«صبح من» با گردشگری: شعیای نبی یکی از پیامبران بنی اسرائیل است که نامش در انجیل آمده است ، آرامگاه او یکی از قدیمی ترین بناهای شهر اصفهان محسوب می شود.
به گزارش «صبح من»؛ آرامگاه شعیای نبی (به انگلیسی : shaeya nabi temple) یکی از قدیمی ترین بناهای شهر اصفهان است که معماری آن متعلق به دوران سلجوقی و صفوی است.
بقعه حضرت شعیا در کنار بقعه امامزاده اسماعیل در خیابان هاتف اصفهان قرار گرفته است.
شعیای نبی کیست؟
شعیای نبی یکی از پیامبران قوم اسرائیل است که شجره اش به حضرت یعقوب می رسد. با این که نام این پیامبر در قرآن نیامده است ولی در انجیل های برنابا ، متی مرقس ، لوقا و یوحنا از او یاد شده است. حضرت شعیا قبل از حضرت زکریا در قرن ۸ قمری در فلسطین به پیامبری رسید و به مدت ۴۰ سال هدایت مردم را بر عهده داشت.
در زمان این پیامبر ، آشوری ها به فلسطین حمله کرده و بیت المقدس را تحت محاصره قرار دادند. حزقیا بو ، حاکم وقت از شعیای نبی درخواست کرد برای نجاتشان دعا کند ، دعای پیامبر مستجاب شد و آشوریان محاصره را برداشتند و پیامبر مورد تکریم و احترام مردم قرار گرفت.
روایت های متعددی درباره محل دفن حضرت شعیا وجود دارد.
برخی معتقدند در غاری در تلمود در ۱۵ کیلومتری جنوب غرب فلسطین مدفون شده و برخی دیگر معتقدند در خیابان هاتف اصفهان دفن شده است.
آرامگاه شعیای نبی کجاست؟
آرامگاه حضرت شعیا در خیابان هاتف و یکی از قدیمی ترین مناطق اصفهان قرار گرفته است . در کنار مدفن شعیای نبی ، مدفن امامزاده اسماعیل هم قرار گرفته است که به عنوان یکی از نوادگاه امام حسن مجتبی معروف شده است.
براساس اسناد تاریخی در زمان خلافت امام علی، در این مکان مسجدی به نام خویشنان قرار داشته است که بعدا به نام مسجد شعیا تغییر نام پیدا کرد و ظاهرا مسجد شعیا اولین مسجدی است که در اصفهان ساخته شده است.
سبک معماری بنای آرامگاه شعیای نبی
بنای اولیه مزار حضرت شعیا در اوایل اسلام ساخته شده است ولی بخشی از ساختمان فعلی مربوط به زمان سلجوقیان می شود.
در بنای اولیه مناره ای وجود نداشته که در زمان سلجوقیان اضافه شده است. رواق ، صحن و بخش دیگری از ساختمان در زمان صفویان ساخته شده است.
کتیبه ای قدیمی به خط محمدرضا امامی در سر در رواق دیده می شود که با خط ثلث سفید و کاشی معرق در زمینه ای لاجوردی نوشته شده است و تاریخ ۱۰۴۱ قمری ( دوران حکومت شاه صفوی جانشین شاه عباس اول ) را نشان میدهد.
کتیبه قدیمی دیگری به خط ثلث سفید در بالای در چوبی بقعه دیده می شود که نشان دهنده بازسازی و مرمت بنا در زمان شاه سلطان حسین بوده است.
در تاریخ۱۱۱۱ اشعاری به خط نستعلیق بر زمینه لاجوردی گچبری در این بقعه دیده می شود که کار محمد صالح اصفهانی است.
مقبره حضرت شعیا حدود ۱٫۷۰ متر بلندتر از سطح زمین قرار گرفته است و رویش یک ضریح چوبی نفیس نصب شده و با پارچه های مخمل سیاه پوشانده شده است.
در حیاط بنا که بین بقیه امامزاده و شعیای نبی مشترک است ، دو سنگاب در دو سمت شرقی و غربی حوض وجود دارد. سنگاب شرقی کتیبه ای است که با خط ثلق برجسته صلوات بر ۱۴ معصوم نوشته شده است و طرافش نقش های گل و بته تراشیده شده اند.
پاسه سنگاب چهار گوش است و به جز کتیبه ، نوشته دیگری وجود دارد که نشان دهنده وقف شدن این سنگاب به آستان امامزاده اسماعیل در سال ۱۰۴۹ قمری است که شاهد دیگری بر بازسازی بنا در زمان شاه صفی می باشد.
سنگاب غربی که روی بدنه خارجی آن با خط ثلث صلوات نوشته شده و نقوش تزئینی رویش مشاهده می شود و ۵ کنده کاری به شکل دایره دارد که محل قرار گرفتن کاسه آبخوری است.
