قانونی به نام واردات سفیدپوستان!

«صبح من» با دانستنی ها: حتی اگر از اقتصاد چیزی خاصی هم نمی دانید، حتما می دانید که تقریبا همه کشورهای دنیا با یک دیگر مبادلات اقتصادی هم چون واردات و صادرات انجام می دهند. اگر از شما بپرسند که چیزی بین کشورها تبادل اقتصادی می شوند؛ اما شاید هیچ وقت به ذهنتان هم خطور نکند که کسی باشد که بگوید ما صادرات و وادرات انسان آن هم فقط انسان های سفید پوست زیبا و خوش قد و قامت اروپایی صادر یا وارد می کنیم! شاید اگر چنین چیزی را برای اولین بار می شنوید، باور نکنید یا آن را شوخی یا غیر انسانی و جرم بدانید!

به گزارش مجله خبری صبح من، در حقیقت چند کشور بوده اند که در طول تاریخ انسان های سفید پوست اروپایی از کشورهای اروپایی هم چون ایتالیا، اسپانیا و به کشور خود وارد کرده اند! درست بعد از به پایان رسیدن قانون تجارت برده داری، بسیاری از سفید پوستان، به دلیل ترس از آزادی و کسب مقام های سیاسی توسط سیاه پوستان کشورهای تسخیره شده، به فکر راه چاره ای افتادند.

 کشورهای که سفید پوست به کشور خود وارد کردند!

زمام داران این تصمیم بر این باور بودند که وارد کردن سفید پوستان به کشور خود نه تنها نژاد پرستانه نیست، بلکه به نفع خود و حتی جامعه سیاه پوستان نیز می باشد. طبق نظر آن ها، جمعیت سفید اروپایی نژاد برتر و بهتر است و مردم سیاه پوست نژاد پست و فرومایه به قولی هستند. آن ها یک دیگر را با طرح نظریه های نژادپرستانه متفاعد می کردند که تعداد بسیاری از سفید پوستان را به کشورهای خود وارد کنند. به نظر آن ها این کار به نفع همه از جمله خود جامعه سیاه پوستان بود.

سیاه پوستان می توانستند با در کنار سفید پوستان قرار گرفتن و میکس شدن با آن ها از نظر فرهنگی، اجتماعی و حتی ژنتیکی بهتر کنند یا حتی به نظر آن ها در طی سالیان، به لطف سیاه پوستان نسل سیاه پوستان برای همیشه محو و ناپدید شوند!  به همین منظور پس از اتمام ایده پردازی، زمام داران کشورهای تسخیر شده توسط اروپایی تصمیم گرفتند که نظریه سفیدسازی را بالاخره به انجام برسانند؛ به نظر آن ها به اتمام رساندن این ایده می بایستی در سریع ترین زمان ممکن انجام می شد، چرا که این کار هم مهم بود و هم ضروری!

بیشتر بخوانید: آشنایی با تاریخچه نژادپرستی و راه های مبارزه با آن

گرچه هر ۲ ایده  به نظر بسیاری از افراد حتی از نظر ما آغشته به نژاد پرستی و برتری دروغین نژاد سفید اروپایی بوده و همیشه خواهد بود، ایدئولوژی یکسان سازی نژادی در تضاد با ایدئولوژی جداسازی ایی بود که برخی از کشورهای غربی در خصوص جامعه سیاه پوست کشورشان اختصاص کردند بود که در نهایت به نظر برخی از آن مخلوط سازی نژادی از نظر آن ها غیر قانونی اعلام شد. به هرحال این ایدئولوژی همان ایدئولوژی با کمی تفاوت چاشنی بود که سیاست پنهان سرکوب، کشتار غیر مستقیم و نفوذ قدرت اروپا را پیش می گرفت.

 برزیل

حتما اولین چیزی که به ذهن تان با شنیدن اسم برزیل خطور می کند، بازیکن های افسانه این کشور پهناور آمریکای لاتین است که بیشترشان بدون غرض هم سیاه پوست هستند! در حقیقت برزیل تنها فوتبال نیست! این کشور پهناور در طول تاریخ همواره شاهد هجوم بی رحمانه، کشت و کشتار مردم بومی خود (مردمان Indigenous)، تجاوز، برده داری و… توسط اروپایی ها و حتی ژاپنی ها بوده است که شاید کمتر کسی درباه آن ها بداند!

