«صبح من» با پزشکی: علت گرفتگی گوش چیست؟ چه درمانهایی برای گرفتگی گوش وجود دارد؟ شستشوی گوش چگونه انجام میشود. مانند گرفتگی بینی، گرفتگی گوش نیز می تواند از جمله مواردی باشد که برای هر شخصی اتفاق می افتد. برای یافتن پاسخ سوالات خود در مورد شستشوی گوش با این بخش از صبح من همراه باشید.
علت گرفتگی و مسدود شدن مسیر گوش و نیاز به شستشوی گوش
گرفتگی و سنگینی گوش به دلایل زیر می تواند بدتر شود:
- وجود واکس بیش از اندازه در قسمت شیپور استاش ( وصل کننده گوش میانی به گلوگاه)
- وجود آب در گوش
- تغییر در ارتفاع ( مشکلات ملموسی که به هنگام پرواز با هواپیما ممکن است در گوش فرد احساس شود.)
- عفونت های سینوسی
- عفونت در گوش میانی
- آلرژی
هم بزرگسالان و هم کودکان می توانند به گرفتگی گوش دچار شوند. کودکان به هنگام سرما خوردگی، با احتمال بیشتری به این وضعیت دچار خواهند شد.
شستشوی گوش و راه های درمان گرفتگی گوش داخلی
راه های بسیاری برای درمان گرفتگی گوش وجود دارد. بعضی از این راه ها به مصرف دارو ختم شده و بعضی دیگر نیز به راحتی با وسایلی که در خانه دارید قابل انجام هستند.
در برخی از موارد خاص نیز ممکن است نیاز داشته باشید برای دریافت نسخه پزشکی به پزشک متخصص مراجعه کنید. در ادامه به ارائه راهکارهایی برای درمان گرفتگی گوش می پردازیم. اول از همه نیاز هست بدانید مشکلِ موجود، به کدام بخش از گوش شما بر می گردد؛ گوش میانی، پشتِ پرده ی گوش یا گوش بیرونی (بخصوص کانال شنوایی که در آنجا، واکس گوش ساخته می شود.)
مانور والسالوا
مانور والسالوا که به عنوان “فشار آوردن به گوش” نیز شناخته می شود، به عضو شیپور استاش کمک می کند تا فضای بیشتری داشته باشد و بازتر باشد.
یک راه آسان برای انجام این کار این است که بینی خود را بسته و در حالی که لب ها را نیز بسته نگه داشتید نفس را بیرون بدهید ( که این کار به باد شدن لپ ها خواهد انجامید). بسیار مهم است که بینی تان را بیش از اندازه فشار نیاورید، چراکه این کار ممکن است باعث فشار زیاد به پرده ی گوشتان شود.
این راهکار تنها زمانی سودمند است که تغییراتی در فشار (اختلاف فشار هوا) رخ داده باشد، مانند تغییر در فشار هوا. این کار به درمان مشکل جمع شدن مایع در گوش داخلی کمکی نخواهد کرد.
اسپری های بینی یا درمان کننده های احتقان دهانی
این دو مورد بخصوص زمانی راهگشا خواهند بود که شما در حال پرواز باشید یا در سینوس احساس گرفتگی داشته باشید. همچنین این موارد عموما تحت عنوان راه های پیشگیری از گرفتگی نیز استفاده می شوند.
راه های درمان گرفتگی گوش بیرونی
تا اینجا درمان گرفتگی گوش درونی از طریق مانور والسالوا را بررسی کردیم. در ادامه به بررسی درمان گرفتگی های گوش بیرون خواهیم پرداخت.
روغن معدنی
برای درمان این مورد، ریختن روغن معدنی، روغن زیتون یا روغن بچه در گوشتان را امتحان کنید. دو الی سه قاشق سوپخوری از هرکدام روغن های مذکور را گرم کنید، و مراقب باشید که این روغن ها بیش از اندازه گرم نشوند. حتما قبل از هرکار، کمی از روغن هایی که گرم کردید را روی دستان خود امتحان کنید تا دمای آنرا بدست آورده و مطمئن شوید که پوستتان را اذیت نخواهد کرد.
سپس از با استفاده از قطره چکان یک یا دو قطره از آنرا داخل گوش خود بریزید. به مدت ۱۰ الی ۱۵ ثانیه گوشتان را به یک طرف نگه دارید. این کار را چند مرتبه در روز به مدت ۵ روز انجام دهید تا این گرفتگی گوش از بین برود.
