صبح من: «صبح» آغاز شد. یک روز جدید. امروز از آنِ من است. پُر انرژیتر از قبل شروع میکنم. هر چه گذشت، مهم نیست. مهم لحظههای همین «صبح» است. نمیگذارم فردا حسرتش را بخورم. اکنون، نه دیروز است و نه فردا. اگر مانند قبل تکرارش کنم، میشود دیروزی که حسرت نفهمیدنش را بِکشم. نه، من در همین لحظه زندگی میکنم. امروز و این لحظه، «صبح» من است. مخصوص من. هرچه شد، صبح من است نه دیگری. پروردگارا با یاریت، صبح من را برترین صبح خواهم ساخت.
إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَهُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ
به یقین کسانى که گفتند: «پروردگار ما خداوند یگانه است!» سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل میشوند که: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتى که به شما وعده داده شده است!