ایده سفید سازی جمعیت برزیل توسط نظریه پرداز نژاد پرست سرچشمه می گرفت که در مدت قدرت مطلق برزیل بودند و کنترل زمام را به دست داشتند. یکی از آن ها مکبت داورینسم بود که باور داشت می تواند با توجه به این نظریه دست به تغییر نژاد یک گروه یا جامعه بزند و آن یکی دیگر، به برتری نژاد سفید آریایی اعتقاد داشت که حق برتری نژادی را بی دلیل به سفید پوستان می داد و از حقیقت که ببیند سیاه پوستان و افراد بومی اکثریت جامعه مدنظر ایده آلش را تشکیل می دهند نفرت درونی داشت.

با طرح این ۲ ایده توسط این فرد و ترکیب شدن این ۲ ایده، قسمتی کثیری از زمام داران و حاکمان وقف برزیل تصمیم گرفتند که دست به وارد کردن سفید پوست بزنند. متاسفانه هنوز هم در بسیاری از حاکمان برزیل این ایده نژاد پرستانه وجود دارد با تشویق کردن مردم سفید پوست برای جفت شدن با رنگین پوستان این کشور، برزیل می تواند روزی تماما روی به سفید بودن بیاورد!

 کوبا

کوبا هم یکی از کشورهای کارائیبی قاره آمریکا است که حسابی با ایدئولوژی کمونیستی و ضد آمریکایی خود در برهه ای از زمان حسابی معروف کرده بود. شاید هنوز هم بسیاری از افراد کوبا را تنها اول به خاطر سیگارهای برگ و سپس به خاطر رهبرهای انقلابی چه گوارا که در آرژانتین زاده شد اما در انقلاب سیاسی کوبا نقش خیلی مهم داشت و فیلدل کاسترو می شناسند، اما همیشه حقیقت های بسیاری در صفحات تاریخ هر کشوری مانند کوبا وجود دارد که کمتر کسی به دنبال پیدا کردن آن ها است.

در قرن ۲۰ام میلادی؛ آفریقایی های کوبایی تبار آرزو داشتند تا بالاخره از شر اسپانیایی ها خلاص شوند و بار دیگر استقلال خود را به دست آورند. آن ها امید داشتند کشوری را بنا کنند که در آن ورای رنگ پوستشان آزادی داشته باشند. به همین دلیل با شور و شوق برای بنا کردن ملتی پایه بر دموکراسی شروع به مبارزه با سلطه گرایی اسپانیا برخواستند. متاسفانه با این حال حضور نظامی ایالات متحده  آمریکا در کوبا در سال های ۱۸۹۸ تا ۱۹۰۲ و دوباره از سال های ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۸ از وجود این حکومت نژاد پرست و فاشیست حمایت کرد و آن را هم چنان بر سر کار نگه داشت. آمریکا حکومتی را در کوبا سرکار نگه داشت که سیاست هایی را دنبال می کرد که آزادانه و مستقیما به دنبال سفید کردن جمعیت کشور کوبا بود!

زمام داران قدرت کشور کوبا در آن زمان، قانون هایی را تصویب کردند که از ازدواج های بین نژادی حمایت و سعی در گسترش و همه گیر کردن آن داشت. دولت وقف فاشیست کوبا قانون های مهاجرتی و ضد مهاجرتی خاصی را به وجود آورد که به منزله آن یک میلیارد دلار بر روی جذب اروپایی های سفید پوست عمدتا از اسپانیا به منظور سفید سازی کردن جمعیت کوبا سرمایه گذاری کرد. هم چنین دولت فاشیستی مورد حمایت آمریکا ٖآن وقت کوبا تصمیماتی را علیه مهاجرت سیاه پوستان به این کشور وضع کرد. هم چنین دولت وقت کوبا در آن زمان حقوق شهروندان سیاه پوست را لغو و تا حد ممکن آن ها را هم در دنیای سیاست، قدرت و هم در زندگی معمولی شهروندی به حاشیه و فقر مطلق کشاند!

