«صبح من» با سیاست بین‌الملل: ارتش رژیم صهیونیستی همچنین از جنگ غزه استفاده می‌کند تا این تسلیحات را در میدان نبرد آزمایش کند و پس از آن به مقدار زیاد آنها را تولید و خلأهای خود را پر کند و شاید پس از پایان این تهاجم، آنها را در سطح بین‌المللی به بازار عرضه کند.
به گزارش مجله خبری «صبح من»، برخی از رسانه‌های رژیم صهیونیستی اسامی و مدل‌های برخی از این تسلیحات را فاش کرده‌اند که همگی در ویژگی «کنترل از راه دور» بودن مشترک بوده و مهم‌ترین آنها بولدوزر بدون راننده D-۹، نفربر زرهی با قابلیت کنترل از راه دور و پهپاد ماعوز هستند.
بولدوزر بدون سرنشین D-۹
صنعت هوا فضای رژیم صهیونیستی سیستم هدایت این بولدوزر را با استفاده از فناوری‌های مورد استفاده در هواپیماهای بدون سرنشین برای کنترل آن از راه دور توسعه داده است.
این بولدوزر خودران، در اولین روز پس از شروع حمله زمینی وارد نوار غزه شد. D-۹ (دی۹) توانایی شناسایی مواد منفجره، نجات نفربرهای زرهی زیر آتش و تخریب ساختمان‌ها و خانه‌ها را دارد. کمترین وزن آن ۶۵ تُن و مجهز به قابلیت کنترل کامل از راه دور است.
نفربر زرهی با قابلیت کنترل از راه دور
این نفربر در هفته‌های اخیر، برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفته و بر اساس شاسی خودروی زرهی ۱۱۳-M موسوم به «زلدا» ساخته شده است.
از این نفربرها در مکان‌های دور افتاده (بدون سکنه) استفاده شده است؛ چراکه علی‌رغم زرهی بودن اما در برابر تمام سلاح‌های ضد زره بسیار ضعیف هستند.
این خودرو به طور انحصاری برای انجام ماموریت‌های لجستیکی، انتقال تجهیزات و سلاح‌های نظامی به مکان‌های خاص استفاده می‌شود. این نفربر از راه دور و توسط توسط سربازان آموزش‌دیده و با استفاده از یک صفحه نمایش کوچک و با کمک سنسورهای مستقر در آن هدایت می‌شود.
پهپاد ماعوز
پهپاد یا ریز پرنده ماعوز از سوی شرکت صنایع نظامی «رافائل» رژیم صهیونیستی تولید می‌شود و پیش از این برای انجام عملیات انتحاری علیه مقاومت فلسطین در کرانه باختری استفاده می‌شد.
از این پهپاد در غزه برای افشای مکان رزمندگان مقاومت و مقابله با آنها استفاده می‌شود.
پهپاد ماعوز دارای ضعف‌های زیادی است که مهم‌ترین آنها سرعت نسبتا پایین آن است که بین ۴۶ تا ۷۲ کیلومتر در ساعت متغیر است.
دیگر ایراد و ضعف این پهپاد، برد پروازی آن (فاصله از اتاق کنترل) است که به ۱۰۰۰ متر در محوطه‌های باز و ۵۰۰ متر در مناطق ساخته‌شده می‌رسد و تنها ۱۵ دقیقه می‌تواند پرواز کند.
این امر رهگیری آن را آسان‌تر می‌کند و همچنین مقاومت را قادر می‌سازد تا مکان واحد کنترل را شناسایی کرده و آن را هدف قرار دهد.
همچنین با استفاده از تفنگ‌های شکاری و یا با گذاشتن عایق پارچه‌ای ضخیم بین خانه‌ها می‌توان مانع ازحرکت آن شد و به راحتی و به روش‌های کاملا کم‌هزینه با آن مقابله کرد.
