قطر از خواب بیدار می شود تا زندگی جام جهانی را به پایان برساند .مردم نسبت به پایان جام جهانی ابراز ناراحتی می کنند اما از اینکه بخشی از آن بوده اند احساس افتخار می کنند.
به گزرش «صبح من»، ۱۲ سال به ساختن برای جام جهانی گذشت و در عرض ۲۸ روز آمد و رفت، ازدحام جمعیت، شعارهای پر سر و صدا در خیابان ها و همه هیاهوها را با خود همراه کرد.
کوچه‌های سوق واقف در پایتخت، دوحه، تنها سایه‌ای از خودشان بود که مملو از برزیلی‌ها، آرژانتینی‌ها، مراکشی‌ها و طرفداران ده‌ها کشور دیگر بود.
احمد سلام، یک مغازه دار در یک فروشگاه پوشاک در سوق، به الجزیره گفت: «وقتی امروز صبح سر کار آمدم و این مکان را خالی دیدم، بسیار ناراحت شدم. «نشاط بسیار زیادی در این منطقه وجود داشت. تقریباً زمانی برای نشستن یا استراحت نداشتیم… اما جو باورنکردنی بود.»
سلام، که اهل هند است، گفت که آرزو می کند یک تورنمنت بزرگ مانند جام جهانی فوتبال “هر سال” در این کشور برگزار شود.
تنها جایی که خارج از هند بوده ام قطر است. داشتن فرصتی برای ملاقات با مردم از سراسر جهان بسیار عالی بود.»
انتظار می رفت قطر در طول این مسابقات بیش از ۱٫۲ میلیون بازدید کننده داشته باشد. در حالی که ارقام دقیق هنوز اعلام نشده است، اما برای کشوری با جمعیت تنها ۲٫۷ میلیون نفر رقم بسیار بزرگی بود.
در جاهای دیگر، در سرتاسر دوحه، کارگرانی دیده می‌شوند که نشان‌ها و پرچم‌های جام جهانی را پایین می‌آورند و موانع ایجاد شده در اطراف ایستگاه‌های مترو را از بین می‌برند.
در داخل ایستگاه ها، ازدحام جمعیت به طرز مشهودی کمتر بود، بدون هیچ احساس اضطراری برای مردم که عجله کنند، فشار دهند یا راه خود را در تلاشه برای رسیدن به یکی از ۶۴ مسابقه یا ده ها کنسرت برگزار کنند.
با این حال، برخی از ساکنان به نظر می‌رسیدند که هنوز شوق جام جهانی را از دست نداده‌اند و با خانواده‌هایی با پیراهن‌ها، روسری‌ها و کلاه‌های سفید و آبی تیم آرژانتین راه می‌رفتند.
میمی محمد، مقیم قطر و شهروند بریتانیایی، گفت که هنوز از وقایع چهار هفته گذشته و اینکه مردم قطر در همه این اتفاقات “ممتاز” هستند، احساس غرور می کند.
این مرد ۳۸ ساله گفت: “این واقعا الهام بخش بود.”
قبل از جام جهانی، زویی زیگلوپولو، ساکن یونان، ۴۵ ساله، مدیر رستورانی در دوحه، گفت که بسیاری از مردم متعجب بودند که چگونه قطر میزبان این رویداد بزرگ ورزشی است.
بر این فشارها، پوشش رسانه‌های غربی بود که اغلب علامت‌های سوالی را بر سر کشور و توانایی آن برای میزبانی جام جهانی ایجاد می‌کرد. اما با گذشت هفته ها، همه گردشگرانی که زیگلوپولو در رستورانش ملاقات کرد، گفتند که به طرز خوشایندی شگفت زده شده اند.
آنها به من گفتند که این یکی از بهترین جام‌های جهانی بوده است. آنها انتظار آن را نداشتند، زیرا درباره قطر نمی دانستند. آنها قبلاً به خاطر رسانه ها وحشت داشتند، اما وقتی به اینجا آمدند، بسیار خوشحال بودند.
