«صبح من» با مسائل مذهبی: اگرچه برائت و تبری، از فروع دین اسلام است اما در این باره باید از اهل بیت علیهم السلام الگو گرفت نه جریان های انحرافی همچون شیعه انگلیسی که به اسم محبت اهل بیت(ع) به کام استکبار جهانی کار می کند و سبب وهن شیعه در جهان می شود.
به گزارش مجله خبری «صبح من»، ماه ربیع الاول بعد از دو ماه عزاداری و مصیبت مسلمانان و شیعیان، بهاری است برای شادی که قرین با مناسبت های مذهبی شده ازجمله نهم ربیع الاول، سالروز آغاز امامت حضرت حجت ابن الحسن العسکری(ع) و میلاد باسعادت پیامبر ختمی مرتبت(ص) و امام صادق(ع).
اما از آن جایی که شادی، آرامش و وحدت و همدلی مسلمانان همیشه برای دشمنان سخت بوده و تاب تحمل آن را نداشته اند، سعی می کنند تا به طرق مختلف و با سوءاستفاده از محبت و سادگی دوستان ناآگاه و مزدوران آگاه، شادی های مسلمین بویژه شیعه را به ویروس بدعت و خرافه آلوده کنند تا نه تنها کارکرد همبستگی و شادی آفرینی نداشته باشد بلکه به بستری برای تفرقه، کینه و عداوت در جهان اسلام شود.
ازجمله کارشکنی های مرتبط با مناسبت های مذهبی، به نهم ربیع الاول باز می گردد، روزی که فرجام تاریخ با آن آغاز می شود، «غدیر ثانی» که در گوش تاریخ، آینده حتمی اش را فریاد می زند و لذا معاندان برای جلوگیری از شنیدن این ندای حیاتبخش با تلقین و تقویت خرافات و بدعت ها، سعی در وهن شیعه و زیرسوال بردن این یوم الله دارند.
چنان که با جعل آیینی با عنوان «عیدالزهرا(س)» «فَرحَهالزهراء»، «روز رُفع‌القلم (به معنی برداشته شدن قلم)» ظرفیت وحدت آفرین نهم ربیع الاول را به میدان تفرقه تبدیل می کنند.
این در حالی است که بزرگان و منابع معتبر چنین چیزی را رد می کننند؛ برای مثال در کتاب «نهم ربیع، خسارت‌ها و جهالت‌ها» نوشته «مهدی مسائلی» آمده: اساساً قتل خلیفه دوم روز ۹ ربیع الاول نبوده است بلکه بر اساس اعلام اکثر علمای شیعه و مورخان سنی و شیعه تاریخ قتل خلیفه دوم ۲۶ یا ۲۷ ذی‌الحجه سال ۲۳ هجری بوده است و روز ۹ ربیع الاول روز کشته شدن عمر بن سعد به دست مختار ثقفی است که در آن سال‌ها جشن‌هایی به این زمینه گرفته می‌شده است.
ریشه تاریخی
یکی از پژوهشگران معاصر احتمال می‌دهد که ریشه انتساب نهم ربیع الاول به روز قتل عمر، به دوره دولت شیعی آل‌بویه برمی‌گردد؛ در این دوره نزاع‌های فرقه‌ای در قالب بزرگداشت ایامی نظیر همراهی ابوبکر با پیامبر(ص) در غار و مراسم عزا برای مصعب بن زبیر از سوی حنابله متعصب در واکنش به برگزاری عید غدیر و عاشورا از سوی شیعیان وجود داشت.
در راستای همین نزاع‌های فرقه‌ای شیعیان به‌دنبال آن بودند که در روز قتل عمر شادمانی کنند؛ اما به‌دلیل آنکه روزهای پایانی ذی الحجه، مصادف با محرم و ایام عزاداری امام حسین(ع) بود، این مراسم به بعد از ایام محرم و صفر یعنی ربیع الاول برگزار شد و به تدریج این تلقی پیش آمد که روز قتل عمر در ربیع الاول بوده است[۱]
مراسم عیدالزهراء
در ایران و عراق، گاه در نهم ربیع الاول به تصور سالروز مرگ خلیفۀ دوم، محفل‌هایی برگزار می‌شده که به عیدالزهراء و فرحه الزهراء معروف بوده است.
