«صبح من» با دانستنی ها: معمولاً تصور عمومی این است که اَبرها پُف‌آلود و سبک هستند، در صورتی که اینطور نیست و اَبرها سنگین هستند. زمانی که در هواپیمایی بالاتر از اَبرها پرواز می‌کنید، تصور می‌کنید که اَبرهای سفید و خاکستری سبک‌تر از هوا هستند، ولی نباید ظاهر این اجسام شما را به اشتباه بیندازد، زیرا اَبرها خیلی سنگین‌تر از چیزی هستند که به نظر می‌آیند.
به گزارش مجله خبری صبح من، آیا راهی وجود دارد که بتوان به کمک آن وزن اَبرها را اندازه‌گیری کرد؟ پاسخ این پرسش در ادامه مطلب آورده شده است.
اَبرها از هوا و میلیون‌ها قطره‌ی آب تشکیل شده‌اند. قطرات آب موجود در اَبرها زمانی شکل می‌گیرند که رطوبت اطراف یک ذره در هوا میعان کند. منظور از ذره می‌تواند «اسید نیتریک» یا بخار آزادشده توسط درختان باشد. این ذرات بسیار کوچک هستند.
چند راه برای اندازه‌گیری وزن اَبرها وجود دارد. اولین راه، اندازه‌گیری وزن بخار آب تشکیل‌دهنده‌ی اَبر است. برای این کار لازم است که ابعاد اَبر را با دقت بالایی داشته باشید. در کنار ابعاد، باید چگالی اَبر مورد نظر را نیز داشته باشید.
سال‌ها پیش، دانشمندان وزن آب موجود در یک اَبر کومولوس متوسط را با انجام عملیات ریاضی به‌دست آوردند. آن‌ها اندازه‌ی سایه اَبر را محاسبه کردند و با داشتن ارتفاع میانگین اَبر و در نظر گرفتن شکل سه‌بُعدی برای اَبر، حجم آن‌را محاسبه کردند. آن‌ها با استفاده از محاسبات گذشته نشان دادند که آب موجود در هر متر مکعب اَبر کومولوس حدود ۱.۲ گرم جرم دارد. بنابراین آن‌ها نشان دادند که یک اَبر کومولوس متوسط، تقریباً ۵۰۰ تُن جرم دارد! ۵۰۰ تُن برابر با وزن ۱۰۰ فیل است که وزن زیادی است.
البته اَبرهای مختلف دارای جرم‌های مختلفی هستند. به عنوان مثال اَبرهای سیروس سبک‌تر از کومولوس هستند، زیرا موجودی آب کمتری دارند و اَبرهای کومولونیمبوس که اَبرهای تیره‌ی طوفان‌زا هستند، سنگین‌تر از اَبرهای کومولوس هستند.
پرسش اینجا است که اگر اَبرها تا این حد سنگین هستند، چرا به پایین سقوط نمی‌کنند؟
واقعیت این است که ذرات آب موجود در اَبرها آنقدر کوچک هستند که نمی‌توانند با سرعت بالایی سقوط کنند. هر قطره‌ی آب موجود در اَبر یک میلیون بار کوچک‌تر از قطرات باران است. بنابراین قطرات آب موجود در اَبرها به راحتی توسط باد جابه‌جا می‌شوند و بیشتر از چیزی که باید در هوا باقی می‌مانند. از طرف دیگر اَبرها معمولاً نسبت به هوایی که زیر آن‌ها قرار دارد، چگالی کمتری دارند.
اَبرها در نهایت به شکل باران بر روی زمین سقوط می‌کنند. زمانی که قطرات آب موجود در اَبر سرد می‌شوند و میعان می‌کنند، با یکدیگر ترکیب شده و به اندازه‌ای سنگین می‌شوند که با سرعت بالا بر روی زمین سقوط می‌کنند.
