«صبح من» با دانستنی ها: چسب ها احتیاجات زندگی ما هستند که کمک بزرگی برای ترمیم وسایل مورد استفاده و علاقه ما بوده اند. اما شما چقدر در مورد چسب و تاریخچه آن می دانید؟ آیا متعجب می شوید اگر به شما بگوییم که تاریخچه چسب به ما قبل تاریخ باز می گردد و هر روز برای ابزارهایی به کار برده می شد که به اجداد شما در بقا کمک می کردند؟ آن زمان شکارچیان برای چسباندن سنگ به نوک پیکان ها و سنگ های تبر به چوب از چسب طبیعی استفاده می کردند.
به گزارش مجله خبری صبح من، به طور خلاصه، چسب یک ماده چسبنده است که برای چسباندن اشیا یا مواد به یکدیگر استفاده می شوند. چسب ها ۲۰۰ هزار سال است که مورد استفاده قرار می گیرند و با استفاده از اشیا رایج موجود در طبیعت، این مواد را ایجاد می کردند. اما اولین اثر کتبی با چسب از مصر باستان می آید، به عنوان مثال حروف تصویری که روی تابوت توت آنخ آمون با چسبی ساخته شده از بدن حیوانات چسبانده شده است.
تاریخچه چسب
تاریخچه چسب تقریبا به انسان های اولیه بر می گردد!
از انسان های اولیه تا عصر برنز، چسب ها نقش مهمی در کمک به بشریت برای ایجاد محصولات، اختراعات، ابزارها و اسلحه ها داشته اند که به نوبه خود نژاد انسان ها را حفظ کرده است. محققان از شش هزار سال پیش تزیینات و تشریفاتی را پیدا کرده اند که در آنها از چسب استفاده شده بود. همچنین تیر و تبر هایی وجود داشتند که با استفاده از چسب ها در حدود ۵۲۰۰ سال پیش به هم چسبیده بودند.
چسب ها بخشی از زندگی روزمره در امپراتوری روم بودند!
چسب ها توسط مصریان نه فقط در ساخت لوازم چوبی و سلاح استفاده می شدند، بلکه برای ترکیب ابزارهایی برای نگهداری یادداشت ها و حتی ایجاد پاپیروس نیز استفاده می شدند، در حالی که چسب در مقبره های فراعنه مصری کشف شده است که قدمت آن به ۲۵۰۰ سال پیش باز می گردد.
استفاده از چسب در امپراطوری یونان و روم امری عادی بود و آنها برای اینکه از عهده کارهای روزانه برآیند و حتی در پروژه های بزرگ ساخت و ساز محبوبیت زیادی به دست آورند. موزاییک های کف و دیوارهای کاشی کاری شده رومی با موادی چسبانده شده که امروز هنوز دست نخورده و محکم بر جای مانده است.
چسب ها در آن زمان از پوست حیوانات، بافت همبند و حیوانات سم دار ایجاد می شد که این بخش ها به آرامی پخته می شدند تا به ماده ای مانند ژله تبدیل شوند. سپس این ماده خشک شده و به صورت پودر نگهداری می شد و در صورت لزوم، کافی بود به آن آب اضافه کنند و کار خود را انجام دهند. با این حال تا قرن بیستم انقلابی در چسب دیده نشد…
ابداع چسب در زمان جنگ جهانی اول شروع شد!
جنگ تمایل به ایجاد نوآوری در صنایع مختلف دارد و دنیای چسب ها نیز از این قاعده مستثنا نبود. در طول جنگ جهانی اول چسب با تغییرات جدیدی اختراع شد مانند چسب های شیر و چسب های نیترو سلولوزی که قابل اشتعال بودند. با این وجود، چسب ها در دهه ۱۹۳۰ که ظهور شیمی و صنعت مدرن است، شکوفا شده اند.
در این دوره چسبهای صنعتی متولد شده اند. در واقع دانشمندان با استفاده از دانش خود از “انقلاب پلاستیک” توانستند چسبهای رزینی ترکیبی ایجاد کنند. چسب های نسل بعدی در طول جنگ جهانی دوم با استفاده از ترکیبات تازه کشف شده مانند چسب نئوپرن، اپوکسی و اکریلونیتریل مورد استفاده قرار گرفتند. چسب ها در ایجاد تعمیرات موقت اشیا داخل و خارج از میدان نبرد نقش مهمی داشتند.
چسب های قطره ای کاملا تصادفی اختراع شدند!
چسب های قطره ای که ممکن است شما هر روزه در خانه خود از آن استفاده کنید، بدون کشف تصادفی آن توسط هری کوور امکان پذیر نبود.
