از کجا بدانیم کودک ما لوس شده است؟

کد خبر : 41493
26 اسفند 1402 - 16:20

کودک لوس زمانی که بزرگ تر شده و به اجتماع راه می یابد، مشکلات به مراتب بیشتری نسبت به هم سن و سال های خود دارد. در چنین شرایطی این فرد همیشه رفتاری کمتر از سن و سال خود نشان می دهد. همین موضوع باعث منزوی شدن او در محیط های دوستانه می کردد. ضمن اینکه کودک لوس در سنین کودکی نیز قادر به ارتباط برقرار کردن با سایر هم سن و سال ها نیست.

«صبح من» با کودک: کودکی از دوره های مهم در زندگی هر فرد است. چون بیشتر خلقیات و خصوصیات در همین سنین شکل می گیرند. این رفتارها می توانند به مرور زمان سبب ناراحتی و تنها شدن فرد شوند. واقع امر این است که بسیاری از رفتارهایی که ما در حال حاضر با آن ها معرفی می شویم، نتیجه برخوردهایی که در خردسالی با ما داشته اند. کودک لوس نیز نتیجه همین پیامدهای رفتاری است.

به گزارش مجله خبری صبح من، چنین کودکی برای دستیابی به خواسته هایش از ترفندهای مختلف استفاده می کند. در چنین شرایطی کودک اصولاً سر به راه نیست. برای رسیدن به خواسته هایش به زور متوسل می گردد. سمج بودن از رفتارهای همیشگی برای این کودک می باشد. این کودک برای دستیابی به خواسته هایش بسیار خودخواه بوده و تمایل دارد درخواستش اجابت گردد. تمام کودکان لوس در داشتن این خصایص با هم مشترک هستند.

این کودکان به شدت بهانه جو هستند و در مقابل خواسته هایشان سرسختی می کنند. کودک لوس خواسته های خود را به همگان ترجیح می دهد و در بیشتر موارد بی نظم و بدون برنامه عمل می نماید. رفتارهای آزار دهنده این کودکان به مراتب زیاد بوده و باعث رنجش اطرافیان می گردد.

ویژگی های رفتاری کودک لوس

کودک لوس اگر خواسته هایش برآورده نشود، قهر می کند. گاهی برای طلب خواسته هایش جیغ می زند و هوار می کشد. بیشتر اوقات کج خلقی دارد.

گاهی مشغول لجبازی است و وسایلش را پرت می کند.

بیشتر اوقات بسیار پررو و حاضر جواب است.

همه چیز را برای خود می پسندد و تمایل به شریک کردن دیگران در وسایل شخصی، خوردنی ها و … ندارد.

زمانی که تنبیه می شود، جری تر می گردد و احتمالاً به سوی شما دست درازی خواهد کرد.

حاضر به پاسخ دادن به سوال های شما نیست و از پاسخ دادن طفره می رود.

در حال مقایسه کردن خود با سایر بچه هاست و به آن ها حسادت می ورزد. زمانی که وسایل مشابه آن ها برای او تهیه می کنید، باز هم رضایت ندارد.

زمانی که خسته می شود، بسیار غیر قابل تحمل می گردد.

کودک لوس یک بچه حرف گوش نیست و مقرارت شما برای سر موقع رفتن به رخت خواب، شستن دست ها و … را نمی پذیرد.

خواسته های او تمامی ندارد و بین نیاز و خواسته اش تفاوتی احساسی نمی کند.

چرا کودک لوس می شود؟

این موضوع بیشتر به والدین مربوط می شود. البته گاهی دیگران و وابستگان درجه دوم نیز در به وجود آمدن چنین وضعیتی دخیل می باشند.

محبت زیاد باعث می شود همواره خواسته های کودک را به نیازهای خود ترجیح دهید. در چنین مواردی عملاً کودک را بی منطق و پرتوقع بار می آورید.

کودکان لوس، کودکانی عجول هستند. این کودکان صبر لازم در برابر شرایط اجتماعی و شخصی را ندارند.

تک فرزندی یا وضعیت جنسیت فرزندان

با کودک لوس چگونه رفتار کنیم؟

شیوه های تربیتی زیادی برای کنترل رفتار کودک لوس وجود دارد.

این کودکان باید به موقع تنبیه شوند(در صورتی که کار اشتباهی انجام داده اند).

اگر کار خوبی انجام داده، از او تشکر کنید و به او پاداش دهید.

اگر برای برطرف کردن خواسته هایش از روش جیغ زدن، گریه بلند و پا کوبیدن استفاده می کند، چیزهایی که دوست دارد را به او ندهید.

اگر بر روی زمین دراز کشید و فریاد می زد، او را به اتاق ببرید. با او حرف نزنید تا زمانی که مجبور به عذرخواهی شود.

اگر برای ناراحت کردن شما اتاق را نامرتب کرده، تا زمانی که اتاق را منظم نکرده، نگذارید از اتاق خارج شود.

اگر دیگران را در اسباب بازی هایش سهیم نکرد، اسباب بازی را از او بگیرید. او باید مشارکت و اجتماعی بودن را از همین سنین کودکی یاد بگیرد. در غیر این صورت در برقراری روابط با دیگران در سنین بزرگسالی دچار مشکل می شود.

کودک لوس را وادار به رعایت قوانین مانند سر موقع خوابیدن، شستن دست ها قبل از غذا خوردن و … نمایید.

اگر خواسته ای دارد، آن را برآورده نکنید. سعی کنید این خواسته ها را در قبال کار صحیح به او تقدیم نمایید.

وقتی از آن ها چیزی می خواهید، جدیت بورزید و تا زمانی که آن کار را انجام نداده اند، اجازه بازی و … را به آن ها ندهید.

چگونه از لوس شدن کودک جلوگیری کنیم؟

به رفتارهایی که از روی لجبازی با شما انجام می دهد، اعتنا نکنید.

از سنین کودکی به او نظم را آموزش دهید. این نظم را از همان دوران قبل از یک سالگی به کودک آموزش می دهند. کلیه رفتارهای کودک نیز می تواند بر مبنای نظم باشد.

شما باید در خانه صلابت و اقتدار لازم را داشته باشید. این کار باعث می شود که دختر یا پسر شما گاهی از شما بترسد. این ترس ابداً بد نیست. رفتارهای شما نباید همیشه مورد توجه فرزندتان باشد. گاهی باید احساس کند، شما چندان هم نرم خو و منعطف نیستید.

اگر در نظر او شما یک پدر و مادر بسیار مهربان هستید، مطمئن باشید در شیوه تربیتی خود اشتباه کرده اید.

کودکان کمتر از سه سال در مورد درک قانون ضعیف هستند. با آن ها در این رابطه سخن نگویید.

زمانی که به مدرسه می رود، زمان مناسبی برای تشریح قوانین می باشد.

فرصت حل معضلات شخصی را به او دهید. بگذارید گاهی در این چالش ها قرار بگیرد.

کودک را به خاطر گریه کردن مجازات نکنید.

اگر بیشتر اوقات زود حوصله اش سر می رود و خسته می شود، بهتر است صبور بودن را به او آموزش دهید و او را برای صبر داشتن توجیه کنید.

خواسته های کودک خود را فوراً اجابت نکنید. این خواسته ها را در برابر پیشرفت، انجام کار خوب و پسندیده به کودک تقدیم کنید.

مراقب باشید که کودک شما از گریه کردن برای جلب توجه و برطرف کردن خواسته اش استفاده نکند. اگر این گریه برای نیاز او می باشد، نیازهای او را برآورده نمایید.