به نوشته جعفریان، بر اساس تحقیقات انجام شده، پیشینه چنین مراسمی به دوره آل‌بویه و نزاع‌های مذهبی میان شیعه و اهل‌سنت در آن برمی‌گردد اما پس از قرن ششم این مراسم تا ظهور صفویه دست کم در کاشان برگزار می‌شد.[۲] «سید بن طاووس» (درگذشت ۶۶۴ق) با اشاره به اعتقاد برخی به مرگ یکی از دشمنان اهل بیت(ع) در این روز گفته است برخی از ایرانیان این روز را بزرگ می‌شمارند.[۳] با این حال، گویی خودش آن نظر را قبول ندارد.[۴] با ظهور صفویه و گسترش تشیع در ایران، نهم ربیع الاول به عنوان روز قطعی مرگ عمر شناخته شد و مراسمی در این روز برگزار می‌شد.[۵] «قاضی نورالله شوشتری» در کتاب خود که پاسخی به اعتراض یکی از علمای اهل‌سنتِ دوره صفویه می‌نویسد: «این کار مورد تأیید علما نبود و در زمان ما متروک است».
رفع قلم
در برخی مجالسی که به مناسبت عیدالزهراء برگزار می‌شود، روایتی بیان می‌شود که به رفع القلم معروف شده و می‌گویند این روز «روز رفع القلم» است و گناهان این روز در روز قیامت محاسبه نمی‌شود و می‌توان در این مراسم هر حرفی را زد و این کار گناه نیست!
اما … برخی از مراجع معاصر نظیر آیات عظام مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی و تبریزی سند حدیث رفع و محتوای آن را بر اساس دلایلی مورد نقد قرار داده‌اند. این دلایل عبارتند از:
روایت موسوم به رفع قلم در منابع معتبر وجود ندارد از این رو از جهت سند نامعتبر است.
این روایت مخالف کتاب خدا و سنّت است و قابل پذیرفتن نیست. به عنوان نمونه روایت رفع قلم با آیه «وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ شَرّاً یَرَهُ»[۶] و روایت «لا تنال ولایتنا الا بالعمل و الورع»[۷] در تضاد است.[۸] بر همین اساس انجام دادن حرام در همه روزها گناه است و فرقی میان نهم ربیع الاول و روزهای دیگر نیست. برداشتن تکلیف و ثبت نشدن گناه تنها به کودکان نابالغ، دیوانه و کسی که خوابیده است اختصاص دارد.
روایت رفع قلم در صورت معتبر بودن به این معنا است که اگر کسی به صورت غیرعمدی مرتکب خطا شود خداوند او را می‌بخشد، نه این که آگاهانه و از روی عمد مرتکب گناه شود.[۹]
بیشتر بخوانید:
- تاثیر خواندن قرآن و ذکر در دوران بارداری بر مادر و جنین
- اسرا بعد از عاشورا چه شدند؟
- ربا بین زن و شوهر چه حکمی دارد؟
- نام‌گذاری فرزند از نظر قرآن و احکام اسلامی
سبب شادی یا غم اهل بیت(ع) چیست؟!
بنابر آنچه درباره بدعت های موسوم به عیدالزهراء و رفع قلم مطرح شد درمی یابیم رفتارهای دور از شان برخی در این مناسبت ها، نه تنها سبب شادی دل حضرت زهرا(س) نیست بلکه با عواقب سوئی که بر شیعه و اسلام تحمیل می کند، حتی می تواند داغی بر دل آن حضرت(ع) باشد چنان که این قسم رفتارها بعضا سبب کینه توزی هایی شدیدی شده که خروجی ای جز کشتار و قتل و تفرقه و جنگ نداشته است.
این در حالی است که از پیامبر اسلام(ص) در معرفی هدف بعثت خود می فرمایند: «بُعِثتُ لِاُتَمّمَ مَکارِمَ الاخلاق» همچنین، ائمه معصوم علیهم السلام در مواجهه با رفتارهای زشت و ناپسند، اخلاق گرا بودند و چنان عمل می کردند که حتی دشمنان محبت شان را در دل داشتند، لذا کسی که خود را محب و شیعه اهل بیت علیهم السلام می داند و درصدد شاد کردن قلب مبارک آن حضرات(ع) است نباید کاری کند که آزرده خاطر شوند و گروهی به دلیل رفتار برخی پیروان آنها، از آن بزرگواران دوری گزینند.
نظر مراجع و آیات عظام درباره عیدالزهرا(س)
حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب در این باره می نویسد: «هر گونه گفتار یا کردار و رفتارى که در زمان حاضر سوژه و بهانه به دست دشمن بدهد و یا موجب اختلاف و تفرقه بین مسلمین شود شرعاً حرام اکید است.»
