«صبح من» با نجوم: هیچ حصار طبیعی بین جوّ زمین و فضا نیست و به این دلیل، توافقی در مورد نقطه‌ی شروع فضا وجود ندارد. گفته می‌شود که فضانوردان با ۱۰۰ کیلومتر دور شدن از زمین، به فضا می‌رسند.
به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»، فضانوردان در عرض ده دقیقه، احساس بی‌وزنی می‌کنند اما قرار گرفتن در مدار، تقریبا یک ساعت طول می‌کشد.
کشتی فضایی یک
در سال ۲۰۰۴ یک فضاپیمای خصوصی با نام کشتی فضایی، مسابقه‌ای برای یافتن یک فضاپیمای قابل استفاده‌ی مجدد را که بتواند تا ارتفاع ۱۰۰ کیلومتر از زمین فاصله بگیرد، بُرد.
این فضاپیما ابتدا توسط هواپیمای شوالیه‌ی سفید به ارتفاع ۱۵ کیلومتری زمین برده شد و بعد در آسمان رها شد.
موتور کشتی فضایی یک، در زمان پرتاب، آتش گرفته و فضاپیما را با قدرت و سرعت بیشتری به حرکت درمی‌آورد. بال‌های فضاپیما اثر جاذبه‌ی زمین را کم می‌کنند و فضاپیما به سمت جلو حرکت می‌کند.
سیستم شاتل فضایی
موشک‌های معمولی فقط یک بار استفاده می‌شوند اما شاتل‌های فضایی قابل استفاده‌ی مجدد هستند. شاتل مانند یک موشک پرتاب می‌شود اما مانند هواپیما قادر است به زمین بازگردد. سیستم شاتل، سه بخش اصلی دارد؛ مدار گرد، مخزن سوخت، موتورهای مدارگرد و موشک‌های تقویت‌کننده.
تنها بخش شاتل که به فضا می‌رود، مدارگرد است که فضانوردان و دیگر محموله‌ها را حمل می‌کند. دیسکاوری، آتلانتسی و اندیور، سه مدارگردی که اکنون در فضا هستند، تاکنون ۹۰ پرواز انجام داده‌اند.
بازگشت فضانوردان
فضاپیماهای رباتیک به زمین بازنمی‌گردند اما فضانوردان بازمی‌گردند. فضانوردان به کمک فضاپیمای سایوز از ایستگاه فضایی بین‌المللی برمی‌گردند.
در بخش بعدی، درباره‌ی چگونگی فرستاده شدن موشک به فضا خواهیم خواند.
تهیه، تایپ و تنظیم: مجله‌ی خبری «صبح من»
مطلب پیشین:
اخبار «صبح من» را در بله و ایتا دنبال کنید:
کانال «صبح من» در بله:
https://ble.ir/sobheman
کانال «صبح من» در ایتا:
https://eitaa.com/Sobheman