هیدروژن پروکساید یا کربامید پروکساید
این دو را نیز می توانید داخل گوش خود بریزید. ابتدا پروکساید را با آب گرم داخل یک کاسه مخلوط کنید. سپس مانند مورد قبل که برای روغن ها ذکر شد، آنرا استفاده کنید.
احتمالا صدایی مانند خش خش کردن خواهید شنید که بهتر است این صدا را به حال خود گذاشته و سرتان را طوری بچرخانید تا این صدا از بین برود.
قطره های گوش
می توانید قطره های گوش را از داروخانه های محلی تهیه کرده و مطابق آنچه بر روی بسته بندی نوشته شده از آنها استفاده کنید.
شستشوی گوش
شستشوی گوش به فرآیندی گفته می شود که در آن مسیر گوش بیرونی با آب استریل یا محلول نمک استریل پُر می شود. این روش معمولا برای بیمارانی استفاده می شود که از احساس وجود شی خارجی یا گرفتگی گوش بر اثر چرک یا واکس گوش می نالند.
هدف از شستشوی گوش چیست؟
هدف از شستشوی گوش از بین بردن واکس گوشی ست که احتمالا مسیر گوش را مسدود کرده یا از سر راه برداشتن شیئی که در مسیر کانال گوش قرار گرفته باشد. روش شستشوی گوش عمدتا برای افرادی استفاده می شود که واکس گوش آنها به حدی زیاد است که برای شنوایی شان مشکل ساز شده و کانال گوش بیرونی را آزار می دهد.
هنگامیکه شیء خارجی در گوش رفته باشد، شستشوی گوش اولین راهی ست که برای درآوردن شی استفاده می شود، چراکه این روش نسبت به استفاده از ابزارهای خاص برای در آوردن شی از گوش خش حالت هجومی کمتری دارد. اگر به عنوان مثال حشره زنده در گوش فرد رفته باشد، از روغن برای کشتن حشره استفاده می شود و سپس کانال گوش با استفاده از این روش شستشو داده می شود تا حشره بیرون آورده شود.
برخی از اشیاء نیز ممکن است با استفاده از روش شستشوی بیرون آورده شوند، اما برای درآوردن اکثر این اشیاء خارجی باید از ترکیب روش شستشوی گوش و استفاده از سایر ابزارها بهره برد.
هشدارها در مورد شستشوی گوش
قبل از بکارگیری شستشوی گوش، کانال گوش باید با استفاده از اتوسکوپ بررسی شود. در صورتیکه پرده گوش آسیب دیده باشد، انجام شستشوی گوش می تواند تاثیر عکس داشته باشد؛ چراکه این کار می تواند باعث انتقال باکتری به گوش داخلی شود.
شستشوی گوش همچنین در بیمارانی که تب یا عفونت گوش داشته باشند نیز ممکن است تاثیر منفی داشته باشد، زیرا این علائم می توانند نشانگر عفونت در گوش داخلی باشند. اگر شیء وارد شده به گوش از دسته ی سبزیجات باشد، مثلا لوبیا یا نخود فرنگی، شستشوی گوش تاثیری متضاد خواهد داشت زیرا باعث بزرگتر شدن و حجیم تر شدن آن شده و درآوردن را سخت تر می کند.
توضیحاتی درباره شستشوی گوش
شستشوی و شستشوی گوش را می توان با سرنگ ۵۰-۶۰ سی سی (برای کودکان ۲۰-۳۰ سی سی) انجام داد. برخی از پرستاران ترجیح می دهند برای امکان هدایت بیشتر و بهتر آب، از یک میل جراحی (بدون سوزن) استفاده کنند.
با این روش، مایع ابتدا به داخل سرنگ کشیده شده و سپس وارد کانال گوش خواهد شد. در روشی دیگر، از همین روش بهره برده می شود با این تفاوت که در آن میله ای با رابط یکبار مصرف استفاده می شود که بر روی ناحیه گوش بیرونی قرار خواهد گرفت.
در واقع در این روش، مایع مورد نظر به کمک نیروی جاذبه وارد گوش شده و شستشو را انجام خواهد داد. نکته حائز اهمیت آنست که در این روش باید کیسه ی مورد استفاده به میزان ۱۵ سانت بالاتر از سر بیمار قرار داشته باشد تا مایع مورد نظر با فشار مناسب و کافی به گوش برسد.
