داستان صورت‌های فلکی؛

چگونه به آسمان آمدند؟

کد خبر : 52309
23 خرداد 1403 - 13:00

اسامی صورت‌های فلکی برای ما بسیار آشنا هستند؛ اما تقریباً هیچ یک از ما درباره‌ی داستان‌هایی که پیشینیان ما درباره‌ی این صورت‌های فلکی نقل می‌کردند، هیچ اطلاعی نداریم. در ادامه، افسانه‌ی چند صورت فلکی را با هم می‌خوانیم. با ما همراه باشید.

«صبح من» با نجوم: «مارآبی» یکی از طولانی‌ترین صورت‌های فلکی آسمان است. این صورت فلکی حتی برای بابلیان باستان هم آشنا بود و برای آنها، تصویری از «اژدهای تیامات» را تداعی می‌کرد. یونانیان قدیم، در «مار آبی» هیولایی چندسر را می‌دیدند که «هرکول» بر آن غلبه کرد.

به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»؛ صورت‌‎های کوچک فلکی «غراب (کلاغ)» و «باطیه (قابلمه)» با خدایان «آپولو» که خدای خورشید، موسیقی، طب و شعر بود و «دیونیسوس» که خدای نیرو و باروری طبیعت است، ارتباط داده می‌شوند. صورت فلکی «باطیه» در هندوستان قدیم نیز با همین نام شناخته می‌شد.

در جهان افسانه‌های یونانی، «لادون» هیولایی اسطوره‌ای همان صورت فلکی «تنین (اژدها)» است که از باغ سیب‌های طلایی «هسپرید» واقع در جزیره‌ی «بلست» ـ که انتهای غربی زمین واقع شده بود ـ محافظت می‌کرد. این سیب‌ها به گونه‌ای بودند که اگر در اختیار کسی قرار می‌گرفتند، آن فرد به زندگی جاودانه دست می‌یافت. دختران «هسپروس» به همراه یک اژدها یا همان «تنین» از این سیب‌ها محافظت می‌کردند. «هرکول» این اژدها را با تیر نیزه از پا درآورد و سیب‌ها را از آن خود کرد.