علی رغم سرمایه گذاری گسترده کلان برای اروپایی سازی DNA کوبایی های آٖن زمان، بسیاری از مهاجران اروپایی به خصوص اسپانیای ها برای مدت زیادی در کوبا نماندند و اکثرا فقط بهروری از معادنی هم چون قند کشور کوبا آمدند و وقتی کارشان به ته کشید ره خانه های قبلی شان را گرفتند. طبق گزارش های موجود، در حدود ۷۸۰ هزار اسپانیایی بین سال های ۱۹۰۲ تا ۱۹۳۱ به به خواست و سرمایه گذاری دولت وقف کوبا به این کشور مهاجرت کردند که تنها به نظر می رسد کمتر از ۲۵۰ هزار از آن ها در کوبا باقی ماندند!

کشورهای که سفید پوست به کشور خود وارد کردند؛ در اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی بلانکوآیمنتو به عنوان یک سیاست مدار ملی در اهداف خود ناکام ماند! با این حال این سیاست مدار با تغییرهایی که در مشخصات جمعیتی کوب ایجاد کرد موجب ایجاد تفاوت های طبقاتی و نژادی بین افراد جامعه کوبا، آسیب زدن به اقتصاد جامعه و طبقات اجتماعی و  بسیاری از آسیب های امروزی در جامعه کوبا شد!

 جامائیکا

کشورهای که سفید پوست به کشور خود وارد کردند؛ وقتی اسم کشور جامائیکا می آید، بسیاری از ما به یاد دونده این کشور اوسن بولت می افتیم که همه ما در شگفت انگیز بودن این انسان اتفاق نظر داریم.

پس از لغو قانون برده داری در روز نخست ماه آگوست سال ۱۸۳۴ در این کشور،  بسیاری از کارخانه داران و صاحبان زمین های زراعی از خطر کمبود نیروی کار ترس داشتند. به نظر آن ها برده های سیاه که به تازگی از شر برده داری آزاد شده بودند و تجربه کافی در مهارت های متفاوت را دارا نبودند گزینه خوبی برای این دست کارها با حقوق به شمار نمی رفتند.

به همین علت، برده داران سابق به دنبال راه حلی برای جل این مشکل اساسی بودند. یکی راه حل هایی که توسط یکی از برده داران مشهور سابق مالک وقت مونپلیر (Montpelier Estate )و شتلوود پن لورد (Shettlewood Pen) که سیفورد (Lord Seaford) نام داشت، راه حلی ایجاد یک شهرک اروپایی نشین را طرح کرد. با این حساب در حدود ۱۰۰۰ آلمانی با وعده داشتن مسکن همیشگی، زمین و داشتن شغل پردرآمد در جامائیکا به این کشور وارد شدند.

برخلاف برزیل، مهاجرت سفیدپوستان یا به طور دقیق تر آوردن سفید پوست ها هرگز به مقدار زیادی به جامائیکا صورت نگرفت. زیرا درخواست از آن ها برای میکس شدن جمیعتی و مهاجرت بسیاری از آن ها به آمریکا، بسیاری از سفید پوستان آورده شده به جامائیکا را از نظرشان منصرف کرد. هم چنین یک قرن زادآوری تاثیر بسیار مخربی در جمعیت مانده از سفیدپوستان این کشور داشت. با وجود برگشتن یا مهاجرت بسیاری از سفیدپوستان به آمریکا و دیگر نقاط جهان، هنوز هم در محله هایی هم چون Seaford Town، German Town در Trelawny اروپایی هایی هستند که ویژگی های ظاهری ایی هم چون چشم های آبی، موهای بلوند، خال های صورت و رنگ چوست سفیدی دارند که نتیجه دارا بودن ژن سفید پوست آٖلمانی است.