هنگامیکه موقعیت بدنی بیمار به درستی شکل گرفت، نرمیِ گوشی که عفونی شده باید عقب و بالا نگه داشته شود؛ که این نرمی برای کودکان باید عقب و پایین نگه داشته شود. نوک میل جراحی یا سرنگ باید دقیقا در ورودی گوش فرد قرار گیرد. بافت و پوست خود گوش نباید لمس شود. مسیر و کانال گوش نباید مسدود شود؛ در غیر اینصورت این مایع و محلول تهیه شده نمی تواند از مسیری که وارد گوش شده، از آن خارج گردد. اگر برای شستشو از لوازم دندانپزشکی استفاده می شود، باید تمام تنظیمات روی حالت حداقلی قرار گیرند. وارد کردن فشار بیش از حد می تواند باعث شیء وارد شده به کانال گوش یا واکس های جمع شده در گوش حتی داخل تر نیز بروند. بازگشت مایع تهیه شده برای شستشوی گوش باید قبل از پر کردن مجدد سرنگ یا بعد از ۱۰۰ سی سی شسشتو (برای کودکان ۳۰ سی سی) مورد بررسی قرار گیرد.
پرستار باید بررسی کند که آیا شیء وارد شده به گوش یا واکس جمع شده در آن، از گوش خارج شده یا خیر. هنگامی که عامل مسدود شدن مسیر گوش از بین رفت،باید برای بزرگسالان ۵۰۰ سی سی و برای کودکان ۱۰۰ سی سی استفاده شود و یا در غیر اینصورت باید مطابق دستور پزشک مربوطه عمل شود. در صورتیکه بیمار دچار حالاتی مثل سرگیجه یا درد شود، روند درمان باید پایان بپذیرد.
آماده شدن برای شستشوی گوش
حالت بدن بیمار باید به گونه ای باشد که سر او کمی به جلو و نیز به طرف گوش بی عفونت خم شود. سر و شانه ی بیمار باید با یک پد ضد آب و یک حوله حمام پوشانده شود. خود بیمار نیز باید ظرفی ( لگنی که شکل آن شبیه به کلیه است) را زیر گوش عفونت دار خود نگه دارد.
برای آماده سازی کودکان یا بطور کلی بیمارانی که نمیتوانند بشینند باید آنها را به پشت خوابانده و سرشان را اندکی به سمت گوشی که عفونت ندارد خم کرد. مجددا شانه ها باید به یک پد یا بالشت ضد آب و حوله پوشانده شوند. در صورت لزوم، پرستار باید از شخص دیگری بخواهد تا لگن را زیر گوشی که عفونت دارد، نگه بدارد.
قبل از شستشوی گوش، پرستار باید دستهایش را شسته و از دستکش استفاده کند. محلول نمک معمولی یا آب استریلی که قرار است برای شستشو استفاده شود باید کمی گرم شود. برای این کار میتوان کیسه حاوی محلول را در آب داغ گذاشت و یا از مایکروویو برای گرم کردن آن استفاده کرد.
حتما باید قبل از اینکه محلول برای شستشو مورد استفاده قرار گیرد، کمی از آن تست شود تا میزان گرمای محلول بیش از اندازه نباشد. دمای مایع شستشو باید معادل دمای بدن یا کمی گرمتر از آن باشد ( ۳۷-۸ درجه سانتیگراد.)
استفاده از محلول شستشوی سرد یا خنک احتمالا باعث ایجاد حس گیجی در بیمار خواهد شد.
در صورتی که از سرنگ برای شستشو استفاده شود، این کار باید بدون کلاهک سرنگ انجام شده و ۶۰ سی سیِ اول از محلول به داخل سرنگ کشیده شود. اما اگر میل جراحی مورد استفاده قرار گیرد، باید ابتدا سوزن آن برداشته شده و میله پلاستیکی به سرنگ چسبانده و وصل شود.
سرنگ یا تیوبی که مورد استفاده قرار می گیرد باید خالی از هوا باشد. علاوه بر این اگر از لوازم مخصوص شستشوی گوش استفاده می شود تمام تمام قسمت های آن باید باز شده و سر هم شوند. بیمار باید یک دستمال خشک در دست داشته باشد تا در صورتی که مایع شستشو به صورت یا چشمان وی نزدیک شد آن را تمیز کند. قبل از شروع فرآیند شستشوی گوش باید به بیمار اطلاع داد. در صورتی که بیمار در حین انجام درمان احساس درد و یا احساس ناخوشایند داشت باید این موضوع را به پزشک اطلاع دهد.
