«صبح من» با نجوم: در ماههای سرد زمستانی صورت فلکی جوزا (دو پیکر) را که ستارگان اصلی پرنورش، کاستور (آلفا جوزا) و پولوکس (بتا جوزا) حتی در آسمان شب شهرهای بزرگ نیز جلب توجه میکنند به راحتی میتوان یافت. این دو ستاره به یاد برادرانی دوقلو چنین نام گرفته است.
به گزارش مجلهی خبری «صبح من»، بنا بر افسانهها، «پولوکس» فناناپذیر بوده زیرا او پسر پدر خدایان یعنی زئوس بود ولی «کاستور» برعکس پدرش از نوع بشر بود و به همین دلیل جزو فناپذیران به شمار میآمد. هر دو برادر، قهرمانان بزرگی بودند و هیچ گاه از یکدیگر جدا نمیشدند.
هنگامی که کاستور در نبردی به قتل رسید، جدایی از برادر برای پولوکس تحملناپذیر بود. به خصوص این مسأله که کاستور میباید به قلمرو تاریک زیرزمینی مردگان میرفت، پولوکس را خیلی آزار میداد. به همین جهت، پولوکس از پدرش خواهش کرد که اجازه دهد او هم بمیرد تا بتواند به برادر فناپذیرش بپیوندد.
زئوس که تحت تأثیر این عشق برادرانه قرار گرفته بود، به پولوکس پیشنهاد کرد، به جای اینکه همیشه نزد خدایان در «المپ» زندگی کند، با کاستور به طور نوبتی یک روز را در قلمرو مردگان و روز دیگر را در المپ به سر آورد. پولوکس بدون مکث و تفکر تصمیم گرفت این پیشنهاد را بپذیرد تا دیگر هرگز مجبور به جدایی از کاستور نباشد.
میگویند چندی پس از آن، زئوس به پاس وحدت و وفاداری دو برادر به یکدیگر آنها را به ستارگانی نورانی در آسمان تبدیل کرد. از آن زمان آنها به شکل صورت فلکی دو پیکر در آسمان زمستان میدرخشند و آدمیان را به یاد عشق برادری و رفاقت و دوستی میاندازند.
در افسانهها آمده است که این دو برادر در سفر دریایی «آرگو» نیز که هدفش بازگسگیری پوست طلایی قوچ (حمل) بود، شرکت داشتند.
گفته میشود، هنگامی که خطر واژگونی کشتی آنها در طوفان میرفت، دو برادر دریای کفآلود را آرام کردند. شاید به این خاطر است که میگویند صورت فلکی جوزا برای دریانوردان خوشاقبالی میآورد.
در روم باستان نیز این دو برادر مورد احترام بودند. میگویند دو برادر در سال ۴۹۰ پیش از میلاد به رومیان کمک کردند تا در جنگ پیروز شوند. در همان روز آنها در لباسی ارغوانی رنگ در رم ظاهرش شدند و بر سر یک چشمه به اسبان خود آب دادند. پس از آن ناپدید شدند. مردم رم به منظور سپاسگزاری و قدردانی برای پیروزی در جنگ، معبد بزرگی به یادبود دو برادر برپا کردند که امروزه هنوز هم خرابههای آن پابرجاست.