«صبح من» با تاریخ: ۵۰ سال است که مهم‌ترین بخش کاری و زندگی‌شان را گذاشته‌اند تا در مقابل میلیاردها دلاری که کشورهای عرب صرف جا انداختن نام جعلی برای خلیج فارس می‌کنند بایستند؛ منظور خانواده سحاب است، خانواده‌ای که تلاش خود را از سال ۱۳۳۸ خورشیدی آغاز کرد، زمانی که هیچ‌کس واکنشی به استفاده از این نام جعلی نشان نداد.
به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»؛ نامی که در کتاب یک کارگزار انگلیسی درخلیج فارس به نام «چارلزبلگریو» آورده شد و پس از آن «عبدالکریم قاسم» و «جمال عبدالناصر» تکرارش کردند. عباس سحاب که موسس نخستین موسسه کارتوگرافی و جغرافیایی در ایران بود، کار خنثی‌سازی این نام جعلی را از گردآوری نقشه‌هایی از هزاره‌های گذشته که شاهدان خاموشی بر نام خلیج‌فارس برای این پهنه آبی بودند آغاز کرد و این نقشه‌ها را در کافه شهرداری ـ محل تئاتر شهر امروزی ـ به نمایش گذاشت.
حاصل این تلاش در سال ۱۳۴۵ خورشیدی، نخستین اطلس خلیج‌فارس بود، مستند شده با حدود ۳۷۰ نقشه تاریخی بر حقانیت این نام. اطلسی که به گفته محمدرضا سحاب فرزند استاد عباس سحاب، به خاطرش حتی مجبور شد فرش زیر پایش را بفروشد.
با این همه، اطلس به سختی منتشر شد و بسیاری از موسسات جغرافیایی را مجبور به عذرخواهی کرد. پس از عباس سحاب، این یادگاری به محمدرضا سحاب رسید؛ پسری که در موسسه و بر دوش کشیدن این وظیفه ملی جانشین خوبی برای پدر بود و حاصل تلاش هر دو، پنج اطلس گرانبها شد با بیش از ۱۵۰۰ نقشه از گذشته تاریخی که نام خلیج‌فارس را به گونه‌های مختلف تایید می‌کند. نقشه‌هایی که در این متن می‌بینید، توسط خود محمدرضا سحاب انتخاب و شرح‌عکس‌شان نوشته شده است.
او را پدر جغرافیا می‌دانند؛ کلودیوس بطلمیوس (۱۵۰ – ۸۷ قبل از میلاد)، جغرافی‌دان، نقشه‌نگار، ریاضی‌دان و نویسنده قرن دوم میلادی که در نقشه‌های جهان خود نام خلیج‌فارس را به نام سینوس پرسیکوس آورده است.
نقشه‌نگار انگلیسی، «سیدنی هال» در سال ۱۸۲۱ میلادی این نقشه را ترسیم کرده. در این نقشه که خاورزمین (Oriens) نام دارد، نام خلیج‌فارس به‌صورت Sinus Persicus آمده است.
نقشه جنوب‌غربی آسیا که توسط «یان هویگن فان لینشوتن» (۱۶۱۰– ۱۵۶۳ میلادی) نقشه‌نگار هلندی ترسیم شده. در این نقشه نام خلیج‌فارس به‌صورت Sinus Persicus نوشته شده است.
یک جغرافی‌دان ایرانی که در استخر فارس متولد شد و نام این مکان را جهانی کرد، «ابواسحق ابراهیم الفارسی استخری» (قبل از ۳۱۸ – ۳۴۶ ه.ق / ۹۳۰ – ۹۵۷ میلادی) نام داشت که در آن زمان جغرافی‌دانی بزرگ و نامی بود. نقشه دریای‌فارس یا به زبان عربی (صوره بحرفارس)، یکی از نقشه‌های مهم اوست.
این تصویر، نقشه عربستان، هندوستان و خلیج‌فارس است. نقشه‌ای که توسط نقشه‌نگار «لوپو هومن» (هومم) (۱۵۷۲–۱۴۹۷میلادی) تهیه شده و در سال ۱۵۱۹ میلادی در اطلس میلر منتشر شده. خلیج‌فارس به نام«Mare Persicus» در این نقشه کاملا مشخص است.
نقشه‌نگار معروف انگلیسی که جزو گروه نقشه‌نگاران هوندیوس بود، نقشه پادشاهی ایران را به این صورت ترسیم کرد. «جان اسپید» (۱۵۵۲ – ۱۶۲۹ میلادی) در این نقشه نام خلیج‌فارس را به‌صورت Persian Gulfe، در آن ثبت کرده. این نقشه در سال ۱۶۴۶ میلادی منتشر شد.
این قدیمی‌ترین نقشه موجود در جهان است؛ خلیج‌فارس، در لوحه‌گلی منقوش از آثار کهن بابِل (حدود ۲ تا ۳ هزار قبل از میلاد). این نقشه بابل و آشور را نشان می‌دهد که توسط خلیج‌فارس احاطه شده‌اند.
نقشه‌نگار معروف آلمانی، «سباستین مونستر» (۱۵۵۲ – ۱۴۸۹ میلادی) این نقشه را تهیه کرده. نام خلیج‌فارس یا «Sinus Persicus» در آن که نقشه جنوب‌غربی آسیا است به‌خوبی قابل مشاهده است.
این نقشه را جغرافی‌دان عرب اهل بغداد ترسیم کرد؛ نقشه عراق از «ابوالقاسم احمد النصیبی» مشهور به «ابن‌حوقَل» (قبل از ۳۷۸ – ۳۲۰ ه.ق / ۹۸۸ – ۹۳۱ میلادی). ابن‌حوقَل از جغرافی‌دانان بزرگ زمان بود که در کتاب «صوره الارض» خود نام دریای پارس را آورده است.
این نقشه را «ابوعلی الفارسی النحوی» (حدود ۵۶۹ ه.ق / ۱۱۷۳ میلادی) جغرافی‌دان ایرانی مسلمان به نام نقشه دریای فارس یا به زبان عربی (صوره بحر فارس) ترسیم کرده است. اصل این نسخه در کتابخانه هرزوگ در گوتای آلمان است.