فرایند شستشوی گوش
پزشک مربوطه قبل از اینکه اقدام به شستشوی گوش کند بایست داخل گوش بیمار را بررسی کرده تا مطمئن شود علائم موجود به تولید بیش از حد واکس گوش یا وجود اشیا خارجی در گوش ارتباط دارد و لذا خطر جدی تری بیمار را تهدید نمی کند. همچنین ممکن است پزشک واکس گوش بیمار را با کمک دستگاهی به نام اتوسکوپ مورد بررسی بیشتر قرار دهد. اتوسکوپ داخل مسیر گوش نوری را روشن کرده و تصویر بزرگتری را برای پزشک ارائه می کند.
اگر مشکل فرد مربوط به واکس بیش از حد گوش باشد ، پزشک با استفاده از ابزاری شبیه به سرنگ داخل گوش وی را شست و شو خواهد داد. با کمک این ابزار مخلوط آب و نمک داخل گوش فرد ریخته خواهد شد تا واکس گوش اضافی را خارج کند. ریختن آب داخل گوش بیمار یا نگه داشتن گوش او در حالت ثابت، ممکن است احساس ناخوشایندی را در وی ایجاد کند. اگر قصد انجام شوشو در منزل را دارید نیاز هست تا تمام موارد لازم را خریداری کرده تا بتوانید بدون خطر واکس موجود در گوش را تمیز کنید. مرسوم ترین راه این است که با استفاده از قطره چکان روغن بچه ، روغن معدنی و یا داروهای تجویز شده را داخل گوش بریزید واکس موجود در گوش را نرم کند. این فرآیند به شرح زیر انجام می شود:
روزی دو یا سه بار موارد مذکور را داخل گوش بریزید و این کار را تا چند روز ادامه دهید.
وقتی که واکس گوش حالت نرمی پیدا کرد از سرنگی که با آب (هم دمای بدن یا کمی گرم تر از آن) یا ترکیب آب و نمک پر شده است اقدام به بیرون آوردن واکس گوش کنید..
خطرات شست و شوی گوش
اگر به پرده گوش تان آسیب رسیده، در گوشتان تیوب دارید و یا عارضه مرتبط با سیستم ایمنی دچار هستید به هیچ وجه اقدام به شستشوی گوش(چه در خانه و چه در مطب پزشک) اقدام نکنید. همچنین اگر عفونتی فعال در کانال گوش خود داری شستشوی گوش میتواند برای شما مضر باشد. همانگونه که شستشوی گوش را میتوان به‌عنوان درمانی مرسوم تلقی کرد، باید دانست این زمان خطرات احتمالی زیر را نیز به همراه دارد:
عفونت گوش
اوتیت خارجی یا همان عفونت گوش یکی از مشکلاتی ست که به کَرات رویت می شود. در واقع این بیماری التهاب کانال گوش است به نحوی که باعث ایجاد عفونت شود. این عفون ت می تواند دردناک باشد. یکی دیگر از مشکلات بالقوه را می توان اوتیت میانی دانست، که در آن گوش میانی دچار التهاب می شود. در مجموع می توان گفت عفونت گوش یکی از شایع ترین مشکلاتی ست که می تواند برای هر فرد اتفاق بیفتد.
پاره شدن پرده گوش
این مورد نیز یکی دیگر از عواملی ست که می تواند در اثر شستشوی گوش اتفاق بیفتد. در برخی از موارد انجام شستشوی گوش می تواند باعث فشرده تر شدن واکس گوش شود که این کار را برای بیرون آوردن واکس گوش سخت کرده و ممکن است فشاری به پرده گوش بیاورد که منجر به پاره شدن آن شود. همچنین در بعضی دیگر از موارد، مایع شستشو در مسیر گوش گیر کرده و ممکن است با فشار آوردن به پرده گوش آنرا پاره کند.
سایر مشکلات
در موارد نادر، مشکلاتی دیگر نیز ممکن است رویت شود. این مشکلات شامل موارد زیر می شوند:
سرگیجه: که فرد حس میکند اتاق به دور سر وی در حال چرخیدن است ( معمولا این مورد موقت می باشد)
ناشنوایی یا احساس کَری: می تواند موقت و یا حتی دائمی باشد.
