«صبح من» با سواد زندگی: شاید شما هم در محافل خانوادگی، دانشگاهی و حتی وقتی داخل یک تاکسی نشسته و به مقصد می‌روید، جملاتی از این دست را شنیده باشید که «دیکتاتوری» خوب نیست و «دموکراسی» پسندیده‌تر است.
به گزارش «صبح من»؛ اشتباه نکنید؛ این مطلب اصلا سیاسی نیست! ما می‌خواهیم در یک مطلب کاملا اجتماعی، خواسته‌ی برخی از مردم را بررسی کنیم و ببینیم خود ما به عنوان یک منتقد، تا چه میزان به آن پایبندیم.
فارغ از معنای سیاسی کلمه «دیکتاتوری»، به زبانی ساده و عامه‌پسند! این کلمه یعنی فلان شخص یا گروه، هرچه بگویند، درست است و همه باید به آن گوش دهیم اما «دموکراسی» یعنی حرف و نظر مردم ارجح است.
حالا بیایید این مطلب را در چند برداشت از زندگی روزمره‌ی مردم، بررسی کنیم.
برداشت نخست
فرزندم را در مدرسه‌ای غیرانتفاعی ثبت نام کرده‌ام که با توجه به هزینه‌ای که می‌پردازم، توقع دارم دست کم از نظر آموزشی، پایه‌ی درسی فرزندم قوی شود. پس از کش و قوس‌های فراوان، دبیری بازنشسته برای کلاس فرزند من در نظر گرفته می‌شود که از روز اول روی سوابق ایشان، تأکید فراوان می‌شود.
پس از گذشت مدتی، با توجه به تعطیلی‌ها و مجازی شدن مدارس، دبیر محترم، چیزی برای ارایه در دنیای مجازی برای بچه‌ها ندارند و می‌توان گفت، با آموزش مجازی بیگانه‌اند. دندان روی جگر می‌گذاریم و به احترام ایشان کمتر انتقاد می‌کنیم.
مدتی می‌گذرد، مدارس حضوری می‌شود، دبیر برای جبران مافات، درس‌ها را به سرعت پیش می‌برد. انتقاد می‌کنیم، می‌گوییم پایه درسی بچه ضعیف شد، خودمان دست به کار می‌شویم و آموزش خانگی یا معلم خصوصی را در نظر می‌گیریم.
انتقاد می‌کنیم اما انگشت اتهام به سمت ما می‌چرخد چرا که دبیر، باسابقه است، به اندازه سن ما تجربه دارد و اشتباه از ماست. حالا هرچه بگوییم، ایشان باسابقه است، درست، اما روش تدریس نوین را نمی‌داند و با این روش تدریس و گذشتن سریع از مطالب و تمرین و تکرار کمی که صورت می‌گیرد، به جایی نمی‌رسیم، باز در بر همان پاشنه می‌چرخد و ما می‌مانیم که اینجا «دموکراسی» برقرار است یا «دیکتاتوری»؟!
برداشت دوم
رییس یک شرکت خصوصی در قراردادی اشتباه بزرگی را مرتکب شده است. یکی از کارمندان ساده‌ی اداره متوجه این موضوع می‌شود و از آنجا که اگر شرکت ضرر بخورد، همه دچار خسران می‌شوند، انتقاد را به گوش رئیس می‌رساند. نتیجه چیست؟ اخراج می‌شود! چرا؟ چون ما مردم اعتقاد داریم، «دموکراسی» باید برقرار باشد نه «دیکتاتوری»! پس حرف، حرف رئیس است حتی اگر اشتباه کند!
برداشت سوم
به تعمیرگاه اتومبیل مراجعه کرده‌ام. تقریبا عیب خودرو مشهود است و آن را می‌دانم. به تعمیرکار می‌گویم تا وقت کمتری از ایشان و من گرفته شود. نتیجه چیست؟ تعمیرکار محترم می‌گوید: اگر شما تعمیرکاری، بسم ا…! چرا به من مراجعه کردی! می‌دانید چرا یا باز هم تکرار کنیم؟!
برداشت چهارم
به خیاط مراجعه کرده و سفارش دوخت لباس داده‌ایم. آستین لباس خیلی بدشکل می‌ایستد. به ایشان تذکر می‌دهیم. پاسخ می‌شنویم: ۳۰ سال است شغل من این است، شما به من ایراد می‌گیری؟
و …
بی‌شک شما هم پلان‌های زیادی از این دست را سراغ دارید. پس به قول معروف، «یک سوزن به خودمان بزنیم، یک جوالدوز به دیگران!» اگر ما هم مثل برخی، شعار «نه به دیکتاتوری و درود بر دموکراسی» را سر می‌دهیم، آن را در زندگی روزمره‌ی خود نیز اجرا کنیم. نظر شما چیست؟
