بخش تصاویر «صبح من»: وقتی جت‌ها دیگر پرواز نمی‌کنند کجا می‌روند؟ چه بلایی به سر کانتینرهای حمل و نقل می‌آید وقتی دیگر عمرشان را کرده‌اند؟ پاسخ برای بسیاری از ما روشن نیست، اما برای کاسیو واسکونسلوس، قطارها، هواپیماها و خودروهای فرسوده و رهاشده هنوز کارایی دارند.
به گزارش مجله‌ی خبری «صبح من»، برای بیش از چهار دهه، کاسیو واسکونسلوس هنرمند ساکن سائوپائولو مجذوب رابطه انسان و منظره بوده است. آثار او در طول سال‌ها، برداشت‌های دراماتیکی از کلان‌شهرهای سراسر جهان را ثبت کردند و انگیزه‌بخش شکل گرفتن مجموعه‌ای در حال انجامی به نام Collectives یا «گردآوری‌ها» شده‌اند که جزئیات زیرساخت‌های شهری مانند بزرگراه‌ها و پارکینگ‌ها را در ترکیب‌بندی‌های گسترده متراکم می‌کند.
بخش مهمی از این مجموعه عکس‌ها صرفاً روی مقدار مسحورکننده و حیرت‌انگیز وسایل نقلیه اسقاطی و فلزی که به‌طور نامحدود در مکان‌های نامشخص پارک شده‌اند، تمرکز دارد. واسکونسلوس از ده‌ها هزار عکس هوایی که از زباله‌دان‌ها، تپه‌های ضایعات و گورستان‌های هواپیما تهیه کرده، برای خلق تصاویر ترکیبی قابل‌توجه در مقیاس بزرگ استفاده می‌کند.
این هنرمند تمام اوراق‌فروشی‌های اطراف سائوپائولو، به‌علاوه تعداد زیادی از آن‌ها را نزدیک شهرهای برزیلی کوباتائو، سانتوس و ریودوژانیرو نقشه‌برداری کرده است. او همچنین مناظر بیابانی در ایالات متحده را مستند کرده که گورستان هواپیماهای تجاری و جت‌های نظامی شده‌اند.
برای مثال، ترکیبی به نام «Over»، نه تنها به افراط، بلکه به سرریز اطلاعات بصری در جامعه معاصر اشاره دارد. واسکونسلوس در ویدئویی درباره ترکیب «OVER» که کامل کردنش یک سال و سه ماه طول کشید گفته: «دیدن تصویری مانند این برای روشن کردن این مسئله است که هیچ دور انداختنی وجود ندارد. این حجم از اشیاء وجود دارند… آن‌ها بیرون هستند. من فقط آن‌ها را کنار هم گذاشتم.»
این هنرمند در بیانیه‌ای گفته: «این عکس‌ها ممکن است شبیه سناریوهای پساآخرالزمانی به نظر برسند، اما آینده ما می‌تواند تصویری شبیه این باشد. ما هنوز باید یاد بگیریم که با دور انداختن اشیاء و دور کردن آن‌ها از دید، آن‌ها را ناپدید نمی‌کنیم. در واقع، آن‌ها در جای دیگری هنوز وجود دارند و بیشتر اوقات، بیشتر از خود ما زندگی می‌کنند.»
واسکونسلوس کانتینرهای حمل و نقل، کامیون‌ها، زباله‌دان‌ها و انبوه زباله‌ها را در یک فرآیند دیجیتالی دقیق و زمان‌بر برش می‌دهد. او هرگز عنصری را در یک ترکیب تکرار نمی‌کند و هر قطعه طوری مقیاس‌بندی و جای گرفته که سایه‌ها با جهت نور هماهنگ باشند. او سپس گرد و غبار را به سطوح اضافه می‌کند و به طور همزمان بر زنگار زمان و حس وهم‌آلود بی‌زمانی تأکید می‌کند.
با این حال، تصاویر واسکونسلوس بدون وجود انسان‌ها، گرایش انسان‌ها به تولید، مصرف و کنار گذاشتن را توصیف می‌کنند. واسکونسلوس می‌گوید: «این احمقانه است، چون راه‌هایی وجود دارد، اما شما واقعاً نمی‌دانید چگونه یک شخص یا یک ماشین می‌تواند وارد آن شود یا از آن خارج شود. ما در دنیای امکان‌ها و در عین حال پوچی هستیم.»
ترکیب هواپیماها