از آنجایی که تولید بیش از حد واکس در گوش در طول زمان می تواند مشکل ساز باشد و یا این واکس نشانگر وجود مشکل در قسمتهای دیگر بدن باشد، لذا اگر با وجود انجام درمان های خانگی همچنان علائم وجود داشتند، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. باید دانست کسانی که از سمعک استفاده می کنند بیشتر در معرض تولید زیاد از حد واکس در گوششان هستند. همچنین از گوش پاک کن های پنبه ای نیز برای تمیز کردن داخل گوش استفاده نکنید، چرا که شاید این گوش پاک کن ها واکس گوش را به پشت پرده ی گوش برسانند یا در مسیر کانال گوش قرار دهند.
عوارض جانبی در شستشوی گوش
بسیاری از بیماران پس از شستشوی گوش علائم خاصی را تجربه می کنند. این عوارض به اندازه مشکلات و پیچیدگی هایی که در قبل گفته شد خطرناک نیستند، اما می توانند برای فرد آزاردهنده باشند.
از جمله ی این عوارض جانبی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سرگیجه موقت
- احساس درد و ناخوشی در کانال گوش
- احساس زنگ زدن در گوش
این عوارض جانبی معمولا کوتاه مدت بوده و در عرض یک روز از بین می روند. اگر درد یا ناخوشی را حس کردید که بجای بهتر شدن بدتر شد و یا علائم دیگری را مشاهده کردید حتما به پزشک خود مراجعه کنید. اگر درد بسیار شدیدی داشتید سریعا به پزشک مراجعه کنید؛ چراکه ممکن است پرده گوش شما پاره شده باشد یا آسیب دیگری به گوش رسیده باشد.
درمان های جایگزین برای شستشوی گوش
درمانهای جایگزین زیادی هستند که می توانند برای شستشوی گوش مورد استفاده قرار گیرند. چنانچه هریک از علائم مذکور در بالا را داشتید، این درمانها را امتحان نکنید.
روغن های طبیعی
روغن زیتون، روغن بچه و روغن های معدنی معمولا به عنوان درمان های جایگزین رایج برای شستشوی گوش استفاده می شوند. چند قطره روغن در منطقه ی آلوده شده بریزید تا واکس گوش را نرم کند. این روغن ها ذاتا باعث ناخوشی بیمار نخواهند شد. پس از اینکه روغنِ ریخته شده چند دقیقه در گوش ماند، می توانید به طرف همان گوشی که در آن روغن ریختید دراز بکشید، دستمالی نرم زیر گوش گذاشته و اجازه دهید تا روغن از گوشتان بیرون بیاید.
آب نمک
این ترکیب نیز می تواند با استفاده از قطره چکان داخل گوش ریخته شده و واکس گوش را نرم کند یا آنرا از بین ببرد. قبل از آنکه گوش عفونی شده را به سمت زمین بگیرید تا محلول خارج شود، اجازه دهید محلول آب نمک بین ۳ الی ۵ دقیقه درون گوش باقی بماند. گوش و هر میزان از واکس گوش که خارج شده را با دستمالی نرم تمیز کنید.
ترکیبات و محلول های خاص
هم هیدروژن پروکساید و هم استفاده همزمان از سرکه و مالیدن الکل را می توان به عنوان درمان های جایگزین برای از بین بردن واکس گوش دانست. این دو معمولا می توانند به نرم تر شدن واکس گوش کمک کنند. عموما تا وقتی که پرده گوش آسیب ندیده باشد، این دو درمان تاثیرگذار و بی خطر هستند؛گرچه که برخی از بیماران استفاده از آنها را ناخوشایند می دانند.
شمع گوش
قبل از هرچیز در نظر داشته باشید که این راهکار را به عنوان راه درمانی توصیه نمیکنیم. در گذشته این راهکار بجای شستشوی گوش مورد استفاده قرار می گرفته است. در این روش شمع (شمع گوش) در حالت روشن داخل گوش فرد گذاشته می شود ( از سمت خاموش داخل گوش قرار می گیرد). از لحاظ تئوری شعله ی ناشی از شمع گوش باعث ایجاد خلا می شود و این منجر به چسبیدن واکس گوش به شمع می شود. این روش را نمی توان تاثیرگذار دانست و همچنین ممکن است آسیب دیدگی هایی مثل پارگی پرده گوش یا انسداد کانال گوش برای فرد بوجود بیاورد. البته خطر سوختگی ناشی از انجام این روش را نیز نباید نادیده گرفت.
