داشته باشند تا تمام مواد و پدیده‌های موجود در طبیعت را بتوان به وسیله‌ی آنها توجیه کرد.
در سال ۱۸۰۳ میلادی، یک معلم انگلیسی به نام «جان دالتون»، کشف کرد که موادی وجود دارند که تنها از یک نوع اتم تشکیل شده‌اند که هر یک از این مواد، عنصر شیمیایی نامیده می‌شوند.
«نیلز بور»، فیزیکدان بزرگ دانمارکی، در سال ۱۹۱۳ میلادی، مدل اتمی معروف خود را که هنوز دقیق‌ترین مدل شناخته شده است، انتشار داد. بر اساس این مدل، اتم مانند یک منظومه‌ی شمسی کوچک است. در منظومه‌ی شمسی، سیاره‌ها به دور خورشید که جرم زیادی دارند در گردشند. در اتم نیز ذرات سبک کوچکی به نام الکترون در فواصل بسیار دوری نسبت به هسته در گردش هستند.
در منظومه‌ی شمسی، تصویر سمت راست، سیاره‌ها به دور خورشید در گردشند. در اتم، تصویر سمت چپ، الکترون‌ها به دور هسته می‌چرخند.
اگر هسته‌ی اتم را به اندازه‌ی یک گیلاس تصور کنیم، در این مقیاس، مدارهای الکترونی به اندازه‌ی وسعت تمام استادیوم فوتبال هستند.
در مطالب بعدی، بیشتر در مورد دنیای اتم‌ها خواهیم گفت.