 آقریقای جنوبی

همان طور که می دانید، آفریقای جنوبی توسط برتانیا تسخیر شده بود. پس از به کار آمدن دولتی تحت الحمایت برتانیا، سیستم به نام آپارتاید (Apartheid) به منظور حفط و مراقبت از سفید پوستان در این کشور آفریقایی طراحی شد. قوانینی بسیاری به نفع مهاجرت سفید پوستان به این کشور در آن زمان اجرا شد که از مهارجرت و سکونت سفید پوستان در آفریقای جنوبی حمایت می کرد. به نظر بسیاری این ایدلوژی یک حرکت نژاد پرستانه و در راستای عقیده برتری سفید پوستان بود. با این حتی قبل از اینکه سیستم آپارتاید توسط دولت این کشور شروع شود، مقامات این کشور که تحت نفوذ بریتانیا بودند اقدام به آوردن سفید پوستان عمدتا از بریتانیا شدند.

در سال ۱۸۲۰، دولت برتانیا ۵۰۰۰ هزار شهروند قشر متوسط این کشور را راضی کرد که در ازای زمین و کار بریتانیا را ترک کرده به زمین هایی که با زور و اشغال توسط سربازان بریتانیا در زمین هایی که در اختیار قبیه زولوس (Zulus) بود ساکن و در ٖآن جا به کار مشغول شوند. ایدئولوژی آن ها طبق آن چیزی که مد نظرشان بود، پیش نرفت، چراکه تنها چند سال پس از اجرای آن سیستم و شکست ایدئولوژی دولت بریتانیا بیشتر افرادی که به آن منطقه حائل آورده شدند برای انجام امور زندگی شان یا به بریتانیا برگشتند یا برای همیشه از آن جا به جای دیگری مهاجرت کردند. به نظر می رسد حداقل نصف آن جمعیت به بریتانیا برگشتند، اما این منوال همین طور پیش نرفت! پس از کشف معادل طلا و الماس در آفریقای جنوبی توسط بریتانیایی ها، مهاجرت گسترده و خودخواسته ای به این کشور آفریقایی صورت گرفت. در منطقه ی Transvaal که سفید پوست ها به آن جا آورده شده بودند، پس از کشف معادل طلا و الماس شاهد رشد جمعیتی تا ۸ برابری بود!

در سال ۱۹۸۴، جنوب آفریقای جنوبی که حالا رنگ و بوی اروپایی به خود گرفته بود با مشکلاتی هم چون تورم، گرسنگی، کمبود غذا و مسکن و بیکاری های گسترده رو برو بود. دولت وقف آن زمان آفریقای جنوبی با نخست وزیری اسمیت (smith) روند مهاجرت اروپایان به این کشور با این اعتقاد که این روند می تواند در پیشرفت صنعتی، اقتصادی و گسترش تمدن سازی غربی این کشور موفق باشد را ادامه داد.

به دنبال اجرای این تصمیم توسط دولت وقت آفریقای جنوبی، مهاجرت و طبعا جمعیت اروپایی که اغلب برتانیایی بودند نسبت به مدت مشابه گذشته ۳ برابر افزایش پیدا کرد. مهاجرت و افزایش جمعیت اروپایی های سفید پوست به آفریقای جنوبی در حالی صورت می گرفت که آفریقایی های بومی این کشور قتل و عام می شدند یا به زور و تهدید از زمین های مادریشان به جاهای دیگر تبعید می شدند. علاوه بر آن، قانونی مبنی بر دستگیری سیاه پوستان بومی اجرا شد و هر سیاه پوستی که بیشتر از ۷۲ ساعت در مناطق سیاه پوست دیده بشود، طبق قانون پروژه سفید سازی دولت وقت آفریقای جنوبی دستگیر می شدند و به زندان فرستاده می شد!

گرچه دولت فاشیست تحت الحمایت بریتانیای این کشور، آفریقای جنوبی را تنها کشور سفید پوستان به خصوص کشور تحت الستعمار بریتانیا تلقی می کردند. با این حال، دولت این کشور مهاجران کشورهایی هم چون ژاپن، کره جنوبی و تایوانی را شهروند افتخاری اعلام کرد.  آن ها به خاطر حفظ روابط دیپلماتیک با کشورهایشان از امتیارهای مهاجران سفیدپوست آفریقای جنوبی برخوردار شدند.

اخبار «صبح من» را در بله و ایتا دنبال کنید:
کانال «صبح من» در بله:
https://ble.ir/sobheman
کانال «صبح من» در ایتا:
https://eitaa.com/Sobheman