مراقبت های بعد از شستشوی گوش
بیمار باید سر را به مدت چند دقیقه در جهت گوش عفونی شده نگه دارد. این کار اجازه می دهد تا مایعات اضافی موجود در گوش از آن خارج شوند.
وسیله مورد استفاده برای شستشو از گوش بیرون آورده می شود و برای خشک کردن گوش به بیمار کمک خواهد شد. قسمت بیرونی گوش باید با استفاده از توپ های پنبه های یا چوب پنبه تمیز شود.
با این حال چوب پنبه نباید وارد مسیر گوش شود. ابزار مورد استفاده و نیز دستکش ها باید در کیسه زباله ای گذاشته شود که درب آن بسته شده و دور ریخته شود. در نهایت پرستار باید پس از پایان فرآیند درمان، دستهایش را بشورد.
پیچیدگی های مربوط به شستشوی گوش
پیچیدگی ها و مشکلات مربوط به شتسشوی گوش را می توان نادر دانست؛ اما باید گفت شامل مواردی مثل ضربه به پرده ی گوش، عفونت گوش بیرونی، درد، حالت تهوع یا سرگیجه می شوند. شستشوی بیش از حد و شدید گوش می تواند پرده ی گوش را پاره کرده و باکتری ها را به گوش داخلی هدایت کند.
نتایج حاصل از شستشوی گوش
معمولا شستشوی کامل گوش منجر به از بین رفتن و برداشته شدن واکس گوش های جمع شده می شود. اگر کماکان پس از استفاده ی ۵۰۰ سی سی مایع شستشو، هنوز هم واکس گوش ها بیرون آورده نشد آنگاه ممکن است پزشک استفاده از قطره ی پروکساید را تجویز کند تا قبل از شستشو های بیشتر، واکس های موجود در گوش نرم شوند. همچنین برای در آوردن اشیاء خارجی، اگر پزشک با کمک شستشوی گوش نتوانست شی را بیرون بیاورد، ممکن است از ابزاری مثل ساکشن برای این کار استفاده کند.
نقش تیم پزشکی در شستشوی گوش
عمل شستشوی گوش توسط یک پرستار تایید شده و با مجوز انجام می شود. در صورتیکه بیمار زیاد با مشکل تولید واکس در گوش دچار شود، ممکن است به بیمار یا خانواده او آموزش های لازم داده شود تا در خانه شستشوی گوش بیمار را انجام دهند.
تمیز کردن بی خطر گوش ها
ایمن ترین راه برای تمیز کردن گوشها مراجعه به پزشک عمومی یا متخصص است؛ چراکه آنها با استفاده از ابزارهای خاص می توانند هرگونه واکس اضافی گوش را بدون خطر از گوش خارج کنند.
این ابزارها می توانند شامل موارد زیر باشند:
- دستگاه ساکشن
- ابزاری شبیه به قاشق
- ابزاری مانند انبر
مزیت مراجعه به پزشک اینست که وی می تواند تشخیص دهد آیا بیماری های پنهان دیگری وجود دارند که نیاز به مراقبت داشته باشند یا خیر.
اگر شخصی هنوز هم بخواهد گوشش را در منزل تمیز کند، می تواند یکی از راه های زیر را امتحان کند:
استفاده از دستمال نمدار: می توانند یک لباس یا حوله کاغذی را با آب ولرم خیس کنید و پس از اینکه آب اضافی آنرا خالی کردید، از این دستمال برای تمیز کردن بیرون و اطراف گوش استفاده کنید.
هیچ گاه شی خارجی را داخل گوش نکنید.
روغن معدنی یا قطره های گوش سنتی (خانگی): این قطره ها را می توانید از داروخانه های محلی نیز تهیه کنید. همچنین محلول های بسیار دیگری هم هستند که می توان از آنها به عنوان قطره گوش استفاده کرد تا تولید واکس گوش را کند کرده و بیرون آمدن آنرا راحت تر کند.
این محلول ها شامل موارد زیر می شوند:
- روغن بچه
- روغن معدنی
- گلیسرین
- هیدروژن پروکساید
- کربامید پروکساید
شستشو: می توان بسته لوازم شستشوی گوش را به همراه آب مخصوص یا ترکیبی از آب و محلول نمک تهیه و استفاده کرد، و یا اینکه به پزشک متخصص برای شستشوی گوش مراجعه کرد. ممکن است پزشک قبل از شستشو از شما بخواهد قطره در گوش بریزید.