در سال ۱۹۴۲ کوور و تیمش به دنبال راه هایی برای شفاف سازی پلاستیک ابزار نشانه گیری اسلحه برای جنگ بودند. آنها توجه خود را روی سیانواکریلات معطوف می کردند. سیانواکریلات نامی کلی برای دسته ای از چسبهای سریع و بسیار قوی است که کاربردهای زیادی در مصارف خانگی، پزشکی و صنعتی دارند. چسبهای سیانواکریلات عمر مصرف کوتاهی دارند به طوری که تا یک ماه پس از باز شدن و تا یک سال بعد از تولید قابل استفاده اند، اما بیشتر محققان این مواد را به عنوان چسبنده ای برای استفاده رد می کنند.
کوور پتانسیل این مواد را فراتر از جنگ فهمید و تا دهه ۱۹۵۰ او به انتشار اولین “چسب قطره ای” یا به اصطلاح آنها “Superglue” به طوری که آماده مصرف برای عموم مردم بود، پرداخته بود. این امر چشم انداز چسب ها را تغییر و بسیاری از صنایع و لوازم خانگی را تحت تأثیر قرار داد و الهام بخش نسل جدیدی از چسب ها بود، امروزه نیز هست.
مردم توانستند محصولات خود را در خانه چسب بزنند، وسایل اداری را با سهولت تعمیر کنند و این یک تحول جالب برای آنها بود. در همان حال چسب های قطره ای راهی صنعت هوافضا، ساخت و ساز، دارو و حتی مهندسی شدند.
امروزه در سراسر جهان تقریبا در همه کارها از جمله هنر و صنایع دستی برای ترمیم صفحات شکسته از این چسب استفاده می شود. اگر یک چسب قطره ای که در یکی از کمدهای شما وجود داشته باشد، برای پیشبرد راحت کارهای شما بسیار خوب است. تخمین زده می شود که میزان مصرف چسب در سراسر جهان در سال ۲۰۲۰ به ۵۰ میلیارد دلار برسد.
اختراع نوار چسب
در سال ۱۷۵۰ در بریتانیا نوعی چسب بر پایه موادی که از ماهی بدست آمده بود ساختند که بعد ها منجر به افتتاح اولین کارخانه چسب تجاری در هلند شد. اما اختراع نوارچسب به سال ۱۸۴۵ بر می‌گردد. یک دکتر جراح به نام Horace Day، از یک چسب لاستیکی استفاده کرد که برای نوارهای پارچه ای به کار می رفت و یک اختراع جدید به نام نوار جراحی ساخت.
می توان مخترع نوار چسب اولیه را ریچارد گورلی درو دانست. در سال ۱۹۲۳ او در یک فروشگاه مخصوص نقاشی بدنه اتومبیل کار می کرد و متوجه شد که نقاشان برای رنگ زدن قسمتی از بدنه، سایر قسمتها را با چسب هایی بی کیفیت می‌پوشانند. او نوار چسب ها را امتحان کرد و متوجه شد به چسب بیشتری احتیاج دارند. بنابراین آنها را به فروشنده برگرداند و گفت این‌ها را به تولیدکنندگان خسیس خود بدهید و بگویید چسب بیشتری اضافه کنند. کلمه اسکاچ scotch به معنی خسیس در انگلیسی به کار می رود و از آن زمان این نام بر روی نوار چسب های شیشه ای ماند و به عنوان برند برای شرکت تولید کننده به ثبت رسید.
نوار اسکاچ اولین نوار چسب شیشه ای جهان بود. درو در سال ۱۹۲۵ یک نوار کاغذ قهوه ای به ضخامت ۲ اینچ را با چسب مقاوم در برابر فشار پوشش داد و اولین نوار از این نوع را اختراع کرد. در سالهای ۱۹۴۲ نیز در جنگ جهانی دوم سربازان به یک نوار ضد آب نیاز داشتند که بتوانند تجهیزات آسیب دیده را تعمیر کنند. بنابراین نوار چسبهای پارچه ای را با پلی اتیلن پوشش داده و آن را توسعه دادند. هنوز هم توسعه و ارتقا ویژگیهای نوار چسب ادامه دارد و ممکن است به اختراع نوارچسب‌های جدید در آینده منجر شود.
گردآوری و تنظیم: مجله خبری صبح من
اخبار «صبح من» را در بله و ایتا دنبال کنید:
کانال «صبح من» در بله:
https://ble.ir/sobheman
کانال «صبح من» در ایتا:
https://eitaa.com/Sobheman
