در واقع چه شکلی هستند؟ خرس، ارابه یا ملاقه؟

کد خبر : 51419
16 خرداد 1403 - 13:00

دب اکبر و دب اصغر از قدیم‌الایام به خرس‌های بزرگ و کوچک مشهور بوده‌اند. اما وقتی به افسانه‌های مربوط به این دو صورت فلکی دقت می‌کنیم، می‌بینیم که از نظر یک گروه این صورت فلکی به شکل ارابه و از نظر دیگری به شکل ملاقه بوده است! در ادامه با این افسانه‌ها همراه می‌شویم... .

«صبح من» با نجوم: در یونان، بابل قدیم، هندوستان و آمریکای شمالی، مردم در مشهورترین صورت فلکی، تصویر خرسی را مشاهده می‌کردند. معروف‌ترین افسانه‌ی یونانی درباره‌ی این خرس که روایت‌های متفاوتی از آن وجود دارد، افسانه‌ی «زئوس» و «کالیستو»ی زیباست.

به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»؛ می‌گویند که پدر خدایان، زئوس، عاشق این دختر زیبا شده بود که البته این امر، پیامدهایی را هم در پی داشت. کالیستو از زئوس، پسری به نام «آرکاس» به دنیا آورد که بعدها تبدیل به شکارچی ماهری شد. وقتی «هرا»، همسر زئوس، از داستان عشق و عاشقی آن دو خبردار شد، بسیار خشمگین شد و کالیستو را به صورت خرسی ماده درآورد.

روزی آرکاس این خرس ماده را دید و خواست که آن را شکار کند. او خبر نداشت که این خرس در حقیقت مادر اوست. زئوس در آخرین لحظه موفق شد تیر آراکس را از مسیرش منحرف کند. او برای اینکه در آینده از کالیستو محافظت کند، آرکاس را به صورت خرس نر جوانی درآورد و او را همراه مادرش به آسمان و به شکل صورت‌های فلکی «دب اکبر» و «دب اصغر» خود منتقل کرد.

بیشتر بخوانید:

در افسانه‌ای دیگر آمده است که زئوس، خود کالیستو را به شکل خرس ماده درآورد. پسر کالیستو، آرکاس، در این افسانه صورت فلکی «محافظ خرس» یا «عوا» خوانده می‌شود. از آنجایی که صورت فلکی دب اکبر هرگز غروب نمی‌کند، مردم بر این باور بودند که خدایان منع کرده‌اند که خرس ماده در اقیانوس ـ جایی که او هرگز غرق نمی‌شود ـ شنا کند.

رومیان قدیم در ستاره‌های نورانی دب اکبر، هفت گاومیش کِشنده‌ی گاوآهن را می‌دیدند که گاوچران، یعنی صورت فلکی عوا آنها را تعقیب می‌کند.

پیش از هر چیز، رومیان صورت فلکی عوا را شبانی می‌دانستند که خیش یا گاوآهنی را که توسط گاومیش‌ها کشیده می‌شد، اختراع کرده بود. به این ترتیب، این صورت فلکی نمودار سیر تکاملی زندگی بشر از کوچ‌نشینی تا جامعه‌ی ساکن در یک منطقه نیز به حساب می‌آید.

در انگلستان قدیم، مردم در نورانی‌ترین ستاره‌ی دب اکبر، ارابه‌ی «شاه آرتور» را می‌دیدند. مردم انگلستان به این صورت فلکی، «ارابه‌ی چارلز» نیز می‌گفتند و به این ترتیب، یاد و خاطره‌ی «چارلز کبیر» را زنده می‌کردند. این گونه بود که صورت فلکی ارابه‌ی بزرگ به شیوه‌های مختلف و به آرامی در طول تاریخ توسط اقوام گوناگون شکل گرفت و خلق شد.

بیشتر بخوانید:

بسیاری از قوم‌های مختلف، در این صورت فلکی، نقش خیش یا گاوآهن را می‌دیدند. آنها می‌دیدند که یک کشاورز ـ که ممکن بود صورت فلکی عوا باشد ـ خیش خود را دنبال می‌کند. آمریکایی‌ها به دب اکبر، «ملاقه‌ی بزرگ» نیز می‌گفتند.

خلاصه که این صورت فلکی از نظر هر قوم و گروه، به یک شکل بوده است. حالا به نظر شما این صورت فلکی به چه شکل است؟