برای شروع کار، قبل از هرکاری باید آب و قطره ای که قرار است داخل گوش ریخته شود را کمی گرم کرد تا از عوارض جانبی احتمالی آن مثل سرگیجه جلوگیری شود. با این حال باید مراقب بود تا آب بیش از اندازه داغ نشود؛ چراکه ممکن است باعث سوختگی شود.
برای شستشو باید با استفاده از سرنگ، آب یا محلول نمک را داخل کانال گوش ریخت. بیمار باید اجازه دهد قطره هایی که داخل گوشش ریخته شده به خوبی سرجای خود بنشیند؛ و لذا به مدت ۱۵ الی ۳۰ دقیقه سر را به یک طرف نگه دارد.
انجمن پزشکان متخصص گوش حلق و بینی آمریکا هشدارهایی راجع به شستشوی گوش در برخی افراد خاص داده اند. افراد زیر هرگز نباید گوش خود را شستشو دهند:
- افرادی که در پرده گوش خود سوراخ یا حفره ای دارند
- افراد دیابتی
- افرادی که قارچ یا سایر مشکلات پوستی داخل یا اطراف گوش دارند
- کسانی که ضعف سیستم ایمنی دارند
- کسانی که در پرده گوششان لوله دارند
- روشهایی که نباید انجام داد
خطرات استفاده از گوش پاک کن پنبه ای
یکی از مرسوم ترین راه هایی که برای تمیز کردن گوش در خانه استفاده می شود، تمیز کردن گوش با گوش پاک کن پنبه ای ست. خطرات مربوط به این روش شامل موارد زیر می شوند:
- بردن واکس گوش به فضای داخلی ترِ گوش
- کند کردن فرایند طبیعی بدن در دفع واکس گوش
- آسیب به پرده گوش
- ممکن است گوش پاک کن در گوش بماند و به سختی آنرا در آورد
همچنین پزشکان انجمن غذا و داروی آمریکا درباره استفاده از شمع گوش هشدارهایی می دهند.
در این روش یک شی با روکش واکس گونه وارد گوش می شود و فردی آن سَری که بیرون از گوش را می سوزاند تا واکس گوش ازین طریق از بین برود. استفاده از این روش می تواند باعث:
- ایجاد سوختگی در پوست
- ایجاد انسداد در مسیر گوش بخاطر استفاده از شمع
- ایجاد حفره و سوراخ در غشاء بین کانال گوش و گوشِ میانی
- خونریزی
- پاره شدن پرده ی گوش
هرگز پیشنهاد نمیکنیم چیزی را مستقیما داخل گوش خود فرو کنید، چرا که این کار می تواند باعث ایجاد مصدومیت شده و یا واکس گوش را بیشتر به داخل گوش ببرد.
همچنین تمیز کردن بیش از حد گوش می تواند باعث از بین رفتن واکس گوشی شود که از شکل گیری باکتری ها و سایر میکروب ها جلوگیری می کند
راه های خانگی تمیز کردن واکس گوش
واکس گوش در کانال های گوش ما تولید می شود. وجود آن عادی و لازم است. با این حال این واکس ممکن است گاهی احساس ناخوشایند در فرد ایجاد کرده و یا برای شنواییِ او مشکلاتی ایجاد کند.
جوش شیرین
می توانید با استفاده از جوش شیرین واکس گوش را از بین ببرید. برای این منظور:
نصف قاشق جوش شیرین را با دو انس آب گرم حل کنید.
اگر قوطی قطره چکان دارید، محلول را داخل آن بریزید.
سرتان را به یک طرف خم کرده و ۵ الی ۱۰ قطره را داخل گوش بریزید
اجازه دهید محلول یک ساعت در گوش باقی بماند و سپس آنرا با کمک آب بیرون بیاورید
این کار را روزی یک مرتبه انجام دهید تا واکس گوش کامل پاک شود. ممکن است این فرآیند چند روز به طول بیانجامد؛ اما در نظر داشته باشید که بیش از دو هفته این کار را ادامه ندهید.
هیدروژن پروکساید
می توانید واکس گوش را با کمک هیدروژن پروکساید ۳% از بین ببرید.
سر را به یک طرف نگه داشته و ۵ الی ۱۰ قطره هیدروژن پروکساید داخل گوش خود بریزید.
سر را به مدت ۵ دقیقه به یک طرف نگه دارید تا پروکساید بتواند به خوبی واکس گوش را نرم کند.