حضرت آیت‌الله العظمی نوری همدانی نیز می‌نویسد: «چیزی به عنوان رفع قلم در روز به خصوصی نداریم و مسلمانان باید از تفرقه بپرهیزند و از هر چیزی که موجب وهن مذهب می باشد جداً اجتناب نمایند.»
حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی مرقوم کرده است: اولاً: «روایتی با عنوان رفع قلم در آن ایام مخصوص در منابع معتبر نداریم و ثانیاً بر فرض چنین چیزی باشد که نیست مخالف کتاب و سنت است و چنین روایتی قابل پذیرفتن نیست و حرام و گناه در هیچ زمانی مجاز نیست. هم چنین سخنان رکیک و کارهای زشت دیگر. و ثالثاً: تولّی و تبرّی راه‌های صحیحی دارد نه این راه‌های خلاف.»
در کتاب «در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت»، نوشته محمدحسین رخشاد، مرحوم آیت‌الله العظمی بهجت(ره) نیز درباره برگزاری مجالس به مناسبت حضرت زهرا (س)(عیدالزهراء ) توصیه می‌فرمودند که به بیان فضایل اهل بیت(ع) به‌ویژه حضرت زهرا(س) و بیان حدیث ثقلین پرداخته شود.
آیت الله بهجت(ره) درباره برخی از رفتارها به نام عیدالزهرا نیز می‌گوید: «چه بسا … این کارها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانی که در بلاد و کشورهای دیگر در اقلیت هستند گردد در این صورت اگر یک قطره خون از آنها ریخته شود ما مسبب آن و یا شریک جرم خواهیم بود.»
حضرت آیت الله العظمی سیستانی: «ایجاد تفرقه حتی به اندازه یک کلمه یا نصف کلمه جایز نیست.»
حضرت آیت الله العظمی علوی گرگانی: «اهانت به مقدسات اهل سنت جایز نیست.»
حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی: «مؤمنین باید از کارهایی که موجب تشدید اختلاف به خصوص در شرایط فعلی و در مقابل کفر و الحاد می‌شود اجتناب کنند.»
نتیجه
اگرچه برائت و تبری از فروع دین است اما در این باره باید از اهل بیت علیهم السلام الگو گرفت نه جریان های انحرافی همچون شیعه انگلیسی که به اسم محبت اهل بیت(ع) به کام استکبار جهانی کار می کند و سبب وهن شیعه در جهان می شود.
لذا در مناسبت هایی همچون نهم ربیع الاول که برکاتی سرنوشت ساز نه فقط برای شیعه و اسلام بلکه برای بشریت دارد، باید واقعیت‌های تاریخ، عظمت و حقانیت ائمه اطهار (ع) بیان شود نه آنکه کاری کنیم تا بهانه لازم به تروریست ها را برای تکفیر و قتل شیعه دهیم.
چنان که در اعترافات جنایتکار وهابیِ معدوم «عبدالمالک ریگی»، سرکرده گروهک تروریستی جندالله آمده است: «در شب قبل از عملیات‌ها، وقتی بعضی افراد کم‌انگیزه بودند، فیلم مجالس توهین به مقدسات اهل سنت از قم و اصفهان و… را پخش می‌کردم. نیروها بعد از دیدن و شنیدن این جشن‌ها و توهین و تحقیر در آن، برای انجام عملیات مشتاق می‌شدند…».
پی نوشت:
۱-«نهم ربیع؛ روز امامت و مهدویت»، مشرق موعود، ۱۳۹۱ش، ص۴۴ و ۴۵؛
۲–«تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا طلوع دولت صفوی»، ج۳، ص۱۰۳۷-۱۰۳۹؛
۳-اقبال بالاعمال، ج۳، ص۱۱۳؛
۴-«تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا طلوع دولت صفوی»، ص۸۳۵؛
۵- بحارالانوار، ج۳۱، ص۱۱۹ و ۱۲۰؛
۶- سوره زلزال، آیه ۸
۷-وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۲۴۷.
۸-« نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها»، ص۳۵؛
۹-همان، صص۳۵، ۱۰۳ و ۱۱۹.
بیشتر بخوانید:
- چرا ذکرهای تسبیحات حضرت زهرا (س) تعداد مشخصی دارد؟
- دوستى و روابط دختر و پسر از دیدگاه برون دینى و درون دینى
- اگر هنگام نماز، مُهر گم شود، وظیفه نمازگزار چیست؟
- حکم شرعی کاشت ناخن چیست؟
اخبار «صبح من» را در بله و ایتا دنبال کنید:
کانال «صبح من» در بله:
https://ble.ir/sobheman
کانال «صبح من» در ایتا:
https://eitaa.com/Sobheman