این کار را به مدت ۳ الی ۱۴ روز، روزی یکبار انجام دهید.
روغن
واکس گوش ماهیتی شبیه به روغن دارد. با این حال بعضی از روغن ها می توانند به نرم تر شدن واکس گوش کمک کنند. طرفداران استفاده ازروغن برای گوش این روغن ها را پیشنهاد می کنند:
- روغن بچه
- روغن نارگیل
- گلیسیرین
- روغن های معدنی
- روغن زیتون
برای استفاده از روغن جهت واکس گوش مراحل زیر را انجام دهید:
در صورت تمایل، روغنی که قصد استفاده از آن را دارید کمی گرم کنید و آنرا داخل قطره چکان بریزید. روغن را در مایکروویو گرم نکنید و حتما قبل از ریختن در گوش، دمای آنرا بررسی کنید.
سر را به یک طرف نگه دارید و چند قطره داخل گوش بریزید.
به مدت ۵ دقیقه سر را به همان طرف نگه داشتید.
هر روز یک یا دو بار این کار را تکرار کنید.
درمان های خانگی پر خطر برای واکس گوش
اگرچه که راه های خانگی برای درمان گوش عمدتا ایمن و بی خطر هستند، لکن در برخی موارد نیاز هست به پزشک متخصص مراجعه شود. اگر درمانهای خانگی که تاکنون گفتیم برای شما کارساز نبود حتما به پزشک مراجعه کنید. همچنین هرگز برای درمان واکس گوش این راه ها را امتحان نکنید:
اشیاء کوچک: هرگز از اشیاء کوچک مثل سر خودکار یا گیره ی سر برای تمیز کردن داخل گوش استفاده نکنید. بسیاری از پزشکان به این ضرب المثل معتقدند، هرگز چیزی کوچکتر از آرنج را در گوشتان فرو نبرید!
گوش پاک کن های پنبه ای: اگرچه که در ظاهر این گوش پاک کن ها برای تمیز کردن داخل گوش بی نقص و بی خطر هستند، اما باید بدانید که گوش پاک کن برای این کار کمی کوچک است و ممکن است برای گوش خطرساز شود.
شمع گوش: بسیاری از مردم از این روش حمایت می کنند و آنرا روشی مناسبی می دانند، اما باید گفت این روش خطراتی مثل مصدومیت، سوختگی یا پارگی پرده ی گوش را دارد.
چگونه از گوش هایمان مراقبت کنیم؟
علاوه بر تمیز نگه داشتن گوش، راه های زیر را نیز برای حفظ سلامت گوش ها و آسیب نرسیدن به شنوایی انجام دهید:
همانطور که گفته شد اشیاء کووچک را داخل گوش نکنید.
از گوش دادن به صداهای بلند بپرهیزید. هرگاه صدای اطرافتان بلند شد، از گوش گیرهای محافظ یا امثال آن استفاده کنید.
سعی کنید مدام از هدفون یا امثال آن استفاده نکنید و حین استفاده نیز صدا را به حدی کم کنید تا به اطرافیان نرسد. در ماشین نیز صدای ضبط را بیش از حد بلند نکنید.
پس از شنا یا استخر رفتن نیز خشک کردن گوش را فراموش نکنید. از یک لباس یا پارچه برای خشک کردن اطراف گوش استفاده کنید و برای خارج شدن آب اضافی گوش، سر را به یک طرف نگه دارید.
در صورتیکه برای شما هر نوع داروی شنوایی تجویز شده، هرگونه تغییرات در شنیدن و شنوایی را جدی بگیرید و به آن توجه کنید. اگر مواردی مثل عدم تعادل در شنوایی، احساس زنگ زدن در گوش یا امثالهم را مشاهده کردید به پزشک مراجعه کنید.
اگر مواردی مثل درد ناگهانی از دست دادن شنوایی و یا مصدومیت گوش حس کردید، فورا به پزشک مراجعه کنید.
در پایان باید مد نظر داشته باشید که برخوردی بیش از حد خشن با واکس گوش میتواند منجر به مشکلاتی برای گوش یا کانال گوش شود؛ مثل درد،خارش یا حساسیت بیشتر به عفونت. هنگامی که موضوع را به پزشک مطرح می کنید از وی سوال کنید که آیا می توانید برای درمان واکس گوشتان از درمانهای خانگی استفاده کنید یا خیر و نظر وی را در این باره جویا شوید.
